Trzy lata wcześniej życie Hanny obróciło się w proch. Jej mąż zostaje zabity a ona sama brutalnie pobita w trakcie napadu na ich dom w Święto Dziękczynienia. Za sprawcę został uznany były chłopak ich młodszej córki, Dawn. Teraz ubiega się o apelację. Dla Hanny to jest szok. Nie pamięta nic z wydarzeń tej dramatycznej nocy. Podejmuje jednak próbę aby odtworzyć ciąg wydarzeń, który mógł doprowadzić do tragedii. Równocześnie z wnioskiem o apelację, do domu po trzyletniej nieobecności wraca Dawn. Dziewczyna pozornie jest taka jak zawsze ale Hanna nie może pozbyć się niepokojącego przeczucia. Czy jej córka była zamieszana w śmierć ojca i pobicie matki? Jakie tajemnice skrywa? Co chowa się za pozornym spokojem. W powietrzu czuć nadciągającą burzę. Czy jeszcze bardziej dotknie, już i tak boleśnie doświadczoną rodzinę?

,,Patrz na mnie" ma specyficzną konstrukcję. Praktycznie od początku można domyślić się co się wydarzyło w noc po Święcie Dziękczynienia. Diabeł jednak tkwi w szczegółach, motywacjach, niewinnym ciągu splotów wydarzeń, które tak a nie inaczej ukierunkowały postaci. To nie jest nagły wybuch agresji. To raczej wieloletnie, metodyczne narastanie emocji, uprzedzeń, błędnych decyzji i wzajemnego niezrozumienia. Doskonale widać jak bohaterowie wzajemnie się mijają w poglądach i zachowaniach co odbija się na najsłabszym ogniwie, które jest słabsze i bardziej podatne na manipulacje. Hanna aby dotrzeć do wspomnień z tragedii opowiada swoją historię od tyłu. Najpierw poznajemy skutek by potem coraz głębiej zanurzać się w przyczyny. Cały czas po skórą czuć pulsujące emocje. Jest jasnym, że od tragedii nie da się uciec. Ona się wydarzyła. On narastała i eskalowała.

,,Patrz na mnie" to nie jest książka, która na zawsze zapadnie w pamięć ale i tak kawał niezłego thrillera psychologicznego. Zagląda za zasłonę, pokazuje zupełnie inne oblicze pozornie zwyczajnej rodziny. Odsłania demony jakie nią targają i pokazuje jak zupełnie niewidoczna dla wszystkich może narastać nienawiść. Warto sięgnąć i poświęcić jej powieści popołudnie lub dwa.

Trzy lata wcześniej życie Hanny obróciło się w proch. Jej mąż zostaje zabity a ona sama brutalnie pobita w trakcie napadu na ich dom w Święto Dziękczynienia. Za sprawcę został uznany były chłopak ich młodszej córki, Dawn. Teraz ubiega się o apelację. Dla Hanny to jest szok. Nie pamięta nic z wydarzeń tej dramatycznej nocy. Podejmuje jednak próbę aby odtworzyć ciąg wydarzeń,...

To jest bardzo nierówna książka.
Przez większość czasu miałam ochotę rzucić ją w kąt. Ciągłe porównywanie obu córek przez matkę doprowadzało mnie do szału. I te ciągłe przemyślenia, że ktoś robi tak, a powinien inaczej były strasznie irytujące.
Prawie od samego początku można się zorientować, kto jest winien napadu na rodzinę Schuttów.
Dopiero ostatnie 30 stron książki pokazuje ją w innym świetle. Wszystko nabiera tempa. Można odczuć jakbyśmy czytali całkiem inną powieść niż na początku.

To jest bardzo nierówna książka.
Przez większość czasu miałam ochotę rzucić ją w kąt. Ciągłe porównywanie obu córek przez matkę doprowadzało mnie do szału. I te ciągłe przemyślenia, że ktoś robi tak, a powinien inaczej były strasznie irytujące.
Prawie od samego początku można się zorientować, kto jest winien napadu na rodzinę Schuttów.
Dopiero ostatnie 30 stron książki...

Nudne, przewidywalne, wtórne.

Nudne, przewidywalne, wtórne.

Finał wiadomy już na samym początku historii. Fabuła zbyt pogrążona w przeszłości, nie daje czytelnikowi odpowiedzi na jego pytania. Nie wiadomo skąd wzięły się zachowania bohaterów, Nieistotnych informacji znajdziemy mnóstwo. Zachęcam do wyciągania własnych wniosków

Finał wiadomy już na samym początku historii. Fabuła zbyt pogrążona w przeszłości, nie daje czytelnikowi odpowiedzi na jego pytania. Nie wiadomo skąd wzięły się zachowania bohaterów, Nieistotnych informacji znajdziemy mnóstwo. Zachęcam do wyciągania własnych wniosków

Spokojny thriller psychologiczny poprowadzony w formie monologu. Zrównoważona fabuła pod kątem przekazywanych informacji, gdzie nakreślony zostaje przebieg dramatycznych wydarzeń w rodzinie Shuttów. Główna bohaterka zapoznaje czytelników ze swoimi emocjami, jednocześnie próbując przypomnieć sobie, co dokładnie zdarzyło się fatalnej nocy trzy lata wcześniej. Nie jest jej lekko, bo właśnie ma dojść do apelacji człowieka, który odpowiada za tamte wypadki. Niepamięć, która do tej pory chroniła ją i w pewnym stopniu pomogła uzyskać względną równowagę psychiczną, teraz zaczyna coraz bardziej uwierać.
Rud Petty, oskarżony, jest jasno określonym typem człowieka. Autorka od początku nakreśla go tak negatywnie, że nawet przez chwilę trudno było spojrzeć na niego z wątpliwością. I to zdecydowanie psuje zabawę, szczególnie w tego rodzaju thrillerach. Za to dostajemy do głębszego przeanalizowania postać Hanny i jej młodszej córki Dawn. Stosunki jakie panowały od zawsze między nimi, jak i resztą członków rodziny, po raz kolejny uświadamiają, że nie ma ludzi doskonałych, a co za tym idzie, rodzina nie daje gwarancji, że będzie stanowić materiał na idealny zespół.
(...)
Treadway stworzyła ciekawą książkę, która daje możliwości spojrzenia na problem pod różnym kątem. Jej treść zostawia nas również z otwartymi pytaniami, na które być może nigdy nie uda się satysfakcjonująco odpowiedzieć. Bo czym tak dokładnie jest zło? Czy mamy od urodzenia pewne predyspozycje do danego zachowania? Być może sumienie u niektórych jest "Wyłączone" na poziomie rozwoju płodowego, a może weryfikujemy swoje "ja" pod wpływem wychowania. A jeśli to głównie środowisko rówieśników wywiera na nas tak duży wpływ, że znacząco zmieniamy swoje zapatrywania i bezrefleksyjnie poddajemy się pewnym posunięciom?
Warto znaleźć czas, by poddać się tym niełatwym refleksjom.

Całość:https://nakanapie.pl/recenzje/co-nas-determinuje-do-dzialania-patrz-na-mnie

#wyzwanieLC2020 - maj

Spokojny thriller psychologiczny poprowadzony w formie monologu. Zrównoważona fabuła pod kątem przekazywanych informacji, gdzie nakreślony zostaje przebieg dramatycznych wydarzeń w rodzinie Shuttów. Główna bohaterka zapoznaje czytelników ze swoimi emocjami, jednocześnie próbując przypomnieć sobie, co dokładnie zdarzyło się fatalnej nocy trzy lata wcześniej. Nie jest jej...

Z reguły to nie jest moja ulubiona tematyka, aczkolwiek spodobała mi się. Czytając komentarze że książka jest przewidywalna, trochę się zniechecilam. Mimo wszystko przy samym końcu sama już nie byłam pewna, czy rozwiklanie zagadki jest takie jakie mi się wydawało. Mnie książka wciągnęła i napewno sięgnę jeszcze po książki z tej serii

Z reguły to nie jest moja ulubiona tematyka, aczkolwiek spodobała mi się. Czytając komentarze że książka jest przewidywalna, trochę się zniechecilam. Mimo wszystko przy samym końcu sama już nie byłam pewna, czy rozwiklanie zagadki jest takie jakie mi się wydawało. Mnie książka wciągnęła i napewno sięgnę jeszcze po książki z tej serii

Wychowanie dzieci nie jest kolorowe...

Wychowanie dzieci nie jest kolorowe...

Uwielbiam książki z serii "Kobieca strona thrillera". Niestety "Patrz na mnie" to zdecydowanie najsłabsza z nich. Nie jest to nawet typowy thriller, a bardziej dramatyczna opowieść kobiety, która była ofiarą brutalnego napadu, podczas którego to zginął jej mąż. Wszystko wydarzyło się w ich własnym domu. Co więcej - podejrzanym jest chłopak ich młodszej córki. Cała książka to długi i rozbudowany opis relacji rodzinnych: błędy młodości rzutujące na teraźniejszość, rywalizacja między siostrami, ich szkolne problemy, relacje z matką i ojcem... Bardzo, bardzo długi i rozbudowany opis od strony emocjonalnej...i dopiero pod koniec akcja trochę przyspiesza. Zagadka "tajemniczego" napadu zostaje rozwikłana chociaż czytelnik chyba już od pierwszych stron domyślał się, że tak właśnie będzie. Męczyłam się czytając tę książkę. Po przeczytaniu odetchnęłam z ulgą. Byłam rozczarowana zakończeniem, a właściwie jego przewidywalnością.

Uwielbiam książki z serii "Kobieca strona thrillera". Niestety "Patrz na mnie" to zdecydowanie najsłabsza z nich. Nie jest to nawet typowy thriller, a bardziej dramatyczna opowieść kobiety, która była ofiarą brutalnego napadu, podczas którego to zginął jej mąż. Wszystko wydarzyło się w ich własnym domu. Co więcej - podejrzanym jest chłopak ich młodszej córki. Cała książka...

Zgadzam się z wieloma innymi opiniami, że zakończenie od pierwszych stron jest wręcz oczywiste. Nie mniej jednak książkę czyta się przyjemnie mimo braku zaskoczenia.

Zgadzam się z wieloma innymi opiniami, że zakończenie od pierwszych stron jest wręcz oczywiste. Nie mniej jednak książkę czyta się przyjemnie mimo braku zaskoczenia.

Na początku bardzo ociężale mi się tą książkę czytało. Myślałam że jej nie skończę, jednak wytrwałam do końca i nie żałuję ponieważ akcja się rozwinęła. Bardzo interesująca książka, polecam.

Na początku bardzo ociężale mi się tą książkę czytało. Myślałam że jej nie skończę, jednak wytrwałam do końca i nie żałuję ponieważ akcja się rozwinęła. Bardzo interesująca książka, polecam.