-Kowalski, powiedz coś o Henryku III.
-W 1574 roku został królem Francji i... był transwestytą.
Właśnie takich odpowiedzi możemy spodziewać się po uczniach, którzy sięgnęli po tę lekturę.
Wszystko to, czego uczymy się w szkołach o monarchach jest zapewne przydatne, ale z czasem robi się nudne. Monotematyczność w datach staje się uciążliwa: kto ile na tronie, kto jakim terytorium rządził, kto kiedy umarł i podobne suche fakty są niezbyt łatwe i przyjemne do przyswojenia.
I właśnie dlatego polecam każdemu tę książkę. Książkę, która zdradza nam pikantne szczegóły życia tych „największych”. Nie znajdziemy ich (niestety) w żadnym podręczniku, bo któż napisze, że caryca Rosji- Katarzyna Wielka kochała seks z jednookim potworem?
Wielkim plusem jest to, że książka jest podzielona na dziewięć części. W każdej z nich znajduje się po kilka opowiadań- każde o innej osobie. Jest to duże ułatwienie, bo możemy ją odkładać, kiedy tylko chcemy, bowiem nie ma tu jednolitej dla wszystkich historii fabuły. Gdy mamy ochotę pośmiać się, wystarczy sięgnąć po tę lekturę i w kilka minut poprawimy sobie humor krótką anegdotą.
Książka jest pisana bardzo przyjemnym językiem, co jeszcze bardziej ułatwia i umila czytanie jej, ponieważ nie trzeba się wielce skupiać. Właśnie dlatego idealna jest tuż przed snem. Jest to czas dobry na odprężenie, zrelaksowanie i uwolnienie się od codziennych problemów. Wtedy powinniśmy sięgać po „lekkie” książki, które nas rozbawią i wprawią w dobry humor tuż przed zaśnięciem. Sen stanie się przyjemniejszy. Oczywiście, nie nadaje się ona tylko „do poduszki”. Polecam sięganie do niej także w środku dnia. Sama często noszę ją w torebce i podczas jazdy pociągiem, autobusem i w każdej wolnej chwili wyciągam ją i czytam ulubione opowiadania. „Królewskie skandale” są także moim osobistym „poprawiaczem humoru” w gorsze dni. Inny sięgają wtedy po słodycze, czy idą na zakupy, a ja siadam w swoim ulubionym fotelu i czytam kilka historii. Uśmiech na twarzy gwarantowany.
Dodatkowo dostajemy jedenaście drzew genealogicznych rodów królewskich oraz oś czasu ukazującą monarchów na tle współczesnych wydarzeń. Dodanie tych dwóch rzeczy było świetnym pomysłem, bo oprócz galerii najbardziej skandalicznych postaci przeszłości, dostajemy także elementy czysto edukacyjne.
Ja- osoba sięgająca jak dotąd po niemal same kryminały- chcę szczerze polecić wszystkim tę książkę, bo naprawdę warto. Myślę, a nawet jestem tego pewna, że spodoba się ona nie tylko osobom, które zafascynowane są historią, ale także tym, którzy większość wykładów historycznych przespali. Wiem to z autopsji.

-Kowalski, powiedz coś o Henryku III.
-W 1574 roku został królem Francji i... był transwestytą.
Właśnie takich odpowiedzi możemy spodziewać się po uczniach, którzy sięgnęli po tę lekturę.
Wszystko to, czego uczymy się w szkołach o monarchach jest zapewne przydatne, ale z czasem robi się nudne. Monotematyczność w datach staje się uciążliwa: kto ile na tronie, kto jakim...