Książka składa się z 46 relacji osób, które miały nieszczęście być w pierwszych dniach PW1944 w warszawskiej dzielnicy Ochota. Relacje są krótkie, mają średnio dwie strony, być może dlatego książkę czyta się szybko.

Największy plus tej książki to to, że relacje są bardzo zwięzłe, mają duże stężenie dramatyzmu na stronę.

Największy minus natomiast jest taki, że wiele relacji jest do siebie podobnych i opisuje to samo. Np. informacja o tym, że ronowcy chodzili w nocy po zieleniaku i wybierali młode dziewczyny do zgwałcenia jest w prawie każdej relacji. Moim zdaniem autorka mogła wykonać lepszą pracę, zachęcając opowiadających, by położyli nacisk na zdarzenia, których mało kto był świadkiem.

Książka składa się z 46 relacji osób, które miały nieszczęście być w pierwszych dniach PW1944 w warszawskiej dzielnicy Ochota. Relacje są krótkie, mają średnio dwie strony, być może dlatego książkę czyta się szybko.

Największy plus tej książki to to, że relacje są bardzo zwięzłe, mają duże stężenie dramatyzmu na stronę.

Największy minus natomiast jest taki, że wiele...

Bardzo ciekawe i ciężka książka, opowiadająca o przeżyciach mieszkańców Ochoty w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego. Przeżycia często były drastyczne. Praca opatrzona komentarzem historycznym Janusza Sujeckiego oraz czarno-białymi zdjęciami. Polecam

Bardzo ciekawe i ciężka książka, opowiadająca o przeżyciach mieszkańców Ochoty w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego. Przeżycia często były drastyczne. Praca opatrzona komentarzem historycznym Janusza Sujeckiego oraz czarno-białymi zdjęciami. Polecam

Relacje świadków rzezi mieszkańców Woli dokonanej przez żołdaków z RONA. Formacja ta była podległa SS.

Relacje świadków rzezi mieszkańców Woli dokonanej przez żołdaków z RONA. Formacja ta była podległa SS.

Książka, która zapadła mi w pamięci, pomimo, iż czytałam ją kilka lat temu.
Opisuje relacje kilkudziesięciu osób, które były uczestnikami wydarzeń na Ochocie podczas Powstania Warszawskiego. Relacje wstrząsające, odświeżające pamięć o koszmarze ludności cywilnej. O niektórych tragediach odbywających się w budynkach, obok których przechodziłam kilka razy, nie miałam pojęcia. Po przeczytaniu wspomnień mieszkańców warszawskiej dzielnicy, warto przejść się przez ulice Ochoty, zatrzymać myśli nad tragedią jaka tu się odbyła. Polecam każdemu mieszkańcowi Warszawy, szczególnie mieszkańcom Ochoty, a także każdemu komu pamięć o wojennych ofiarach nie jest obojętna.

Książka, która zapadła mi w pamięci, pomimo, iż czytałam ją kilka lat temu.
Opisuje relacje kilkudziesięciu osób, które były uczestnikami wydarzeń na Ochocie podczas Powstania Warszawskiego. Relacje wstrząsające, odświeżające pamięć o koszmarze ludności cywilnej. O niektórych tragediach odbywających się w budynkach, obok których przechodziłam kilka razy, nie miałam...

Książka jak broszura i do tego poruszająca do "żywego", więc czyta się jednym tchem. Wzruszający przekaz nastrojów i faktów jak w realu. Czuje się zapach i temperaturę powietrza, słyszy gwar, krzyki, jęki, widzi się tragizm nocy i kurz dnia. Takiego autentyzmu opisu jak w relacjach zawartych na jej kartach nie doświadczyłam w żadnym filmie. Chcę ją ponownie przeczytać by odświeżyć pamięć, zetknęłam się z nią chyba w 2006 r.

Książka jak broszura i do tego poruszająca do "żywego", więc czyta się jednym tchem. Wzruszający przekaz nastrojów i faktów jak w realu. Czuje się zapach i temperaturę powietrza, słyszy gwar, krzyki, jęki, widzi się tragizm nocy i kurz dnia. Takiego autentyzmu opisu jak w relacjach zawartych na jej kartach nie doświadczyłam w żadnym filmie. Chcę ją ponownie przeczytać by...