"Odkrycie nieba" nie jest proste do streszczenia ponieważ przez tę prawie 800 - stronicową cegłę wydarzenia galopują tutaj w zawrotnym tempie. Jest natomiast z pewnością powieścią ambitną, eksplorującą wiele różnorodnych tematów i problemów, w tym tych związanych z postępem naukowym i technologicznym oraz ich wpływem na ludzkie życie i moralność. Wplecione w powieść erudycyjne ciekawostki i filozoficzne rozważania spojone klamrą przezabawnej narracji na tematy fundamentalne, są nie tylko przyjemne w czytaniu ale też intelektualnie pobudzające - autor nie podaje niczego na tacy i pozwala wszystkie te problemy rozważyć samemu. Nic nie zostało tutaj pozostawione przypadkowi, każde opisane wydarzenie ma sens i skutki w przyszłości. Widać, że autor starał się zapewnić spójność narracyjną, zapewniając czytelnikowi pełne doświadczenie literackie i umożliwiając mu zrozumienie ukrytych znaczeń i związków między różnymi fragmentami tekstu. I to chyba właśnie ta staranność oraz sugestywność autora w prezentowaniu tezy, że nic nie dzieje się przypadkiem jest jednym z głównych atutów tej powieści. Ta głęboka refleksja nad losami postaci, ich decyzjami i wydarzeniami, które kształtują ich życie, pozwala czytelnikowi spojrzeć głębiej na ludzkie doświadczenia i zastanowić się nad naturą przyczynowo-skutkową oraz przypadkowości w życiu.

"Odkrycie nieba" jest prawdziwą podróżą intelektualną i duchową, poruszającą głębokie pytania filozoficzne i egzystencjalne. To opowieść o poszukiwaniu sensu życia, miłości i prawdy, które prowadzą do ostatecznego odkrycia prawdziwego nieba - miejsca, gdzie dusze mogą spocząć w wiecznym spokoju.

"Odkrycie nieba" nie jest proste do streszczenia ponieważ przez tę prawie 800 - stronicową cegłę wydarzenia galopują tutaj w zawrotnym tempie. Jest natomiast z pewnością powieścią ambitną, eksplorującą wiele różnorodnych tematów i problemów, w tym tych związanych z postępem naukowym i technologicznym oraz ich wpływem na ludzkie życie i moralność. Wplecione w powieść...

"Odkrycie nieba" to dziwna książka. Na pewno świetnie napisana , czystym, pięknym językiem, ale jest w niej pęknięcie - to są jakby dwie powieści. Pierwsza to historia przyjaźni dwóch mężczyzn, opisana w ich relacjach, dyskusjach, wymianie poglądów, zakrętach życiowych, wyborów jakich dokonują. Druga część to kryminał z biblijną historią w tle. Fastryga widoczna na połączeniu tych dwóch części aż nadto widoczna - sporo tam niekonsekwencji, naciągnięć , uproszczeń . Mimo tego czyta się to bardzo dobrze.

"Odkrycie nieba" to dziwna książka. Na pewno świetnie napisana , czystym, pięknym językiem, ale jest w niej pęknięcie - to są jakby dwie powieści. Pierwsza to historia przyjaźni dwóch mężczyzn, opisana w ich relacjach, dyskusjach, wymianie poglądów, zakrętach życiowych, wyborów jakich dokonują. Druga część to kryminał z biblijną historią w tle. Fastryga widoczna na...

Kim jesteśmy we Wszechświecie? Los, przeznaczenie i przypadek - czym są? Jakie siły kierują naszymi życiowymi wyborami? W powieści splata się fascynacja człowieka nauką, filozofią, zagadką duchowości. W tle demony historii XX w. i losy ludzi, którzy musieli ich doświadczać. Piękno języka powieści zachwyca, a sama akcja jest wielowątkowa i niezmiernie interesująca.

Kim jesteśmy we Wszechświecie? Los, przeznaczenie i przypadek - czym są? Jakie siły kierują naszymi życiowymi wyborami? W powieści splata się fascynacja człowieka nauką, filozofią, zagadką duchowości. W tle demony historii XX w. i losy ludzi, którzy musieli ich doświadczać. Piękno języka powieści zachwyca, a sama akcja jest wielowątkowa i niezmiernie interesująca.

Jako świeżak na portalu postanowiłem napisać tę opinię dobre 2,5 roku po przeczytaniu. Dlaczego akurat „Odkrycie nieba”? Bo to arcydzieło i czuję się zobowiązany zachęcać do lektury największej powieści wciąż mało znanego w Polsce autora.

Powieść-monument i z mojej pamięci wyłania się jako wielka intelektualna historia, w której jest niemalże wszystko: filozofia, polityka, religia, astronomia, architektura, językoznawstwo – a wszystko to nie gryzie się z rozmachem obłędnej historii miłosnego trójkąta, przyjaźni, dramatu i przewrotności ludzkiego losu. Refleksja intelektualna ściga się tutaj z siłą dialogu, metafizyka z codziennością zdarzeń, wszechświat ziemski i pozaziemski z prowincjonalizmem Niderlandów. Abstrakcja z pełnokrwistością niezwykle żywych postaci, z których Harry Mulish zresztą słynie.

Pamiętam to lekkie przerażenie, które zawsze towarzyszy mi, gdy sięgam po taką „kobyłę” – „Rany, ile ja to będę czytać?”, „A co jak nie siądzie i zorientuje się za późno?” (nie lubię nie kończyć książek). A tu znów, wyłonił się kompozycyjny perfekcjonizm – takie wrażenie zrobiła na mnie struktura rozdziałów, odmierzanych w długości niemalże „od linijki”. Pisarski instynkt czy precyzja planningu niczym u Umberto Eco? – bez znaczenia, i jedno i drugie świadczy o geniuszu.

Gorąco polecam sięgać po prozę Harry’ego Mulisha. Zdaje się, że w polskim tłumaczeniu mamy jedynie pięć jego książek + jedno opowiadanie w antologii. Przynajmniej ja o tylu wiem. Bez wahania mogę polecić obydwie nowele wydane jako „Dwie kobiety. Stare powietrze” – proza 15 lat młodszego Mulisha w moim mniemaniu była już na mistrzowskim poziomie.

Jako świeżak na portalu postanowiłem napisać tę opinię dobre 2,5 roku po przeczytaniu. Dlaczego akurat „Odkrycie nieba”? Bo to arcydzieło i czuję się zobowiązany zachęcać do lektury największej powieści wciąż mało znanego w Polsce autora.

Powieść-monument i z mojej pamięci wyłania się jako wielka intelektualna historia, w której jest niemalże wszystko: filozofia, polityka,...

Idąc dalej tropem "Czarodziejskiej góry" Manna dotarłam do mistrza (sic!) Mulischa, kompletnie mi do tej pory nieznanego. Faktycznie można odnaleźć sporo odniesień do Manna i to nie tylko wspomnianej wyżej powieści, ale i "Śmierci w Wenecji". Jestem pod dużym wrażeniem "Odkrycia nieba", powieści gęstej od znaczeń i rozważań filozoficznych, egzystencjalnych i ontologicznych. Pobrzmiewa tu również echo II WŚ - hitleryzmu i prześladowania Żydów, z wątkiem polskim. Przedstawione są dylematy moralne bohaterów, np. w sprawie eutanazji. Książka nie jest li tylko realistyczna i na tym wg mnie polega jej urok. Końcowe rozdziały są sensacyjne, a wszystko to na niwie religii, podróży do źródeł chrześcijaństwa, judaizmu. Prawdziwa uczta duchowa.

Idąc dalej tropem "Czarodziejskiej góry" Manna dotarłam do mistrza (sic!) Mulischa, kompletnie mi do tej pory nieznanego. Faktycznie można odnaleźć sporo odniesień do Manna i to nie tylko wspomnianej wyżej powieści, ale i "Śmierci w Wenecji". Jestem pod dużym wrażeniem "Odkrycia nieba", powieści gęstej od znaczeń i rozważań filozoficznych, egzystencjalnych i...

Chcę kupić tę książkę, prośba o kontakt jak ktoś ma :) pawellubryszard@gmail.com
---
Co to jest za fantastyczna opowieść! Pełna wdzięku, lekkości a jednocześnie mądra, głęboka i niesamowita. Mulisch jest wielki. Ciekawe, że w Holandii okrzyknięty wieszczem narodowym, a w Polsce praktycznie nieznany. Książka dostępna już tylko w drugim obiegu i w absurdalnej cenie ale warto. Dodam, że bardzo ładna okładka (są dwie wersje, chodzi o tę gładką granatową z małym obrazkiem na froncie, po której to oceniłem ją przed zakupem (a podobno tak się nie powinno robić). Kocham tego autora i czytajcie! :)

Chcę kupić tę książkę, prośba o kontakt jak ktoś ma :) pawellubryszard@gmail.com
---
Co to jest za fantastyczna opowieść! Pełna wdzięku, lekkości a jednocześnie mądra, głęboka i niesamowita. Mulisch jest wielki. Ciekawe, że w Holandii okrzyknięty wieszczem narodowym, a w Polsce praktycznie nieznany. Książka dostępna już tylko w drugim obiegu i w absurdalnej cenie ale...

Nie będzie w żadnej mierze przesadą, jeśli nazwę tę książkę współczesnym „Faustem”. Po raz pierwszy w życiu widzę, że stworzono coś, co swą wielkością równa się z arcydramatem Goethego. Ta powieść jest niesamowita w każdym wymiarze. Nigdy w życiu nie miałem w ręku bardziej niezwykłej, zaskakującej i przygniatającej swą potęgą książki (to ostatnie może porównywalnie z dziełem mistrza z Weimaru). Tu jest zawarta cała ludzkość. Ta powieść jest dla naszych czasów tym, czym był „Faust” dla XIX wieku. To nie tylko mistrzowsko napisana proza, którą czyta się z najwyższą przyjemnością, niemal z wypiekami, nie tylko podróż po intelekcie całej ludzkości zaklęta w niemal 800 stronach, nie tylko filozoficzne postawienie pytania o sens życia, nie tylko gorzki komentarz do świata ludzi, którzy nie ucząc się na błędach wpadają w mordercze koło historii, nie tylko przestroga przed niszczeniem otaczającego świata, nie tylko pytanie o to, czym właściwie jest wszechświat. Ta książka jest wszystkim i niczym, święty graal literatury, który mieści w sobie całą przeszłość, teraźniejszość i przepowiada nam też część przyszłości. Choć prawdziwy monumentalizm tego dzieła odkrywa się przed nami dopiero po 750. stronie, to i sam początek pokazuje nam, że mamy w rękach coś wyjątkowego. A środek? Pełen ironicznego humoru i nieprawdopodobnych zdarzeń, które jednak mimo swej absurdalności są tak zwięźle wytłumaczone, że wszystko rozumiemy jako naturalną kolej rzeczy. Do tego też pełen ludzkich tragedii przez które definiujemy życie. Dzieło kompletne, wielkie, niedoścignione w swym geniuszu. Mulisch 160 lat po Goethem wziął na swe barki całą ludzkość i przejrzał ją na wylot, tworząc jej najniezwyklejszy obraz. Credo quia absurdum!

Nie będzie w żadnej mierze przesadą, jeśli nazwę tę książkę współczesnym „Faustem”. Po raz pierwszy w życiu widzę, że stworzono coś, co swą wielkością równa się z arcydramatem Goethego. Ta powieść jest niesamowita w każdym wymiarze. Nigdy w życiu nie miałem w ręku bardziej niezwykłej, zaskakującej i przygniatającej swą potęgą książki (to ostatnie może porównywalnie z...

Niezwykła powieść. Na niewyszukanej osi przewodniej, czyli miłości dwóch mężczyzn do jednej kobiety, Mulisch niczym wielki artysta i wirtuoz słowa kreśli dzieło nasycone elementami psychologii, religii, filozofii, historii literatury, także wiedzą z zakresu astronomii, fizyki czy muzyki. Świadczy to niewątpliwie o tym, że warsztat pisarza jest nieprawdopodobnie bogaty a powieści dodaje ogromnego kolorytu.
Sama konstrukcja jest szalenie ciekawa. Napięcia dodaje także wątek sensacyjny.
Nie jest to literatura lekka i rozrywkowa ale czegoś takiego właśnie poszukuję. Naprawdę warto postawić sobie taką poprzeczkę i poczuć na końcu satysfakcje z nieśpiesznego pochłonięcia tego niewątpliwego dzieła. Polecam głodnym literatury wysokich lotów.

Niezwykła powieść. Na niewyszukanej osi przewodniej, czyli miłości dwóch mężczyzn do jednej kobiety, Mulisch niczym wielki artysta i wirtuoz słowa kreśli dzieło nasycone elementami psychologii, religii, filozofii, historii literatury, także wiedzą z zakresu astronomii, fizyki czy muzyki. Świadczy to niewątpliwie o tym, że warsztat pisarza jest nieprawdopodobnie bogaty a...

Książkę generalnie czyta się dosyć trudno. Ciężki język, dużo pojęć z zakresu polityki, architektury, filozofii, niektóre obcojęzyczne cytaty są nietłumaczone. Jednak z czasem coś zaczyna intrygować, chce się dowiedzieć jaki właściwie sens i pointa czai się po przeczytaniu tych ponad 700 stron. No właśnie. Zakończenie mnie rozczarowało, ale zapewne dla niektórych będzie z kolei genialne.
Pozycja bardo osobliwa, niedająca się łatwo ocenić czy zaklasyfikować. Niemniej jednak zostaje w pamięci i ma w sobie to coś nie do końca uchwytnego. Na pewno skłania do rozważań nad wieloma aspektami życia.

Książkę generalnie czyta się dosyć trudno. Ciężki język, dużo pojęć z zakresu polityki, architektury, filozofii, niektóre obcojęzyczne cytaty są nietłumaczone. Jednak z czasem coś zaczyna intrygować, chce się dowiedzieć jaki właściwie sens i pointa czai się po przeczytaniu tych ponad 700 stron. No właśnie. Zakończenie mnie rozczarowało, ale zapewne dla niektórych będzie z...

W moim notatkach w excelu ocena 5- (skala 1-5). Sporo czytam i słucham, a tą książkę pamiętam po ponad 2,5 roku.
Czyli mogę ją naprawdę polecić.

W moim notatkach w excelu ocena 5- (skala 1-5). Sporo czytam i słucham, a tą książkę pamiętam po ponad 2,5 roku.
Czyli mogę ją naprawdę polecić.