Przeczytałam kulturalnie wstęp, nastawiłam się psychicznie na brak Czystej Formy, a tu jak nie tąpnie we mnie metafizyczna zgroza w trzecim akcie! A przecież wiedziałam, jak się skończy, bo we wstępie przeczytałam. Jednak Witkiewicz osiągnął efekt – najpierw się śmiałam, wpierw nieśmiało, potem głośniej, następnie przeszłam przez fazę uświadamiania sobie obecności widma i na koniec zamarłam. Nic dziwnego, że autor lubił ten dramat. Nie dość, że udało mu się obśmiać kolegę po fachu, co zawsze jest przyjemne, to jeszcze mimochodem udało mu się udowodnić prawdziwość swej Teorii w praktyce. W tym króciutkim utworze nagromadzenie groteski, absurdu, horroru, romansu, krytyki społecznej i obyczajowej, złośliwego humoru oraz prześmiewczych ech jest tak ogromne, że z trudem można oddychać. Fabuła ledwo się mieści, dobrze że współczesny odbiorca zna jej schemat z tak nobliwych dzieł, jak „Bold and the Beautiful”, bo dzięki temu może nadążyć. Do tego dochodzi element edukacyjny – nie pójdę dzisiaj spać, dopóki nie dowiem się, co oznacza zwrot „suki się zborsuczały” i jak też można je „własnoręcznie odborsuczyć”. W utworze (oprócz wszystkiego wyżej wymienionego i kilku innych rzeczy) znajduje się pożywka dla feministek („Widma nie kłamią, nawet widma kobiece.”), duch polski w postaci wódki, jeden niespełniony poeta-grafoman, dwie śliczne dziewczynki i ekonom, co „szkiełkiem i okiem”, więc widma się boi, ale ukłon w stronę krajowej tradycji romantycznej składa. Reasumując, Witkacemu udało się stworzyć ponadczasowy miszmasz stylistyczny na kanwie tak ogranej formuły, że suspens raczej odpada w przedbiegach. Nie jest potrzebny – zastępują go błyskotliwe dialogi, co o filozofię i wartości zahaczają, a nie nużą i niepokój metafizyczny na finiszu. Już więcej oczekiwać nie można.

booknotcook.blog.pl

Przeczytałam kulturalnie wstęp, nastawiłam się psychicznie na brak Czystej Formy, a tu jak nie tąpnie we mnie metafizyczna zgroza w trzecim akcie! A przecież wiedziałam, jak się skończy, bo we wstępie przeczytałam. Jednak Witkiewicz osiągnął efekt – najpierw się śmiałam, wpierw nieśmiało, potem głośniej, następnie przeszłam przez fazę uświadamiania sobie obecności widma i...