rozwińzwiń

Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów

Okładka książki Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów Helen Rappaport
Nominacja w plebiscycie 2015
Okładka książki Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów
Helen Rappaport Wydawnictwo: Znak Literanova biografia, autobiografia, pamiętnik
512 str. 8 godz. 32 min.
Kategoria:
biografia, autobiografia, pamiętnik
Tytuł oryginału:
The Romanov Sisters: The Lost Lives of the Daughters of Nicholas and Alexandra
Wydawnictwo:
Znak Literanova
Data wydania:
2015-10-19
Data 1. wyd. pol.:
2015-10-19
Data 1. wydania:
2014-06-01
Liczba stron:
512
Czas czytania
8 godz. 32 min.
Język:
polski
ISBN:
9788324027545
Tłumacz:
Anna Sak
Tagi:
Romanowowie Rosja rewolucja zamach car carewna władza bolszewicy
Inne
Średnia ocen

8,0 8,0 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
8,0 / 10
315 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
46
14

Na półkach:

Bardzo ciekawa tematyka, już dawno temu poznałam historię rodziny cara, ale nigdy wcześniej nie spotkałam się z pozycją, która skupiałaby się na kobietach Romanowów a nie na samym carze.
Tutaj, owszem, mamy dobrze przedstawione tło historyczne i informacje o rządach cara, ale przede wszystkim jest to portret kobiet z tej rodziny.
Co prawda spodziewałam się, że będzie tu mowa głównie o córkach cara, a praktycznie połowa książki jest o carycy Aleksandrze, ale nie widzę w tym większego problemu, poza tym sama caryca miała ogromny wpływ i na cara, i na córki.
Dobrze napisana, nie jest to książka fabularyzowana, tylko ściśle historyczna, ale przy tym nie ma dłużyzn, czyta się bardzo dobrze.

Bardzo ciekawa tematyka, już dawno temu poznałam historię rodziny cara, ale nigdy wcześniej nie spotkałam się z pozycją, która skupiałaby się na kobietach Romanowów a nie na samym carze.
Tutaj, owszem, mamy dobrze przedstawione tło historyczne i informacje o rządach cara, ale przede wszystkim jest to portret kobiet z tej rodziny.
Co prawda spodziewałam się, że będzie tu...

więcej Pokaż mimo to

avatar
507
321

Na półkach:

Gdyby rodzinie Romanowów dane było żyć w innych okolicznościach - być zwyczajną rodziną, staliby się wzorem dla innych. Kochające się małżeństwo, doskonale rozumiejące się rodzeństwo, wiele wspólnie spędzonych chwil, wiele oznak rodzicielskiej miłości - to wszystko mogło być idealne, mogło inaczej się skończyć w innym czasie historycznym. Z książki przede wszystkim wyłania się obraz oddanej sobie, kochającej się rodziny. I to przede wszystkim wyniosłam z książki "Cztery siostry". Na końcowe losy Romanowów wpływ miała sytuacja polityczna w Rosji i nie nam oceniać czy słusznie, czy nie tak postąpiono. Niemniej jednak pojawił się smutek, zakręciła się łezka w oku na myśl, że tak się to skończyło. Jedyna pociecha, że byli wówczas w komplecie. Szkoda ciekawych świata dziewcząt, a właściwie kobiet, które przez lata chronione, łaknęły więcej i więcej. Szkoda chorego Aleksego, którego życie przeważnie było bólem. Żal Mikołaja, któremu dziedzictwo kazało być carem, a tak bardzo przecież marzył, żeby mieszkać i pracować na farmie. Żal Aleksandry, która swoją fanatyczną postawą wiele zaprzepaściła. Mogli być zwyczajną, kochającą się rodziną, żyć tak jak tego pragnęli, żyć bez piętna bycia carską familią. To straszne jak czasami los zakpi z człowieka i da mu władzę, której wcale nie pragnie, da mu bogactwo, które jest jego przekleństwem. Jednego los im nie odebrał - tego, że prawdziwie się kochali i wspólnie przyszło im umrzeć. Bo czy dali by radę żyć dalej, wiedząc, że zabrakło jednego z nich? "Cztery siostry" to książka o rodzinie.

Gdyby rodzinie Romanowów dane było żyć w innych okolicznościach - być zwyczajną rodziną, staliby się wzorem dla innych. Kochające się małżeństwo, doskonale rozumiejące się rodzeństwo, wiele wspólnie spędzonych chwil, wiele oznak rodzicielskiej miłości - to wszystko mogło być idealne, mogło inaczej się skończyć w innym czasie historycznym. Z książki przede wszystkim wyłania...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1140
938

Na półkach: , , ,

Olga, Tatiana, Maria i Anastazja, córki cara Mikołaja II zostały zamordowane przez bolszewików w lipcu 1918 roku w Jekaterynburgu. Książka przedstawia świat z ich perspektywy, świat beztroskiego dzieciństwa, carskich rezydencji, monarszego jachtu, figlarnych oficerów, barwnych uroczystości. Nie da się ukryć, że wielkie księżne żyły pod kloszem, w specyficznych warunkach, ale dzięki Helen Rappaport poznajemy ich uczucia, działalność charytatywną czy służbę w szpitalu podczas pierwszej wojny światowej. Książka jest także szerszym spojrzeniem na carską rodzinę, carewicza Aleksego, cara Mikołaja, carycę Aleksandrę oraz na osoby z nimi związane - służbę oraz nauczycieli. Autorce z pewnością udaje się wzbudzić sympatię czytelnika do czterech sióstr. Zdajemy sobie sprawę z ich tragicznego losu, ale obserwujemy ich wychowanie, śledzimy rozterki miłosne, patrzymy jak dojrzewają, opiekują się młodszym bratem itp. Minus? Autorka napisała inną książkę (nieprzetłumaczoną na język polski) o ostatnich dniach Romanowów w Jekaterynburgu, której treści nie chciała powtarzać, stąd epilog "Czterech sióstr" jest dosyć specyficzny, bo w mocno skrócony sposób przedstawia ostatnie dni carskiej rodziny. Koniec pozostawia więc pewien niedosyt, ale warto też zauważyć, że Rappaport nie bawi się w dywagacje dotyczące rzekomo cudownie ocalałej Anastazji, skupiając się na faktach dotyczących Romanowów.

Olga, Tatiana, Maria i Anastazja, córki cara Mikołaja II zostały zamordowane przez bolszewików w lipcu 1918 roku w Jekaterynburgu. Książka przedstawia świat z ich perspektywy, świat beztroskiego dzieciństwa, carskich rezydencji, monarszego jachtu, figlarnych oficerów, barwnych uroczystości. Nie da się ukryć, że wielkie księżne żyły pod kloszem, w specyficznych warunkach,...

więcej Pokaż mimo to

avatar
88
55

Na półkach:

Tę książkę chciałem przeczytać już od dawna ale idiotycznie wysokie ceny egzemplarzy dostępnych tylko na allegro i OLX skutecznie mnie od niej odrzucały. Udało mi się ściągnąć e-book tego tytułu zupełnie za darmo i muszę powiedzieć, że była to bardzo ciekawa lektura. Jest to już moja chyba 5 lub 6 pozycja na temat Romanowów i pierwsza, która nie zawierała opisu strasznego mordu tej tragicznej rodziny. Zamiast tego, jak sam tytuł wskazuje, książka została poświęcona czterem siostrom, które do tej pory zawsze były tłem do historii ostatniej pary cesarskiej i małego carewicza. Autorce udało się przedstawić córki Romanowów jako cztery kompletnie różne postacie, każdą jako indywiduum z jej własnym charakterem i osobowością, co jest tak różne od tego jak wielkie księżne były przedstawiane przed tą biografią. Stało się zadość i OTMA w końcu doczekała się wejścia na pierwszy plan, co mnie niezmiernie cieszy. Co mnie zaskoczyło to fakt, jak w małym stopniu autorka ukazała błędne decyzje carycy Aleksandry i jej doradcy Rasputina i gdybym nie znał tej historii wcześniej nie wiedziałbym dlaczego w ogóle naród rosyjski tak bardzo jej nienawidził. Cieszę się jednak, że w końcu ktoś skupił się na siostrach i opisał je, takie jakie były, ze swoimi pierwszymi zauroczeniami i miłościami, wygłupami i pogodą ducha. Ta książka była bardzo potrzebna i dlatego dziękuję Helen Rappaport za to, że udało się jej tchnąć życie ale także i beztroskę i radość w tę jakże smutną historię tragicznych księżniczek.

Tę książkę chciałem przeczytać już od dawna ale idiotycznie wysokie ceny egzemplarzy dostępnych tylko na allegro i OLX skutecznie mnie od niej odrzucały. Udało mi się ściągnąć e-book tego tytułu zupełnie za darmo i muszę powiedzieć, że była to bardzo ciekawa lektura. Jest to już moja chyba 5 lub 6 pozycja na temat Romanowów i pierwsza, która nie zawierała opisu strasznego...

więcej Pokaż mimo to

avatar
127
96

Na półkach:

„Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów”, autorstwa Helen Rappaport, to monumentalne dzieło historyczne, przybliżające nam sylwetki wszystkich członków carskiej rodziny, od momentu poznania się Aleksandry z Mikołajem, aż do momentu ich śmierci. Autorka rozdział po rozdziale opisuje ich losy, szczegółowo przedstawiając nie tylko najważniejsze fakty, lecz także mało znane szczegóły, wyszukane w licznych listach i dziennikach.

Car Mikołaj II, o którym w Polsce mówi się niechętnie, a jeśli już, to w negatywny sposób, jako nieudolny i samozwańczy ostatni oficjalny król Polski, w książce Rappaport wygląda zupełnie inaczej. Z dziesiątek zachowanych zapisków wywnioskować można, że Mikołaj II był władcą słabym i mocno nijakim, nie pragnącym podbojów i wojen, praktykujący je raczej przez wzgląd na naród i historię swojego rodu. Myślał, że prowadzenie wojen jest tym, czego się od niego oczekuje. Co więcej, był przekonany, że tak musi postępować, zgodnie z wolą Boga. Nie słuchał zatem nikogo – ani najbliższych doradców, ani prostych ludzi, którzy ginęli za niego, najpierw z miłością do cara na ustach, potem z bluźnierstwami przeciw niemu. Nie posłuchał nawet rad Rasputina, który ostrzegał wprost, że dołączenie Rosji do wojny będzie końcem wszystkiego, całego znanego dotychczas świata, co rzeczywiście się spełniło. Z tych samych zapisków wynika za to, co podkreśla autorka, że Mikołaj był doskonałym ojcem i idealnym mężem. Preferował spokojne życie rodzinne i proste rozrywki, gry planszowe, spacery z dziećmi, a wakacje najchętniej spędzał na Krymie, gdzie doglądał swoich winnic, lub na jachcie Sztandart, z którego schodził z rodziną na fiński brzeg, by zagrać w tenisa, zbierać grzyby, wędrować po górach lub rozpalić ognisko i po prostu miło spędzić czas. Jego największym marzeniem było osiąść na angielskiej wsi, w niewielkim domu, za to z dużym ogródkiem, który mógłby razem z córkami pielęgnować.

Aleksandra Fiodorowna, wśród bliskich znana jako Alix. Ukochana żona Mikołaja, której największymi przekleństwami były pochodzenie i niefortunna kolejność rodzenia dzieci. Rosjanie najpierw pokochali nową carycę, przymykając oko na jej niemieckie, źle kojarzące się pochodzenie. Kochaliby ją nawet wtedy, gdyby rodziła same córki, lecz jednocześnie uczestniczyła aktywnie w życiu stolicy, pokazując się w dorastającymi dziewczynkami tu i ówdzie. Ona jednak, podobnie jak Mikołaj, preferowała spokojne życie. W dodatku bardzo cierpiała na liczne nerwobóle, utrudniające jej jakąkolwiek aktywność nawet w obrębie samego pałacu czy własnego buduaru.

Olga – najstarsza z sióstr, z biegiem lat przejęła wiele cech po matce. Praca w szpitalu, w czasie wojny, wpływała na nią tak źle, że musiała ją porzucić. Coraz częściej chorowała, czuła się źle, cierpiała na depresję, a jej piękne oczy coraz częściej przepełniał dojmujący smutek, zupełnie jakby od najmłodszych lat przeczuwała nadchodzący szybko kres jej życia.

Tatiana – posiadająca wyjątkową, wschodniorosyjską urodę, szybko przejęła rolę najważniejszej siostry, zastępując Olgę w kluczowych momentach. Najpogodniejsza ze wszystkich sióstr, o wyjątkowo łagodnym usposobieniu i czarujących, sarnich oczach. Urodzona pielęgniarka i opiekunka, powierniczka największych ojcowskich i matczynych sekretów. Podczas letnich rejsów po Zatoce Fińskiej, w przeciwieństwie do sióstr wolała usiąść w gdzieś w ustronnym miejscu z tomikiem poezji, zamiast uczestniczyć w ruchowych grach i zabawach.

Maria – trzecia z carskich córek, często przedstawiana przez bliskich jako wyjątkowo prosta i pospolita istota, jednakże o największym i najszczerszym sercu. Wiecznie radosna, śmiejąca się z wszystkiego, szczególnie ze swojej niezdarności i licznych potknięć i upadków, co w połączeniu z jej większą posturą wywoływało salwy śmiechu u wszystkich, którzy jej akurat towarzyszyli. Prostolinijnością zjednywała sobie otoczenie.

Anastazja – najmłodsza z dziewcząt, opisywana jako najmniej urodziwa, przezywana chłopczycą oraz Szwyzbikiem (chochlikiem, diabełkiem). Niepokorna, buntownicza i nadaktywna, najgorzej radząca sobie podczas lekcji, czym wywoływała nieustanną złość nauczycieli. Wybuchowy charakter i ogromne poczucie humoru, czasem niezbyt wyszukane, budzące zgorszenie guwernantek i opiekunów, było dla Romanowów i jej świty wybawieniem podczas długich miesięcy domowego aresztu.

Aleksy – jedyny chłopiec w rodzinie. Wyczekane przez naród dziecko, raz za razem wyrywane z rąk śmierci. Podobnie jak siostry zamknięty w złotej klatce, z której praktycznie nie mógł się wydostać, ze względu na hemofilię. Kochający wolność, niezależność, pragnący żyć jak inne dzieci, a przynajmniej tak jak siostry, był przy tym wyjątkowo nieostrożny. Wiele z jego skoków i upadków kończyło się długimi miesiącami bolesnych krwotoków wewnętrznych, unieruchomienia w łóżku i stanów tak niebezpiecznych, że nie raz odprawiano nad dogorywającym chłopcem ostatnie namaszczenie.

Helen Rappaport w „Czterech siostrach” dokonała karkołomnej pracy, sięgając do osób prywatnych i państwowych archiwów, do muzeów i urzędów, odnajdując kilkaset źródeł pisanych, które rzuciły pierwsze promienie światła na miniony świat i prywatne życie ostatnich Romanowów. Autorka rysuje nieznany dotychczas obraz rodziny. Wszystko to opiera na tysiącach przeanalizowanych, zachowanych do dzisiaj dzienników, wspomnień oraz listów, które cała rodzina z pasją wysyłała do bliskich, jak i do samych sobie. Dziewczęta pisywały niemal codziennie do krewnych, koleżanek, z czasem do swoich ukochanych oficerów, do ojca przebywającego na froncie, a gdy matka leżała chora w łóżku, to także do niej. Z listów i spisywanych w dziennikach wspomnień, kreuje się oraz wysoko wrażliwych, uczynnych, szczerych i zwyczajnych nastolatek, które pragnęły kochać kogo chcą, pomagać innym i nie w smak były im dworskie ceremoniały i myśli o zamążpójściu za któregoś z wysoko urodzonych kuzynów. Kochały zakupy w modnych sklepach i towarzystwo, którego im jednak oszczędzano, co sprawiło, że najlepiej czuły się same z sobą, każda w swoim własnym, indywidualnym świecie wyobrażeń o idealnym życiu, w którym zawsze znajdzie się miejsce dla najbliższych.

I tylko wiele złych decyzji ich ojca, niepotrafiącego spojrzeć szerzej na problemy swojego narodu, zbyt pochłoniętego rodzinnym życiem i zbyt mocno zawierzającego Bogu, sprawiło, że idealne życie nigdy do nich nie dotarło. Dotrzeć nie zdążyło.

Wielkie Księżne, cztery rajskie ptaki, pragnące niezobowiązującej wolności, uwięzione od narodzin w sztywnym szkielecie pałacu, od dworskiego życia uwolnione zostały w najgorszy sposób. Strzałem z broni trzymanej przez nienawidzącego je oprawcę; bagnetem wbitym prosto w szczere, kochające życie serca.

Po bardziej szczegółową recenzję zapraszam do siebie - https://kulturalnynihilista.pl/cztery-siostry-utracony-swiat-ostatnich-ksiezniczek-z-rodu-romanowow-helen-rappaport-rosja-cz-14/

„Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów”, autorstwa Helen Rappaport, to monumentalne dzieło historyczne, przybliżające nam sylwetki wszystkich członków carskiej rodziny, od momentu poznania się Aleksandry z Mikołajem, aż do momentu ich śmierci. Autorka rozdział po rozdziale opisuje ich losy, szczegółowo przedstawiając nie tylko najważniejsze...

więcej Pokaż mimo to

avatar
348
329

Na półkach: , , ,

Przeczytana na ruskiej fali, którą nieświadomie złapałam po przesłuchaniu poświęconego historii Anastazji and co. podcastu „You’re wrong about”, później za to umyślnie podkręconej przez re-wizję tasiemca „The AmIerykańce” i inne przypadki.

Teza (bardziej podcastu niż książki): niegasnące zainteresowanie carównami ma swoje źródło w klasycznej historii o pięknej, białej, martwej dziewczynie, której sensem istnienia jest brak życia, tu oczywiście z efektem maksymalistycznym, bo pomnożone x4. Ilustrujące tezę przykłady: Laura Palmer z Twin Peaks, Diana z Walii (choć w mniejszym stopniu). Twory kultury, w których z cicha pobrzmiewają echa życia i śmierci Romanowych księżniczek: „Małe kobietki”, „The Virgin Suicides”, „Gone Girl”.

Poziom eskapizmu (książki) – czyli czynnik wyboru lektur, którym głównie kieruję się w tych niepewnych czasach – bardzo wysoki, do czego ze względu na dramat i tragizm losów spisanych niewygodnie się przyznać.

Przeczytana na ruskiej fali, którą nieświadomie złapałam po przesłuchaniu poświęconego historii Anastazji and co. podcastu „You’re wrong about”, później za to umyślnie podkręconej przez re-wizję tasiemca „The AmIerykańce” i inne przypadki.

Teza (bardziej podcastu niż książki): niegasnące zainteresowanie carównami ma swoje źródło w klasycznej historii o pięknej, białej,...

więcej Pokaż mimo to

avatar
349
188

Na półkach:

Szczegółowy portret Wielkich Księżnych pozwala spojrzeć na rodzinę Mikołaja II "od środka". Mimo, że książka zawiera wiele informacji, cytatów z listów, to lektura się nie dłuży za sprawą przystępnego stylu pani Rappaport. Podczas lektury towarzyszyło mi uczucie nostalgii za pełnym przepychu i bogactwa światem Romanowów, ktory został zdeptany przez czerwoną rewolucję.

Szczegółowy portret Wielkich Księżnych pozwala spojrzeć na rodzinę Mikołaja II "od środka". Mimo, że książka zawiera wiele informacji, cytatów z listów, to lektura się nie dłuży za sprawą przystępnego stylu pani Rappaport. Podczas lektury towarzyszyło mi uczucie nostalgii za pełnym przepychu i bogactwa światem Romanowów, ktory został zdeptany przez czerwoną rewolucję.

Pokaż mimo to

avatar
461
49

Na półkach: , , , , ,

Historia córek ostatniego Cara Wszechrusi.
Liczyłam na rzetelne podejście do tematu, nowe spojrzenie na ostatnie księżniczki. Może nawet nowe, nieznane fakty, albo przynajmniej teorie wysnute na podstawie dokumentów. Otrzymujemy niezbyt skrupulatny opis Rosji przed upadkiem. Można było go rzetelniej opisać i przedstawić świat córek cara wraz z panującymi w tamtym okresie zasadami i normami społecznymi. Świat ostatnich Romanowów różnił się od naszego, można było lepiej to zaprezentować.
Jeśli zaś chodzi o same księżniczki, otrzymujemy zdawkowe informacje o nich, nic czego nie mogliśmy się dowiedzieć z innych monografii dotyczących cara. Ich opisy i historie są mało rozbudowane.
Liczyłam na poszerzenie swojej wiedzy o ostatnich Wielkich Księżniczkach. Niestety, zawiodłam się.
Mało księżniczek w księżniczkach.

Historia córek ostatniego Cara Wszechrusi.
Liczyłam na rzetelne podejście do tematu, nowe spojrzenie na ostatnie księżniczki. Może nawet nowe, nieznane fakty, albo przynajmniej teorie wysnute na podstawie dokumentów. Otrzymujemy niezbyt skrupulatny opis Rosji przed upadkiem. Można było go rzetelniej opisać i przedstawić świat córek cara wraz z panującymi w tamtym okresie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
45
23

Na półkach:

Wspaniale opisana historia rodziny ostatniego z carów Rosji. Niezwykłe fotografie. Przeczytałam jednym tchem.

Wspaniale opisana historia rodziny ostatniego z carów Rosji. Niezwykłe fotografie. Przeczytałam jednym tchem.

Pokaż mimo to

avatar
154
56

Na półkach:

Wspaniałe podana historia ostatniego cara, jego rodziny i bliskich. Choć tytuł brzmi "Cztery siostry...", opisana historia przybliża zarówno postać cara Mikołaja, carycy Aleksandry, jak i ich dzieci : czterech córek i syna. Dowiemy się też więcej o znajomych carskiej rodziny, w tym okrytym złą sławą Rasputinie. Rok po roku, poznajemy ich sylwetki, czytamy fragmenty pamiętników, wspomnień i korespondencji. Poznajemy emocje, myśli, uczucia. Jesteśmy świadkami pierwszych zauroczeń, radości i smutków. Towarzyszymy w niepewności jutra w trakcie uwięzienia, znając smutny koniec ich historii.
Całość czyta się bardzo dobrze. Opracowanie zawiera gigantyczną bibliografię. Lektura obowiązkowa dla miłośników historii, ale również socjologii, biografii. Warto.!

Wspaniałe podana historia ostatniego cara, jego rodziny i bliskich. Choć tytuł brzmi "Cztery siostry...", opisana historia przybliża zarówno postać cara Mikołaja, carycy Aleksandry, jak i ich dzieci : czterech córek i syna. Dowiemy się też więcej o znajomych carskiej rodziny, w tym okrytym złą sławą Rasputinie. Rok po roku, poznajemy ich sylwetki, czytamy fragmenty...

więcej Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    1 110
  • Przeczytane
    365
  • Posiadam
    81
  • Chcę w prezencie
    55
  • Ulubione
    23
  • Historia
    20
  • Teraz czytam
    16
  • Biografie
    15
  • Rosja
    10
  • Historyczne
    9

Cytaty

Bądź pierwszy

Dodaj cytat z książki Cztery siostry. Utracony świat ostatnich księżniczek z rodu Romanowów


Podobne książki

Przeczytaj także