Autor snuje swoją opowieść w trzech wątkach, z trojgiem głównych bohaterów, dziś, za lat trzydzieści i prawie 300 lat temu. Chciałoby się napisać, że Ian McDonald opowiada nam Brazylię, ale byłaby to nieprawda, są piękne związane z tym krajem motywy, jak choćby świetne tytuły rozdziałów, mnie urzekła na przykład wizja Śmieciowej Góry, ale nasza Brazylia, mogłaby bez szkody dla fabuły być Indiami, Stanami, prawie każdym krajem który kolonizował Europejczyk, szczegóły byłyby inne, opowieść pozostała ta sama.
Od początku moim ulubionym wątkiem był ten osiemnastowieczny. To cywilizacyjne zderzenie jest wyjątkowo plastycznym tematem: oświeceniowy, racjonalny człowiek Europy wrzucony w rzeczywistość, która dotąd rozsądkowi się nie poddawała, z prób jej przetworzenia, "uzdatnienia" realnie powstały koszmary, ale literatura wielokrotnie ukazywała je fenomenalnie (z cudownym Masonem i Dixonem Pynchona na czele), pewnie dlatego od tej części oczekiwałam najwięcej i w niej najbardziej zabrakło mi rozmachu. Usprawiedliwiam to moje rozczarowanie także faktem, że Brasyl na początku wydaje się iść w kierunku tej epickości, sam tytuł zapowiada epopeję, niestety tak naprawdę dostajemy jedynie prezentację ludzi i miejsc (barwną i sugestywną, ale za mało!), potem całość narracji zostaje podporządkowana tylko opowiadanej historii, nie ma już miejsca dla scen obok, rozszerzających świat, nie napędzających akcji, nie w służbie finału ale przyjemności, naszej, piszącego, wszystko jedno.
Nie oceniam naukowości tej książki, miedzy innymi dlatego, że Mcdonald wybiega tak daleko że kreuje rzeczywistość abstrakcyjną, raczej baśniową niż naukową.
Brasyl to lektura przyjemna, ja wolałabym żeby była trochę bardziej wymagająca, ale dla tych którzy jeszcze z kwantowymi pomysłami się nie zetknęli może właśnie być idealna. Nie przeżyłam oczarowania książką, ale wiem że będę McDonalda czytała. Oczywiście licząc na więcej.

Autor snuje swoją opowieść w trzech wątkach, z trojgiem głównych bohaterów, dziś, za lat trzydzieści i prawie 300 lat temu. Chciałoby się napisać, że Ian McDonald opowiada nam Brazylię, ale byłaby to nieprawda, są piękne związane z tym krajem motywy, jak choćby świetne tytuły rozdziałów, mnie urzekła na przykład wizja Śmieciowej Góry, ale nasza Brazylia, mogłaby bez szkody...