Sięgając po te dość obszerne tomisko jakim jest książka Hansa Fallady ,,Człowiek z aspiracjami '' miałem pewne obawy, czy książka nie przytłoczy mnie swoim ogromem , a także czy nie zajdę gdzieś w ciemny zaułek nudy, farsy czy innego typu grafomaństwa i nie rzucę owo tomiszcze w ciemny zapomniany , pełen pajęczyn i pająków kąt. Nie, tak się nie stało. Początek jest ciekawy, a potem mimo wzlotów i upadków chciało się to czytać, chciało się dobrnąć do samego końca żeby przekonać się jak ta dość długa, ale jakże ciekawa przygoda się skończy.
Fallada pisze ciekawie , dawno tak dobrze nie czytało mi się i mimo dużej obszerności książki całość wypada znakomicie.
Na samym końcu aż żal bierze człowieka, że tak to szybko się skończyło. Tak to jest naprawdę bardzo dobra literatura.
Niezwykła przygoda człowieka który idzie przez życie z marzeniami które już od samego dzieciństwa sobie ukierunkował , wyznaczył sobie cel i do niego brnie, dąży. I tutaj niespodzianka nie dąży on do upragnionego finału po trupach, co to to nie ! Nie mniej marzenie przesłania mu ważne w życiu momenty, chwile, ludzi. I dlatego też za te najważniejsze marzenie przychodzi mu drogo zapłacić.
Koniec jest co prawda szczęśliwy, a przynajmniej taki wydaje się być.... mimo wszystko czy tak naprawdę główny bohater czuje się szczęśliwy ? Moim zdaniem nie. Po prostu osiągnąwszy to co osiągnął przystał już na tej wyspie pośród oceanów pełnym niespokojnych fal. Życie osobiste.....życie zawodowe - jedno miesza się niezaprzeczalnie i nieustannie z drugim. Jedno ma wpływ na drugie i takie a nie inne jest nasze życie, ponieważ dokonywujemy wyborów....
Opowieść o tym, że często goniąc niewiadomo za czym możemy stracić naprawdę bardzo, bardzo dużo.....możemy stracić to co w życiu najcenniejsze....najbardziej wartościowe....grzebiąc całe życie rękami w kamieniach niezauważalnie możemy stracić z przed oczu prawdziwy diament. .....
Polecam !

Sięgając po te dość obszerne tomisko jakim jest książka Hansa Fallady ,,Człowiek z aspiracjami '' miałem pewne obawy, czy książka nie przytłoczy mnie swoim ogromem , a także czy nie zajdę gdzieś w ciemny zaułek nudy, farsy czy innego typu grafomaństwa i nie rzucę owo tomiszcze w ciemny zapomniany , pełen pajęczyn i pająków kąt. Nie, tak się nie stało. Początek jest ciekawy,...

Dobra, ale ciężka dosyć i momentami dołująca powieść.

Być może nie wszystko dobrze zrozumiałem... ale jej ogólny wydźwięk wydaje mi się dosyć "realistyczno-pesymistyczny" a główny bohater - raczej "nieciekawy" (choć jego losy - interesujące).

Chyba postawiłbym tę książkę na drugim miejscu wśród powieści Fallady, które przeczytałem. "Każdy umiera w samotności" - dalej nie do pobicia! :-)

Dobra, ale ciężka dosyć i momentami dołująca powieść.

Być może nie wszystko dobrze zrozumiałem... ale jej ogólny wydźwięk wydaje mi się dosyć "realistyczno-pesymistyczny" a główny bohater - raczej "nieciekawy" (choć jego losy - interesujące).

Chyba postawiłbym tę książkę na drugim miejscu wśród powieści Fallady, które przeczytałem. "Każdy umiera w samotności" - dalej nie...

Z jednej strony to klasyczny bildungsroman, po bożemu i z niemieckim porządkiem opowiedziana historia życia ambitnego młodego człowieka, w której autor często wyprowadza bohatera z beznadziejnych sytuacji poprzez deus ex machina. Są i inne wady: sporo zabawnie archaicznych relacji damsko-męskich, egzaltacja bohaterów, grubymi nićmi szyte perypetie. Z drugiej jednak strony Fallada pisze tak, że chce się to czytać, że się człowiek angażuje w kolejne etapy "zdobywania Berlina", że po skończeniu chce się poznać też inne książki Fallady (swoją drogą człowieka z niezłym życiorysem).

Z jednej strony to klasyczny bildungsroman, po bożemu i z niemieckim porządkiem opowiedziana historia życia ambitnego młodego człowieka, w której autor często wyprowadza bohatera z beznadziejnych sytuacji poprzez deus ex machina. Są i inne wady: sporo zabawnie archaicznych relacji damsko-męskich, egzaltacja bohaterów, grubymi nićmi szyte perypetie. Z drugiej jednak strony...

„Człowiek z aspiracjami” to napisana z rozmachem powieść obyczajowa, której akcja rozgrywa się w pierwszych dekadach XX wieku w Berlinie.
Fascynujące są losy głównych bohaterów oraz obraz miasta – jednej z największych metropolii europejskich, miejsca pełnego kontrastów i niespodzianek, w którym – niczym w zwierciadle – odbijają się skutki społecznych i politycznych przemian.

Tytułowego bohatera poznajemy jako zagubionego nastolatka, który po śmierci ojca przyjeżdża z prowincji do stolicy w poszukiwaniu szczęścia i lepszej przyszłości. Jak sam mówi, chce zdobyć to miasto.
Jego droga do awansu i ugruntowania swojej zawodowej pozycji jest długa i pełna przeszkód, których nie szczędzi mu los. Karol szybko musi nauczyć się, że nie wszystko jest mu dane na zawsze, a w interesach raz jest się na wozie, raz pod wozem. Szczególnie bolesna szkołą dla młodego człowieka okazuje się pierwsza wojna światowa, a potem kryzys ekonomiczny i szalejąca inflacja.

Interesujące są sercowe perypetie Karola, który szuka wymarzonej kobiety. Zbyt późno odkrywa, że pogoń za złudą i wyidealizowanym wizerunkiem ukochanej to droga donikąd. Zanim bohater wyciągnie wnioski z popełnianych błędów, musi upłynąć dużo czasu.

„Człowiek z aspiracjami” to niezwykle barwna i zajmująca opowieść o dążeniu do celu, o realizowaniu marzeń, które w zetknięciu z rzeczywistością często muszą zostać zweryfikowane.
To również piękna historia przyjaźni, miłości i poświęcenia.

Całość czyta się z wielkimi emocjami i z zapartym tchem, gdyż akcja obfituje w nieprzewidywalne wydarzenia. Raz wpływają na nie decyzje bohaterów, innym razem decyduje za nich polityka i wielka historia.

„Człowiek z aspiracjami” to jedna z najwybitniejszych książek Hansa Fallady. Widać w niej pióro doświadczonego pisarza oraz doskonałego obserwatora, który potrafi nie tylko odzwierciedlić rzeczywistość, ale i wysnuć z niej ważne, ponadczasowe wnioski.
Autor doskonale radzi sobie też ze stylem, który jest barwny, kunsztowny i na pewno należy do atutów powieści.

„Człowiek z aspiracjami” to napisana z rozmachem powieść obyczajowa, której akcja rozgrywa się w pierwszych dekadach XX wieku w Berlinie.
Fascynujące są losy głównych bohaterów oraz obraz miasta – jednej z największych metropolii europejskich, miejsca pełnego kontrastów i niespodzianek, w którym – niczym w zwierciadle – odbijają się skutki społecznych i politycznych...

To będzie opowieść o tym, jak się zdobywa marzenia. O tym, jak realizacją wielkich życiowych planów, rozgrzewa się je do czerwoności aby były jeszcze piękniejsze. Aby ciągłym poszerzaniem doświadczenia traktować je jak niekończącą się przygodę, której nie mamy nigdy dość. Ale posiadanie i okiełznanie marzeń niekoniecznie musi oznaczać łatwe podbijanie wszystkiego, czego tylko zapragniemy. To też ciągła walka o to, aby zrozumieć życie i ludzi. Bo bez tego nasze marzenia do nas nie przyjdą, nie pomogą nam nasycić naszych aspiracji a jedynie rozdmuchają pragnienia, których nigdy nie zaspokoimy. Marzenia to wspaniała rzecz pod warunkiem, że ich realizację nie zostawimy ślepemu szczęściu, tylko solidnie weźmiemy się do pracy. I właśnie o tym pisze Hans Fallada. O życiu człowieka, którego cała silna wola była ukierunkowana na zdobycie wielkiego miasta jakim jest Berlin. A czy wszystkie okazje zostały wykorzystane ku temu, aby ten cel osiągnąć, to już czytelnicy "Człowieka z aspiracjami" sami będą musieli na to pytanie odpowiedzieć.

Dość nietypowe uczucie towarzyszy czytaniu o czymś, czego się tak bardzo w swoim obecnym życiu potrzebuje. Z jednej strony można odczuwać ekscytację tematami z którymi bez przeszkód wypada się zmierzyć. Natomiast patrząc na to w odmienny sposób, łatwo wpaść w zwątpienie kiedy się widzi bezowocny trud wielu naszych poczynań. I właśnie Falladzie przypadł trud takiego ujęcia marzeń, aby nie stały się kamieniem u szyi tego, kto ośmielił się je podnieść. Opisując losy człowieka, który nie chce wtopić się w tłum, wozi nas po berlińskich ulicach aż do utraty tchu. Każe nam przypatrywać się jego pragnieniom nawet wtedy, gdy czujemy, że powinniśmy nie oglądać tak wielu osobistych porażek głównego bohatera. Stawia nas w konfrontacji przyjaźni z nienawiścią, zaufania do lepszego jutra z wielką niepewnością nadchodzących dni.

Hans Fallada jest mistrzem nagłych zwrotów akcji. Czasami miałem wrażenie, że zamiast powieści o ludzkim trudzie i niepewności losów, czytam świetną książkę przygodową w której szybkie zdarzenia są najważniejsze. A to wszystko w scenerii Berlina sprzed I i II Wojny Światowej. Zauważyłem, że ten niemiecki pisarz lubi pisać o ludziach mających bardzo wytrzymały kręgosłup moralny. To właśnie tacy bohaterowie jak Karol Siebrecht są osią każdego dzieła Fallady i wokół nich toczą się wszystkie wątki. Oczywiście Fallada w wyśmienity sposób potrafi przekazać nam rozterki i wątpliwości. Robi to tak skutecznie, że momentami można uznać jego książki za synonim niepewności co do dalszych losów głównych bohaterów. Ich tak wielkie oczekiwania od życia nie pozwalają zostawiać złudzeń co do przewidywalności fabuły.

Skoro tak wiele się naczytałem o marzeniach fikcyjnej literacko postaci, to być może nadszedł czas na uporządkowanie swoich oczekiwań co do własnego jutra. Może trzeba zacząć zbierać gorzkie doświadczenia, aby tak jak Karol Siebrecht wyhodować ambicję zdolną przenieść góry. I tak jak jemu nie jest dobrze w kolorze szarości, tak samo i mnie wypada wyróżnić się z tłumu i zawalczyć o swoje marzenia. Bo zakochanie się w nich nie jest tożsame z ich realizacją.

To będzie opowieść o tym, jak się zdobywa marzenia. O tym, jak realizacją wielkich życiowych planów, rozgrzewa się je do czerwoności aby były jeszcze piękniejsze. Aby ciągłym poszerzaniem doświadczenia traktować je jak niekończącą się przygodę, której nie mamy nigdy dość. Ale posiadanie i okiełznanie marzeń niekoniecznie musi oznaczać łatwe podbijanie wszystkiego, czego...

https://grafomanya.wordpress.com/2016/02/02/czlowiek-z-aspiracjami-recenzja/

Kolejna powieść Hansa Fallady i kolejne zauroczenie. „Człowiek z aspiracjami” to moje czwarte spotkanie z twórczością tego niemieckiego pisarza, po doskonałych powieściach: „Co dalej szary człowieku” i „Każdy umiera w samotności” oraz nieco słabszym „Pijaku”. Jeśli chodzi o tę ostatnią książkę, myślę, że tajemnica tkwi w tłumaczeniu – z tych czterech, tylko w pracach nad polskim wydaniem „Pijaka” nie uczestniczył Instytut Goethe’go. Jak wiele zależy od tłumacza! Bogactwo słownictwa, subtelny językowy dowcip, smaczki lokalnych gwar…

„Człowiek z aspiracjami” to powieść potężna, zarówno objętościowo (niemal 700 stron, duży format, drobny druk),jak i w warstwie treściowej. Autor opowiada w niej o losach pewnego młodego człowieka, żyjącego w Berlinie w początkach XX wieku. Jak pisze Die Zeit, „Karol Siebchert jest jedną z najpiękniejszych postaci stworzonych przez Falladę. Tłem perypetii tego niezwykłego bohatera jest burzliwa historia Niemiec”.

Siebcherta poznajemy w roku 1909, gdy jako osierocony szesnastolatek przybywa do stolicy Niemiec z małej miejscowości w Brandenburgii. Karol jest nikim, ale chce zostać kimś. Rozkręcić dochodowy interes i zdobyć Berlin. Na swojej drodze spotka całą galerię niezwykłych mieszkańców tego miasta – szlachetnych i podłych, bogatych i biednych, sympatycznych i wstrętnych. Będzie z nimi żył, pracował, kłócił się i godził, będzie ich lubił, kochał, nienawidził, oszukiwał i rugował ze swoich interesów. Na naszych oczach będzie wielokrotnie upadał w rytmie zgodnym z pływami burzliwej historii Niemiec. Będzie się także wraz z nimi nieustannie podnosił. Czy osiągnie swój cel? Czy zdobędzie Berlin? I jaką cenę przyjdzie mu zapłacić za te starania?

Więcej z treści „Człowieka z aspiracjami” nie zdradzę. Przeczytajcie sami tę fascynującą powieść, która wcale się nie zestarzała, mimo iż jej bohater, gdyby istniał naprawdę, urodziłby się w 1893 roku! Inna rzeczywistość, inni ludzie, inne realia – powiecie. Niekoniecznie. Przecież to czasy się zmieniają, ludzie – nigdy. Nasza natura jest uniwersalna. Niezależnie od tego kiedy i gdzie przyszliśmy na świat. Droga na szczyt ambicji wygląda zawsze podobnie – obojętnie, czy do sukcesu dąży Steve Jobs, czy Karol Siebchert.

„Człowieka z aspiracjami” żegnamy na początku lat trzydziestych, gdy Niemcy powoli podnoszą się z gospodarczej zapaści po Wielkim Kryzysie. Hitler jeszcze nie doszedł do władzy. Chciałoby się, by Fallada napisał kontynuację. Człowieka z aspiracjami w stolicy Trzeciej Rzeszy. Niestety – nie napisał. Do Niemiec hitlerowskich przeniesie Was „Każdy umiera w samotności”. Ale to zupełnie inna historia…

https://grafomanya.wordpress.com/2016/02/02/czlowiek-z-aspiracjami-recenzja/

Kolejna powieść Hansa Fallady i kolejne zauroczenie. „Człowiek z aspiracjami” to moje czwarte spotkanie z twórczością tego niemieckiego pisarza, po doskonałych powieściach: „Co dalej szary człowieku” i „Każdy umiera w samotności” oraz nieco słabszym „Pijaku”. Jeśli chodzi o tę ostatnią książkę,...

Już po raz czwarty nie zawiodłem się na prozie Hansa Fallady. Na kartach ,,Człowieka z aspiracjami'' autor wspaniale odmalował chorobliwe wręcz ambicje młodego człowieka, któremu nie zostało nic oprócz nich. Czy realizacja tych ambicji, wziąwszy pod uwagę młodzieńczy idealizm, naiwność i dobroduszność okaże się prosta? Jak wpłyną na nią osobowość i postępowanie Karola Siebrechta, a jak niełatwa historia Niemiec, stanowiąca nie tylko tło ale i podskórną część fabuły utworu? Ilu ludzi spotka na swojej drodze Siebrecht, ilu sobie zyska, ilu, mimo iż tego nie chce - straci, i co zostanie z jego tytułowych ,,aspiracji''...? Powieść opisuje to z epickim rozmachem, autor wnikliwie kreśli psychologiczne portrety wszystkich postaci, a zwłaszcza Karola Siebrechta, który chciał zmienić świat, tymczasem to raczej świat zmienił jego. Gorzka to lektura, podobnie jak cała twórczość niemieckiego pisarza. Czyta się ją jednak szybko i z pasją, bowiem autor posiadał wręcz fenomenalną umiejętność budowania narracji. U Fallady nie ma miejsca na przypadek, jakieś nagłe porywy natchnienia, książka sprawia wrażenie dokładnie rozplanowanej co do każdej kropki i przecinka nim jeszcze autor zasiadł do jej pisania. Oprócz psychologicznej przenikliwości i po prostu, ciekawej historii, wspomniana dyscyplina Fallady stawia jego dorobek pisarski na najwyższym poziomie.

Już po raz czwarty nie zawiodłem się na prozie Hansa Fallady. Na kartach ,,Człowieka z aspiracjami'' autor wspaniale odmalował chorobliwe wręcz ambicje młodego człowieka, któremu nie zostało nic oprócz nich. Czy realizacja tych ambicji, wziąwszy pod uwagę młodzieńczy idealizm, naiwność i dobroduszność okaże się prosta? Jak wpłyną na nią osobowość i postępowanie Karola...