Prokurator Szacki to bardzo sfrustrowany mężczyzna,nieszczęśliwy,albo raczej wiecznie niezadowolony.
Niezadowolony z niczego. Nie lubi miasta w którym przyszło mu mieszkać i pracować, tzn. Warszawy. Nie lubi swojej pracy. Jest mało płatna,niedoceniana .Nawet jeśli wszystkie znaki na niebie wskazują,że winny w zasadzie nie jet sprawcą,a ofiarą to można to zachować tylko dla siebie Bo prokuratora powinno interesować tylko i wyłącznie to,”że został naruszony jeden z paragrafów kodeksu karnego.” Nie jest zadowolony ani ze swojego życia zawodowego ani z prywatnego czy też rodzinnego. Ma żonę,ale zdanie o niej nie najlepsze. Są ze sobą 14lat,w tym 10 po ślubie.
Wszystko w ich związku jest przewidywalne,rutynowe,tym samym nudne. Czyja to wina?
Nie sadzę,że tylko małżonki. Czy w tym związku można mówić o miłości?Bo o pożądaniu rzadko,raczej nie .O namiętności w ogóle.
Prokurator Szacki ma 35 lat. Z pewnością kocha swoją kilkuletnią córkę. Chyba tylko ją. Całe szczęście,że chociaż ją .
Nie polubiłam prokuratora Szackiego. W „Uwikłaniu” Zygmunta Miłoszewskiego dla mnie to właśnie on zdaje się być najbardziej uwikłany w wypalony związek i pracę,która nie spełnia jego oczekiwań.
Do tego na własne życzenie ma ochotę uwikłać się w romans z młodą dziennikarką.

„Uwikłanie” to kryminał z prokuratorem Szackim w roli głównej. W żadnym wypadku nie jest on sprawcą,ani ofiarą .Chociaż swoją mentalnością sprawia,że ma coś z ofiary. Nie podlega jednak karze.
Chociaż jako prokurator ...
Ten młody człowiek nie da się lubić. Owszem jest wrażliwy i to przemawia na jego korzyść jako człowieka,bo jako prokuratora już mniej. Jednak najważniejsze jest to ,że Szacki jest bardzo dobry w tym co robi.
Choć młody,przystojny i zawsze elegancki przy bliższym poznaniu nie sprawia dobrego wrażenia.
Rozkojarzony,a jednak w sposób niesamowicie zaskakujący odkrywa przyczynę zabójstwa i wskazuje sprawcę.

Przyznam się,że przez większość książki prokurator Szacki działał mi na nerwy. Marzyłam,żeby jak najszybciej zakończyć ten kryminał i dać sobie spokój , bo to jednak nie jest mój ulubiony gatunek literacki. Dochodzenie ciągnie się i dłuży. Przesłuchiwania są nudne i w większości nic nie wnoszą do sprawy. Powalić na kolana może jedynie rozwiązanie kryminalnej zagadki.

W „Uwikłaniu” powaliło mnie. Na szczęście.

To pierwsza z trzech części z prokuratorem Szackim jako bohaterem zagadki kryminalnej. Jeśli o mnie chodzi nie będę się wikłać w kolejne,przynajmniej na razie.
Miłośnikom kryminału ,gdzie „na plan pierwszy wysuwa się postać detektywa, który działa z ramienia prawa i prowadzi śledztwo posługując się metodą dedukcji tj. racjonalnego rozumowania polegającego na wyciąganiu wniosków z obserwacji”...POLECAM…

Prokurator Szacki to bardzo sfrustrowany mężczyzna,nieszczęśliwy,albo raczej wiecznie niezadowolony.
Niezadowolony z niczego. Nie lubi miasta w którym przyszło mu mieszkać i pracować, tzn. Warszawy. Nie lubi swojej pracy. Jest mało płatna,niedoceniana .Nawet jeśli wszystkie znaki na niebie wskazują,że winny w zasadzie nie jet sprawcą,a ofiarą to można to zachować tylko dla...