Każdy autor, pisząc książkę, widzi swojego przyszłego czytelnika. Mam wrażenie, że tu był nim człowiek po dopalaczach. Porównywanie autora do Gombrowicza czy Witkacego uważam za obrazę tych wielkich polskich pisarzy, obrazę także ich inteligencji.

Skądinąd sama problematyka tego zbioru opowiadań bardzo istotna, ale forma nie do przyjęcia. Niewyobrażala liczba wulgaryzmów z najwyższej półki, obsceniczne obrazy, sceny, niczym nieumotywowane, sprowadzanie człowiek do fizjologii, a jego sposób myślenia do prymitywnych rozwazań i emocji.

Zastanawiam się, co by na temat autora powiedział Freud albo Jung.
Jeśli był to eksepryment literackiej formy, to wyjątkowo nietrafiony.

Zmarnowany czas. I Boże chroń nas przed taką literaturą piękną.

Każdy autor, pisząc książkę, widzi swojego przyszłego czytelnika. Mam wrażenie, że tu był nim człowiek po dopalaczach. Porównywanie autora do Gombrowicza czy Witkacego uważam za obrazę tych wielkich polskich pisarzy, obrazę także ich inteligencji.

Skądinąd sama problematyka tego zbioru opowiadań bardzo istotna, ale forma nie do przyjęcia. Niewyobrażala liczba wulgaryzmów z...

Trudno ocenić całość. Były opowiadania, które bardzo przypadły mi do gustu i te, które do gustu przypadły mi mniej/ Mam wrażenie, że im opowiadanie dłuższe, tym niestety jest gorsze.
Sieniewicz to genialny obserwator i ma talent, ale środki, język, którymi operuje przerastają treść. W tytułowym opowiadaniu odjechał zupełnie.

Ale warto. Jest to pozycja, do której wrócę na pewno, choć to zupełnie nie mój styl.

Trudno ocenić całość. Były opowiadania, które bardzo przypadły mi do gustu i te, które do gustu przypadły mi mniej/ Mam wrażenie, że im opowiadanie dłuższe, tym niestety jest gorsze.
Sieniewicz to genialny obserwator i ma talent, ale środki, język, którymi operuje przerastają treść. W tytułowym opowiadaniu odjechał zupełnie.

Ale warto. Jest to pozycja, do której wrócę na...

Hmm..przeczytana. Myślę, że wrócę do niej. Chyba nie wszystko do mnie trafiło. Ciekawa, bo polska proza. Na pewno nie jest książką ani do czytania w pociągu ani do poduszki ;)
Tak, przeczytam ponownie. Może jako dojrzalszy już odbiorca, po kilku latach znajdę punkt zaczepienia.

Hmm..przeczytana. Myślę, że wrócę do niej. Chyba nie wszystko do mnie trafiło. Ciekawa, bo polska proza. Na pewno nie jest książką ani do czytania w pociągu ani do poduszki ;)
Tak, przeczytam ponownie. Może jako dojrzalszy już odbiorca, po kilku latach znajdę punkt zaczepienia.

W "Niesamowitej Słowiańszczyznie" prof. M. Janion zauważała Sieniewicza (ur.1972) "Czwarte niebo" (2003),obok "Wojny...." Masłowskiej i "Gnoju" Kuczoka. Pani Profesor ma "nosa", bo dwa lata póżniej, omawiany zbiór opowiadań został nominowany do Paszportu Polityki i uhonorowany tytułem "Książki Wiosny 2005" Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych.

Sieniewicz porusza drażliwy temat odmienności, inności i wykluczenia. Czyta się wspaniale, a wg moich notatek:
- świetna „Panna młoda”; odbieram ją jako pastisz Gombrowicza; b. dobre „O, kurna! W głowie wujnia”: miastem rządzą Wuje, dalej są ich następcy - Gorliwi, a reszta – Debile. Wszystkich, rozebranych do naga umieszcza w kufrze Smutny Pan.
„Wrzuceni do kufra obijamy się między nieistnieniem a widzialnością, która jest jak chorobliwy sen... ..nikt nie zawoła, że król jest nagi, bo świat skończyłby się w jednej chwili... ../Smutny Pan/...wciąż wyrozumiale, choć stanowczo powtarza: rzeczywistość jest gdzie indziej. Ale wskazać jej - skurwiel - nie chce”

... i świetne „Żydówek nie obsługujemy” . Sieniewicz komentuje:
„Jesteśmy odmieńcami-Żydówkami. Wszyscy!... Gorliwie tworzymy ułudne wspólnoty, z fałszywym przeświadczeniem, że w nich żyjemy i jesteśmy zakorzenieni. Tymczasem żyjemy, owszem, ale aż do bólu inności. Jeśli chcę być naprawdę człowiekiem, muszę mieć świadomość, że więcej mnie dzieli od ludzi niż z nimi łączy".

Lekturę uatrakcyjnia surrealistyczno-groteskowy styl. Gorąco polecam!!! Profesor Janion wyraziła opinię o twórczości Sieniewicza w piękny sposób:
„...groteska, ale w odmianie fantastyczno-ekspresjonistyczno-paranoicznej..”

W "Niesamowitej Słowiańszczyznie" prof. M. Janion zauważała Sieniewicza (ur.1972) "Czwarte niebo" (2003),obok "Wojny...." Masłowskiej i "Gnoju" Kuczoka. Pani Profesor ma "nosa", bo dwa lata póżniej, omawiany zbiór opowiadań został nominowany do Paszportu Polityki i uhonorowany tytułem "Książki Wiosny 2005" Poznańskiego Przeglądu ...

ostatni akapit zaplusował

ostatni akapit zaplusował

Rozumiem, że książka może drażnić, przez co nie podobać się. Myślę że głównym problemem Sieniewicza jest język i forma, jakich powziął się opisując ważkie społecznie tematy. Gdyby nie był skrzyżowaniem Schulza, Gombrowicza i Witkacego, to byłby kolejnym Kuczokiem albo Tokarczuk, a nie oryginalnym, drażniącym i jątrzącym rany Sieniewiczem. Są świetne i marne momenty w tej książce, a forma opowiadań szybko się nudzi. Mimo to nie żałuję czasu spędzonego nad "Żydówek nie obsługujemy". Powiedział o czymś delikatnym w perwersyjny sposób.

Rozumiem, że książka może drażnić, przez co nie podobać się. Myślę że głównym problemem Sieniewicza jest język i forma, jakich powziął się opisując ważkie społecznie tematy. Gdyby nie był skrzyżowaniem Schulza, Gombrowicza i Witkacego, to byłby kolejnym Kuczokiem albo Tokarczuk, a nie oryginalnym, drażniącym i jątrzącym rany Sieniewiczem. Są świetne i marne momenty w tej...

O Sieniewiczu i jego książkach usłyszałam kilka temu przy okazji jego nominacji do Paszportu "Polityki". Gdzieś w pamięci zapadł mi tytuł "Żydówek nie obsługujemy", bo interesuje się tematyką prześladowań Żydów, holocaustu. Kiedy zaczęłam czytać książkę, mocno się zdziwiłam. "Żydówek nie obsługujemy" to zbiór opowiadań-przypowieści, które są intrygujące, ironiczne i pogmatwane. Sieniewicz przedstawia w nich alegorycznie codzienne życie w "nowej" Polsce. Zaskakuje czytelnika aluzjami, metaforami i symbolami, przez które ukazuje absurdy polityki, służby zdrowia czy tolerancji. Choć w pierwszej chwili opowieści skłaniają nas do śmiechu to po głębszej refleksji dochodzimy do wniosku, iż Mariusz Sieniewicz ma dużo racji.

O Sieniewiczu i jego książkach usłyszałam kilka temu przy okazji jego nominacji do Paszportu "Polityki". Gdzieś w pamięci zapadł mi tytuł "Żydówek nie obsługujemy", bo interesuje się tematyką prześladowań Żydów, holocaustu. Kiedy zaczęłam czytać książkę, mocno się zdziwiłam. "Żydówek nie obsługujemy" to zbiór opowiadań-przypowieści, które są intrygujące, ironiczne i...

Akurat totalnie nie w moim stylu

Akurat totalnie nie w moim stylu

nieskończona, nie mogłam

nieskończona, nie mogłam

Praca z TL

Praca z TL