(Wybaczcie rozmiar tej opinii, jednakże po napisaniu dłuższej przez przypadek zamiast zapisać wyszłam ze strony i wszystko przepadło. Więc zirytowana faktem, że cała praca poszła na marne nie miałam już ochoty tak się rozpisywać)
Książka była wspaniała! Jestem pod wielkim wrażeniem pracy Andrzeja Sapkowskiego i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jest to najlepsza dotychczasowa książka fantasy jaką dane było mi przeczytać.
Dla wszystkich zaznajomionych z poprzednimi tomami nie powinno być zdziwieniem, że opowiada ona dalszy ciąg losów, wiedźmina, Geralta z Rivii. Po ostatnich wydarzeniach podążając ślepo za przeznaczeniem wplątał się on w sam środek burzy. Burzy która po której może wzejść słońce, lub zapaść wieczny mrok.
Kreacja świata to wręcz arcydzieło. Wszystko jest dopięte na ostatni guzik i wprowadza w piękny klimat smoków, królestw, intryg, oraz pokazuje nam prawdziwe oblicze rasy ludzkiej. Bezlitosnej, kierowanej strachem, przeradzającym się z czasem nienawiść, maszyny do zabijania zdolnej pochłonąć wszystko co jest inne niż ona i nie pasujące do jej nowego wyobrażenia świata. Postacie zostały wykreowane równie dobrze, a może nawet i lepiej, odtwarzając idealnie ludzkie emocje i zachowania. Pomimo, że wszystkie są naprawdę bardzo dobre, moje serce, swoim zwyczajem, upodobało sobie z pośród nich wszystkich jedną niewiastę, którą obdarzyło szczególnym uczuciem. Jest nią Triss Merigold. Inteligentna, błyskotliwa, radosna, zawsze chętna do pomocy, czarodziejka z Mariboru, której nie brakuje również poczucia humoru i urody. Kasztanowłosa, czternasta z wzgórza, która jednak szczęśliwym trafem przeżyła bitwę pod Sodden pomimo odniesionych przez nią sporych obrażeń. Kobieta marzenie, którą można by nosić na rękach, bronić przed całym światem. Kobieta dla której zrobiłoby się wszytko, która jest moim ideałem.
Starając się jednak nie rozwodzić w tym momencie na temat moich upodobań sercowych, przejdę do fabuły, która pełna różnego rodzaju zwrotów akcji, wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Zaskakująca, pełna humoru i napięcia akcja sprawia, że od książki nie da się oderwać. Czytałam ją dosłownie wszędzie i w każdej wolnej chwili; w autobusie, na korytarzach uczelni, po powrocie do domu. Jedynym momentem w którym musiałam się powstrzymywać od sięgnięcia po nią były wykłady, gdzie, poza faktem, że ucierpiałaby na tym moja edukacja, zostałabym bardzo szybko zdemaskowana wybuchami śmiechu, których podczas lektury wprost nie mogłam opanować.
Podsumowując, książka jest genialna. Zabawna, interesująca, nieprzewidywalna. Z chęcią sięgnę wkrótce po następne tomy, ale sądzę, że nie skończy się tylko na nich i cała twórczość Sapkowskiego zostanie przeze mnie pochłonięta. ;)

(Wybaczcie rozmiar tej opinii, jednakże po napisaniu dłuższej przez przypadek zamiast zapisać wyszłam ze strony i wszystko przepadło. Więc zirytowana faktem, że cała praca poszła na marne nie miałam już ochoty tak się rozpisywać)
Książka była wspaniała! Jestem pod wielkim wrażeniem pracy Andrzeja Sapkowskiego i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jest to najlepsza...