Po kilku pierwszych przeczytanych stronach poczułam narastającą we mnie irytację, bo zamiast porcji lepszego czy gorszego reportażu otrzymuję jakis zlepek zapisków z podróży, w której najważniejszą rolę odgrywa sama autorka i jej miłość do snajpera ze specnazu. Po tych kilku stronach zrobiłam sobie przerwę na przeszukanie w internecie informacji o dziennikarce. Obejrzałam trochę zdjęć, wysłuchałam kilku wywiadów i już do końca książki obraz autorki towarzyszył mi w jej rosyjskiej podróży.
Przyznać muszę, że z czasem moja irytacja słabła a książka zaczęła mnie wciągać. Chyba nawet polubiłam autorkę.
Książka nie jest na pewno typowym reportażem - w mojej ocenie głównymi bohaterami wcale nie są opisywane przez dziennikarkę postaci i ich historie, tylko sama autorka, jej rozważania, jej odczucia i jej punkt widzenia. Bohaterowie przemykają gdzieś obok niej, są jej towarzyszami w jej podróży. Zresztą może takie było jej zamierzenie? Sam podtytuł mówi przecież, że są to „Opowieści z Rosji” (nie „Opowieści o Rosji”).
Książkę czyta się szybko - sama złapałam się na tym, że dałam się wciągnąć. Autorka wydaje się być bardzo szczera, odkrywa swoje często bardzo osobiste przeżycia.
Jeśli chodzi o Rosję i jej mieszkańców, to książka nie wnosi w zasadzie niczego nowego - bardzo pobieżnie traktuje ten kraj i bohaterów. Odradzam więc tym, którzy chcą sięgnąć po lekturę zachęceni tytułem, w nadziei znalezienia czegoś nowego, intrygującego czy ciekawego na temat Rosji. Rozczarują się bowiem bardzo mocno.
Polecam natomiast tym, którzy mają ochotę na ciekawe czytadło, może na kilka wieczorów do poduszki. Nie zanudzi!!!!

Po kilku pierwszych przeczytanych stronach poczułam narastającą we mnie irytację, bo zamiast porcji lepszego czy gorszego reportażu otrzymuję jakis zlepek zapisków z podróży, w której najważniejszą rolę odgrywa sama autorka i jej miłość do snajpera ze specnazu. Po tych kilku stronach zrobiłam sobie przerwę na przeszukanie w internecie informacji o dziennikarce. Obejrzałam...