Zacznę może od tego, że nie czytuję romansów. Jestem do nich negatywnie nastawiona od czasu "50 twarzy "wstydu" i choć staram się nie osądzać i nie krytykować innych sama nie zamierzam wejść w ten gatunek na stałe. Więc na początku nie na dobrze czułam się z tym, że ta książka autentycznie mi się spodobała. A potem pomyślałam: "A ch*j z tym :D"

Tak więc lubię ją i jest mi z tym dobrze :D Kocham język autorki, dzięki któremu tak łatwo i szybko czyta się tą książkę. Naprawdę dawno żadna mnie tak nie wciągnęła. Tylko jest jedno "ale". Nie dokończa podoba mi się to co autorka tym pięknym językiem nam przekazuje. Widzę pełno niedociągnięć w historii, przerysowania, nierealność, idealnie nieidealnych bohaterów, którzy ciągle się kłócą o takie rzeczy że ręce opadają (a przynajmniej opadały by, gdybym nie trzymała w nich książki :P) Tylko że tak szczerze? Mam te wszystkie "ale" gdzieś :D
Co z tego, że na każdej stronie jest zazdrość - skoro ja tego chce? Co z tego że ciągle są wzloty i upadki - jak ja tego chce. Serio. Jakby się zeszli w połowie książki to bym ją porzuciła. Dla mnie nie ma życia/książki po związku ;p a przynajmniej trudno jest napisać o tym dobra pozycję.

I tu dochodzę do najważniejszego a mianowicie zakończenia. Pewnie jeżeli komuś ta historia spodobała się tak samo jak mnie a może nawet bardziej (ale wierzcie mi. 7 gwiazdek to u mnie i tak czerwony dywan ;P) to pewnie zakończenie było dla niego hm... powiem zaskakujące by niczego zanadto nie zdradzić i pewnie wręcz ręce was świerzbią by sięgnąć po kolejną część :) No cóż... mnie nie xD Nie zrozumcie mnie źle. Przeczytam kolejną część! Na pewno! Tym bardziej że są tam podobna 2 pkt widzenia bohaterów, ale nie od razu. Gdyby ta historia nie miała kontynuacji byłabym usatysfakcjonowana takim zakończaniem. Serio. Jest świetne. Wprost idealne! <3 Czytałam je wręcz ze śmiechem na ustach i ciepłem w sercu. Ale co poradzę. "Niektórzy ludzie lubią patrzeć jak świat płonie" :D

Ps. Jak można takie książki czytać w miejscach publicznych? :O Serio ludzie. Tu was podziwiam :O Może ja jestem za niewinna ;p

Zacznę może od tego, że nie czytuję romansów. Jestem do nich negatywnie nastawiona od czasu "50 twarzy "wstydu" i choć staram się nie osądzać i nie krytykować innych sama nie zamierzam wejść w ten gatunek na stałe. Więc na początku nie na dobrze czułam się z tym, że ta książka autentycznie mi się spodobała. A potem pomyślałam: "A ch*j z tym :D"

Tak więc lubię ją i jest mi...