Książka łamie pewne narosłe stereotypy. Jeśli glina to z przejściami, zaglądający do kieliszka, brutalny - bo przecież wiadomo, że taki, który na co dzień spotyka się ze ZŁYM, musi nim jakoś nasiąknąć. To że stoi po stronie prawa (łamiąc je od czasu do czasu, kiedy okazuje się nieadekwatne do potwornej zbrodni), to wynik heroicznej walki o zachowanie głęboko zakorzenionego poczucia sprawiedliwości. Ach taki glina jest prawdziwy. No przecież nie może być po prostu przyzwoitym człowiekiem, który chce walczyć ze złem z ludzkich pobudek - chce kogoś ochronić, bo współczuje, a nawet kocha i na dodatek o zgrozo ze wzajemnością. A taki jest Patrik Hedstrom. skandynawski kryminał to także ponura sceneria. tymczasem w powieści Camilli Lackberg mamy sielski opisy pięknych krajobrazów, kolorowe domy, ładnie urządzone wnętrza i taką spokojną atmosferę wysprzątanego mieszkania, zapachu kawy i cynamonowych bułeczek. Jeśli ktoś szuka w kryminałach brutalności, brzydoty, to ich niewiele znajdzie, jeśli szuka obrazu Szwecji, to go znajdzie. A sama intryga to dramat rodzinny skontrastowany z idyllą Patrika i jego partnerki Eriki.

Książka łamie pewne narosłe stereotypy. Jeśli glina to z przejściami, zaglądający do kieliszka, brutalny - bo przecież wiadomo, że taki, który na co dzień spotyka się ze ZŁYM, musi nim jakoś nasiąknąć. To że stoi po stronie prawa (łamiąc je od czasu do czasu, kiedy okazuje się nieadekwatne do potwornej zbrodni), to wynik heroicznej walki o zachowanie głęboko zakorzenionego...