Uwaga, w mojej opinii zdradzam pewne rozwiązania fabularne zastosowane przez Priesta, które być może chcielibyście odkryć sami. Jeśli planujecie czytać „Rozłąkę” i chcecie zostać zaskoczeni, nie czytajcie piątego akapitu recenzji – akapit został wydzielony.

„Rozłąka” Christophera Priesta to FANTASTYCZNA powieść, choć jej dwie pierwsze części odebrałam jako nieco nużące i nie zapowiadające późniejszego fabularnego tąpnięcia. Z pozoru utwór wdaje się być bogatą w szczegóły quasi-historyczne (szczegółowe opisy działań pilotów bombowców RAF-u i czołowych polityków brytyjskich i niemieckich) alternatywną historią II wojny światowej. Prawdziwa zabawa dla czytelnika zaczyna się wraz z dotarciem do części trzeciej książki, dopiero wtedy dostrzega się pewne subtelne znaki dawane przez pisarza czytelnikowi.

Historia przedstawiona w powieści skupia się na opisaniu wojennych losów dwóch Brytyjczyków, braci bliźniaków noszących te same inicjały, Jacka i Joego Sawyerów. Jako młodzieńcy brali udział w mistrzostwach olimpijskich organizowanych w Berlinie, gdzie spotkali Rudolfa Hessa, jednego z najbliższych współpracowników Hitlera. Z wyprawy wrócili z brązowym medalem i żydowską uciekinierką – Brigit.

Podróż do Niemiec była dla bliźniaków punktem przełomowym, momentem, w którym ich poglądy i drogi zaczęły się rozchodzić. Jack został zawodowym pilotem RAF-u, Joe ożenił się z Brigit a podczas wojny jako zadeklarowany pacyfista wstąpił w szeregi Czerwonego Krzyża. Na barkach tych dwóch mężczyzn spocznie odpowiedzialność za losy wojny. Każdy z nich ma możliwość zmiany przyszłości Anglii i Europy. Wszystko rozbija się o to, który z bliźniaków przetrwa wojenną zawieruchę.

UWAGA. Omiń poniższy akapit, jeśli nie chcesz poznać chwytów literackich zastosowanych w powieści.




W „Rozłące” nie ma jednak prostych rozwiązań. Z pozoru spójna opowieść okazuje się zbiorem różnorodnych linii fabularnych. Alternatywne światy przecinają się i zdaje się, że tylko walczący o życie, stojący na granicy życia i śmierci Joe jest świadomy obecności kolejnych rzeczywistości, w których bezwolnie się zanurza – choć i tak bierze je za omamy uszkodzonego mózgu. Tak drodzy Państwo, nie dość, że w „Rozłące” mamy do czynienia z alternatywną historią, to dochodzi do tego zabawa alternatywnym światami i równie fascynująca, co dezorientująca zabawa tożsamością przeróżnych bohaterów.



KONIEC SPOILERU



„Rozłąka” to literacki majstersztyk – genialna powieść ze zgrabnie stworzonym, wielowymiarowym światem przedstawionym, z wieloma fantastycznymi fabularnymi smaczkami, które odkryć można tylko przy maksimum skupienia. Już dawno nie czytałam tak zaskakującej książki, która zmusza czytelnika nie tylko do zanurzenia się w wykreowanej przez pisarza historii, ale i do analizowania i kojarzenia faktów. Aż ma się ochotę siąść do tej powieści jeszcze raz i, już z pełną świadomością gry prowadzonej przez pisarza, przeczytać tę powieść ponownie, by dokładniej przyjrzeć się złożonej fabule i z dużym prawdopodobieństwem odkryć w niej coś nowego.

Gorąco polecam tę powieść wszystkim czytelnikom, którzy poszykują niesamowitych, zaskakujących książek.

http://zaczarowane-strony.blogspot.com/

Uwaga, w mojej opinii zdradzam pewne rozwiązania fabularne zastosowane przez Priesta, które być może chcielibyście odkryć sami. Jeśli planujecie czytać „Rozłąkę” i chcecie zostać zaskoczeni, nie czytajcie piątego akapitu recenzji – akapit został wydzielony.

„Rozłąka” Christophera Priesta to FANTASTYCZNA powieść, choć jej dwie pierwsze części odebrałam jako nieco nużące i...