To będzie opowieść o tym, jak się zdobywa marzenia. O tym, jak realizacją wielkich życiowych planów, rozgrzewa się je do czerwoności aby były jeszcze piękniejsze. Aby ciągłym poszerzaniem doświadczenia traktować je jak niekończącą się przygodę, której nie mamy nigdy dość. Ale posiadanie i okiełznanie marzeń niekoniecznie musi oznaczać łatwe podbijanie wszystkiego, czego tylko zapragniemy. To też ciągła walka o to, aby zrozumieć życie i ludzi. Bo bez tego nasze marzenia do nas nie przyjdą, nie pomogą nam nasycić naszych aspiracji a jedynie rozdmuchają pragnienia, których nigdy nie zaspokoimy. Marzenia to wspaniała rzecz pod warunkiem, że ich realizację nie zostawimy ślepemu szczęściu, tylko solidnie weźmiemy się do pracy. I właśnie o tym pisze Hans Fallada. O życiu człowieka, którego cała silna wola była ukierunkowana na zdobycie wielkiego miasta jakim jest Berlin. A czy wszystkie okazje zostały wykorzystane ku temu, aby ten cel osiągnąć, to już czytelnicy "Człowieka z aspiracjami" sami będą musieli na to pytanie odpowiedzieć.

Dość nietypowe uczucie towarzyszy czytaniu o czymś, czego się tak bardzo w swoim obecnym życiu potrzebuje. Z jednej strony można odczuwać ekscytację tematami z którymi bez przeszkód wypada się zmierzyć. Natomiast patrząc na to w odmienny sposób, łatwo wpaść w zwątpienie kiedy się widzi bezowocny trud wielu naszych poczynań. I właśnie Falladzie przypadł trud takiego ujęcia marzeń, aby nie stały się kamieniem u szyi tego, kto ośmielił się je podnieść. Opisując losy człowieka, który nie chce wtopić się w tłum, wozi nas po berlińskich ulicach aż do utraty tchu. Każe nam przypatrywać się jego pragnieniom nawet wtedy, gdy czujemy, że powinniśmy nie oglądać tak wielu osobistych porażek głównego bohatera. Stawia nas w konfrontacji przyjaźni z nienawiścią, zaufania do lepszego jutra z wielką niepewnością nadchodzących dni.

Hans Fallada jest mistrzem nagłych zwrotów akcji. Czasami miałem wrażenie, że zamiast powieści o ludzkim trudzie i niepewności losów, czytam świetną książkę przygodową w której szybkie zdarzenia są najważniejsze. A to wszystko w scenerii Berlina sprzed I i II Wojny Światowej. Zauważyłem, że ten niemiecki pisarz lubi pisać o ludziach mających bardzo wytrzymały kręgosłup moralny. To właśnie tacy bohaterowie jak Karol Siebrecht są osią każdego dzieła Fallady i wokół nich toczą się wszystkie wątki. Oczywiście Fallada w wyśmienity sposób potrafi przekazać nam rozterki i wątpliwości. Robi to tak skutecznie, że momentami można uznać jego książki za synonim niepewności co do dalszych losów głównych bohaterów. Ich tak wielkie oczekiwania od życia nie pozwalają zostawiać złudzeń co do przewidywalności fabuły.

Skoro tak wiele się naczytałem o marzeniach fikcyjnej literacko postaci, to być może nadszedł czas na uporządkowanie swoich oczekiwań co do własnego jutra. Może trzeba zacząć zbierać gorzkie doświadczenia, aby tak jak Karol Siebrecht wyhodować ambicję zdolną przenieść góry. I tak jak jemu nie jest dobrze w kolorze szarości, tak samo i mnie wypada wyróżnić się z tłumu i zawalczyć o swoje marzenia. Bo zakochanie się w nich nie jest tożsame z ich realizacją.

To będzie opowieść o tym, jak się zdobywa marzenia. O tym, jak realizacją wielkich życiowych planów, rozgrzewa się je do czerwoności aby były jeszcze piękniejsze. Aby ciągłym poszerzaniem doświadczenia traktować je jak niekończącą się przygodę, której nie mamy nigdy dość. Ale posiadanie i okiełznanie marzeń niekoniecznie musi oznaczać łatwe podbijanie wszystkiego, czego...