Kolejna świetna książka Sławomira Kopra. Sięgając po jego książkę jestem zawsze pewna: wiedzy, ciekawości, opowieści, którą się czyta z wielkim zainteresowaniem i uwagą i dociekliwości. Ta dociekliwość wynika z pojedynczych słów, wątków. Nie jest nachalna i wygórowana, ale dla uważnego czytelnika - dostrzegalna. Ile pracy trzeba włożyć, aby spisać dzieje ludzi, którzy aktualnie są tematem zainteresowania.
Królowe Salonów - kilka nazwisk znałam, inne pierwszy raz wpadły mi w oczy, ale z pewnością wszystkie zapamiętam. Pięknie opowiedziane życiorysy. Wyłonił się z nich obraz żywych, z właściwym sobie temperamentem i poglądem osób, nie ikon, wydumanych ikon.
Wspaniale spędzony czas. Wspaniale.

Kolejna świetna książka Sławomira Kopra. Sięgając po jego książkę jestem zawsze pewna: wiedzy, ciekawości, opowieści, którą się czyta z wielkim zainteresowaniem i uwagą i dociekliwości. Ta dociekliwość wynika z pojedynczych słów, wątków. Nie jest nachalna i wygórowana, ale dla uważnego czytelnika - dostrzegalna. Ile pracy trzeba włożyć, aby spisać dzieje ludzi, którzy...

Dla fanki dwudziestolecia międzywojennego pozycja w sam raz na kilka wieczorów z książką.

Dla fanki dwudziestolecia międzywojennego pozycja w sam raz na kilka wieczorów z książką.

Poszukiwanie sensacji w życiorysach niekoniecznie mi odpowiada i choć doceniam pracę badawczą, wykonaną przez autora, to jednak brakuje mi w owych biografiach duchowej strony owych pań. Ich sylwetki wydają mi się nieco "spłaszczone", trochę jakbym czytała łamy jakiegoś plotkarskiego piśmidełka. Nie, to nie jest zła książka - ale niewiele wniosła w moją wiedzę o Łempickiej, czy Konopackiej.

Poszukiwanie sensacji w życiorysach niekoniecznie mi odpowiada i choć doceniam pracę badawczą, wykonaną przez autora, to jednak brakuje mi w owych biografiach duchowej strony owych pań. Ich sylwetki wydają mi się nieco "spłaszczone", trochę jakbym czytała łamy jakiegoś plotkarskiego piśmidełka. Nie, to nie jest zła książka - ale niewiele wniosła w moją wiedzę o Łempickiej,...

W głównych rolach „Królowych salonów II RP” Sławomira Kopra występują:
1. Apolonia Chałupiec vel Pola Negri,
2. Tamara Łempicka,
3. Lucyna Messal,
4. Olga Boznańska,
5. Kazimiera Iłłakowiczówna,
6. Halina Konopacka.
Dobrze, że nie muszę pań sytuować na podium, bo miałabym problem. Każda z gwiazd świeci bowiem własnym blaskiem, ma ogromne atuty i przede wszystkim reprezentuje inne dyscypliny. Pola Negri – światowa sława kina niemego. Tamara Łempicka – skandalistka, malarka. Lucyna Messal – kapryśna diwa operetki. Olga Boznańska – ekscentryczna malarka. O, akurat Łempicka i Boznańska mogłyby ze sobą porywalizować, ale już może nie fatygujmy pań. Kazimiera Iłłakowiczówna – kąśliwa pisarka i last but not least Halina Konopacka – mistrzyni olimpijska w rzucie dyskiem.
Sławomir Koper nie ukrywa swojej fascynacji okresem międzywojennym, to zresztą da się wyczuć czytając „Królowe salonów II RP”. Czasami nawet zastanawiałam się, co bardziej przebija spoza wersów? Jego historyczne zamiłowania czy może niemal ojcowska wyrozumiałość w stosunku do bohaterek, które przecież aniołami nie są i zdarza im się zaliczyć wpadkę albo nawet mocno przekroczyć akceptowalne normy, zwłaszcza towarzyskie. Tak czy inaczej, jego książka to czyste zaprzeczenie teorii, iż królowa jest tylko jedna. W tym przypadku przecież jest ich aż sześć! Jak je Koper przedstawia? Otóż różnie, od konkretów po możliwe hipotezy, od szczegółów do ogółów. Każdą z nich traktuje z należną jej rewerencją i poświęca swą uwagę. Ja wszakże nie ukrywam, że mimo iż będąc w otoczeniu tak znamienitych sław, to jednak czasami towarzyszył mi pewien niedosyt, ale mam wrażenie, że to zamierzony zabieg pisarski, ponieważ w zamyśle autora naszkicowane portrety mają być zaproszeniem, czymś w rodzaju biletu wstępu do następnego spotkania. Od nas samych już tylko zależy, czy na przyszłą schadzkę wybierzemy się kolejno z każdą z dam, czy tylko z niektórymi. Nie jest to w żadnym razie zarzut pod adresem Kopra, przeciwnie uznaję takie podejście autora za słuszne i jak najbardziej proczytelnicze. To jakby próbka przed poważniejszym występem. Mnie w każdym razie każda z kobiet na tyle zainteresowała, że z przyjemnością przyjrzę się im w przyszłości, bo biografie lubię i to nawet bardzo.
Ponadto Koper ma wypracowany styl i umiejętność selekcjonowania wiedzy. Obie te połączone zalety powodują, że „Królowe salonów II RP” naprawdę dobrze się czyta. Nie musimy przedzierać się przez skumulowany katalog dat, nawet bym podszepnęła autorowi, że z mojego punktu widzenia mogłoby ich być nieco więcej, ale to już każdy czytelnik oceni indywidualnie. Suche fakty ubiera w przyjazną formę, dosypując czasami kilka własnych dygresji. Gdy opisuje sferę prywatną, ma się wrażenie, że autor przedstawia bohaterki jak dobre znajome (lub jak wcześniej wspomniałam pobłażliwy tatko),dlatego zdradzając pozaprotokolarne szczegóły z ich życia, robi to z klasą, by ani one same, ani czytelnicy nie musieli się nadto czerwienić. Co dodatkowo może ująć odbiorcę, to częste odniesienia do współczesnych realiów, zwłaszcza porównania w zakresie wynagrodzeń, by uzmysłowić nam adekwatną miarę i rozmiar finansowego splendoru, jaki...
Całość recenzji tu: https://czytamduszkiem.blogspot.com/2021/12/sawomir-koper-krolowe-salonow-ii-rp-z.html
Zapraszam.

W głównych rolach „Królowych salonów II RP” Sławomira Kopra występują:
1. Apolonia Chałupiec vel Pola Negri,
2. Tamara Łempicka,
3. Lucyna Messal,
4. Olga Boznańska,
5. Kazimiera Iłłakowiczówna,
6. Halina Konopacka.
Dobrze, że nie muszę pań sytuować na podium, bo miałabym problem. Każda z gwiazd świeci bowiem własnym blaskiem, ma ogromne atuty i przede wszystkim...

„Wielka sława to żart
Książę błazna jest wart”.
Te słowa piosenki towarzyszyły mi w czasie lektury książki „Królowe salonów II Rzeczypospolitej” Sławomira Kopra. Nie sposób bowiem nie pomyśleć, czytając o niektórych bohaterkach jego publikacji, że los wielokrotnie z nich zakpił, sprawiając, że z samego szczytu, spadały na samo dno. Miały okazję zachłysnąć się sławą, pieniędzmi, namiętnością, a mimo to trudno jednoznacznie powiedzieć, że zaznały kwintesencji szczęścia. Być może było im ono dane, ale tylko chwilowo.
Sławomir Koper kreśli bogate w doznania życiorysy sześciu kobiet, które należały do kulturalnej elity okresu międzywojennego. Odkrywa tajemnice ich prywatnego życia, nie omijając intymnych, a często także mało chlubnych wydarzeń. A wszystko to na przestrzeni lat 20. i 30. ubiegłego wieku, których obraz wyłania się z ich biografii. Ich historie są przedstawione rzeczowo, zawierają w sobie wiele faktów z życia Polek, a to, że autor wykorzystał w nich także wypowiedzi bohaterek oraz ludzi z ich najbliższego otoczenia sprawia, że lektura jest bardziej przystępna, a postaci stają się nam w pewien sposób bliższe. Nie są to jedynie suche fakty, a losy kobiet, które chciały kochać i być kochane, pragnęły sukcesu i udało im się osiągnąć. Losy, których lektura wywołuje szereg skrajnych emocji, spowodowanych bujnym życiem towarzyskim, jakie niektóre z nich prowadziły, a także wywołanych opisami tej ciemnej strony ich życia, które nie zawsze było łatwe i piękne, ale na pewno interesujące i bogate w ciekawe zdarzenia.
Autor nie zamyka się na jedną dziedzinę, ale serwuje czytelnikom życiorysy kobiet, które reprezentowały różne profesje. Malarki, aktorka, sportsmenka, poetka oraz artystka operetkowa – każda z nich była na pewno postacią niezwykle fascynującą. Przyznaję, że podczas lektury próbowałam odkryć zamysł autora, jeśli chodzi o dobór bohaterek jego książki, jednak ostatecznie nie potrafię stwierdzić, czy ich życiorysy były skomponowane według jakiegoś określonego klucza. Zostanie to tajemnicą Sławomira Kopra, niemniej jestem tego bardzo ciekawa.
Podsumowując:

„Królowe salonów II Rzeczypospolitej” to bogato ilustrowana antologia biografii ciekawych kobiet, które dziś określilibyśmy mianem ówczesnych celebrytek. Szokowały, przyciągały jak magnes, wprawiały w zachwyt. I choć ich losy potoczyły się nie zawsze pomyślnie, to moment ich triumfu na arenie, często międzynarodowej, na pewno jest wart poznania. Polecam miłośnikom biografii oraz osobom ciekawym wydarzeń z lat 20. i 30. ubiegłego wieku, widzianych przez pryzmat życiorysów sześciu przedstawicielek z dziedziny kultury, sportu i sztuki.

„Wielka sława to żart
Książę błazna jest wart”.
Te słowa piosenki towarzyszyły mi w czasie lektury książki „Królowe salonów II Rzeczypospolitej” Sławomira Kopra. Nie sposób bowiem nie pomyśleć, czytając o niektórych bohaterkach jego publikacji, że los wielokrotnie z nich zakpił, sprawiając, że z samego szczytu, spadały na samo dno. Miały okazję zachłysnąć się sławą,...

Sławomir Koper lekko i przyjemni opowiada o (po raz kolejny) o życiu prywatnym elit II Rzeczpospolitej. Tym razem sięga po postaci wspaniałych kobiet: niezwykłych Polek, które zrobiły wielką światową karierę w latach 20. i 30. XX wieku - a więc w czasach, które nie były kobietom zbyt przychylne.

Wszystkie bohaterki to piękne, inteligentne, niezwykle uzdolnione artystki (a przy tym bajecznie bogate). Wśród nich Pola Negri, która miała u stóp całe Hollywood, z Charlie Chaplinem i Rudolfem Valentino, którzy byli jej kochankami.

Następnie wspaniała malarka Tamara Łempicka (w rzeczywistości Maria Gurwik-Górska) z jej niepowtarzalnym stylem (art-deco),który zachwyca do dzisiaj. Niesamowita Olga Boznańska, która osunęła się ostatecznie w ubóstwo, czy Messalka (Lucyna Messal),która mieszkała w kamienicy do dzisiaj zachowanej na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie.

Poetka i sekretarka Marszałka - Kazimiera Iłłakowiczówna, czy wreszcie Halina Konopacka (Leonarda Kazimiera Konopacka-Matuszewska-Szczerbińska) - najpiękniejsza polska sportsmenka, która swoimi wynikami nie gorzej promowała Polskę niż współcześnie Małysz czy Kowalczyk (wybrane rekordy Haliny: rzut dyskiem 39,62 m, rzut oszczepem 34,83 m, pchnięcie kulą 11,33 m, skok wzwyż 138 cm, skok w dal 512 cm).

Sławomir Koper lekko i przyjemni opowiada o (po raz kolejny) o życiu prywatnym elit II Rzeczpospolitej. Tym razem sięga po postaci wspaniałych kobiet: niezwykłych Polek, które zrobiły wielką światową karierę w latach 20. i 30. XX wieku - a więc w czasach, które nie były kobietom zbyt przychylne.

Wszystkie bohaterki to piękne, inteligentne, niezwykle uzdolnione artystki (a...

Pan Koper piszę tak, że choć niekoniecznie byłam zainteresowana biografią kobiet z II Rzeczpospolitej, (niektórych nawet nie znałam przyznam) to mimo wszystko książkę połknęłam. Niezwykłe kobiety z niezwykłmi życiorysami. Naprawdę można się zdziwić, oj można.

Pan Koper piszę tak, że choć niekoniecznie byłam zainteresowana biografią kobiet z II Rzeczpospolitej, (niektórych nawet nie znałam przyznam) to mimo wszystko książkę połknęłam. Niezwykłe kobiety z niezwykłmi życiorysami. Naprawdę można się zdziwić, oj można.

Fascynujace opowiesci o polkach II RP , ktore blyszczaly na salonach Europy i Ameryki . Poznamy blizej Pola Negri , Tamara Lempicka , Olga Boznanska , Kazimiera Illakowiczowna , Alina Konopacka , Lucyna Messal.

Fascynujace opowiesci o polkach II RP , ktore blyszczaly na salonach Europy i Ameryki . Poznamy blizej Pola Negri , Tamara Lempicka , Olga Boznanska , Kazimiera Illakowiczowna , Alina Konopacka , Lucyna Messal.

Książka o Kobietach, Które osiągnęły sukces na arenie międzynarodowej. Ciężką pracą i upartością dążyły do celu.
Nie zawsze kariera była usypana różami, czasami sukces przeradzał się klęskę. Sześć kobiet, różnych dziedzin życia, były bardzo utalentowane. Książka opisuje tylko sześć kobiet, autor musiał wybrać i uzasadnić które i dlaczego one.

Książka o Kobietach, Które osiągnęły sukces na arenie międzynarodowej. Ciężką pracą i upartością dążyły do celu.
Nie zawsze kariera była usypana różami, czasami sukces przeradzał się klęskę. Sześć kobiet, różnych dziedzin życia, były bardzo utalentowane. Książka opisuje tylko sześć kobiet, autor musiał wybrać i uzasadnić które i dlaczego one.

Zdarzało się, że książki pana Kopera trochę już mnie nudziły. Mimo to ciągle sięgam po nowe pozycje. I nie żałuję. Opowieść o kobietach, które w okresie międzywojennym były uwielbiane i podziwiane czyta się znakomicie. Aktorki, malarki, sportsmenki, panie piękne, zdolne i bogate. Może ich życie nie zawsze było łatwe, ale na pewno ciekawe.

Zdarzało się, że książki pana Kopera trochę już mnie nudziły. Mimo to ciągle sięgam po nowe pozycje. I nie żałuję. Opowieść o kobietach, które w okresie międzywojennym były uwielbiane i podziwiane czyta się znakomicie. Aktorki, malarki, sportsmenki, panie piękne, zdolne i bogate. Może ich życie nie zawsze było łatwe, ale na pewno ciekawe.