Wcześniejszy tomik opowiadań zawierał różne opowiadania z przygód Wiedźmina. „Miecz przeznaczenia” bardziej dokładnie skupia się na losach głównego bohatera przybliżając wiszącą nad nim przepowiednię. Poznajemy go również lepiej, nie tylko w retrospekcjach, ale również w wizjach prawiących o jego przeznaczeniu.

W każdym opowiadaniu Sapkowski umieszcza elementy baśni. Tym razem skupia się na głęboko zakorzenionych w polskich wierzeniach mitach i przesądach. Pojawia się motyw słynnego bazyliszka. Tytułowe opowiadanie nasuwa podobieństwo do prozy Tolkiena, tutaj skojarzenie z leśnymi elfami i królową Galadrielą jest dość oczywiste.

Identycznie jak poprzednim razem, słuchałem audiobooka. Proza Sapkowskiego o wiele bardziej przypadła mi w wykonaniu sprawnie radzącego sobie z językiem elfów Rocha Siemianowskiego, niż sam miałbym to robić. Dodatkowo doceniłem zaletę tego typu słuchowiska w pracy. Naprawdę wiele można przesłuchać przez osiem godzin. Podobnie jak w poprzednim – opowiadań słuchało się bardzo dobrze. Historie są ciekawe, wątki przeplatają się i miejscami przenikają. Wszystkie opowiadania są ułożone w kolejności chronologicznej – nie ma tutaj również żadnego przecinającego je opowiadania w kawałkach, jak było to w przypadku „Ostatniego życzenia”. Mam nadzieję, że dalej będzie już tylko lepiej.

Wcześniejszy tomik opowiadań zawierał różne opowiadania z przygód Wiedźmina. „Miecz przeznaczenia” bardziej dokładnie skupia się na losach głównego bohatera przybliżając wiszącą nad nim przepowiednię. Poznajemy go również lepiej, nie tylko w retrospekcjach, ale również w wizjach prawiących o jego przeznaczeniu.

W każdym opowiadaniu Sapkowski umieszcza elementy baśni. Tym...