Jako świeżak na portalu postanowiłem napisać tę opinię dobre 2,5 roku po przeczytaniu. Dlaczego akurat „Odkrycie nieba”? Bo to arcydzieło i czuję się zobowiązany zachęcać do lektury największej powieści wciąż mało znanego w Polsce autora.

Powieść-monument i z mojej pamięci wyłania się jako wielka intelektualna historia, w której jest niemalże wszystko: filozofia, polityka, religia, astronomia, architektura, językoznawstwo – a wszystko to nie gryzie się z rozmachem obłędnej historii miłosnego trójkąta, przyjaźni, dramatu i przewrotności ludzkiego losu. Refleksja intelektualna ściga się tutaj z siłą dialogu, metafizyka z codziennością zdarzeń, wszechświat ziemski i pozaziemski z prowincjonalizmem Niderlandów. Abstrakcja z pełnokrwistością niezwykle żywych postaci, z których Harry Mulish zresztą słynie.

Pamiętam to lekkie przerażenie, które zawsze towarzyszy mi, gdy sięgam po taką „kobyłę” – „Rany, ile ja to będę czytać?”, „A co jak nie siądzie i zorientuje się za późno?” (nie lubię nie kończyć książek). A tu znów, wyłonił się kompozycyjny perfekcjonizm – takie wrażenie zrobiła na mnie struktura rozdziałów, odmierzanych w długości niemalże „od linijki”. Pisarski instynkt czy precyzja planningu niczym u Umberto Eco? – bez znaczenia, i jedno i drugie świadczy o geniuszu.

Gorąco polecam sięgać po prozę Harry’ego Mulisha. Zdaje się, że w polskim tłumaczeniu mamy jedynie pięć jego książek + jedno opowiadanie w antologii. Przynajmniej ja o tylu wiem. Bez wahania mogę polecić obydwie nowele wydane jako „Dwie kobiety. Stare powietrze” – proza 15 lat młodszego Mulisha w moim mniemaniu była już na mistrzowskim poziomie.

Jako świeżak na portalu postanowiłem napisać tę opinię dobre 2,5 roku po przeczytaniu. Dlaczego akurat „Odkrycie nieba”? Bo to arcydzieło i czuję się zobowiązany zachęcać do lektury największej powieści wciąż mało znanego w Polsce autora.

Powieść-monument i z mojej pamięci wyłania się jako wielka intelektualna historia, w której jest niemalże wszystko: filozofia, polityka,...

Idąc dalej tropem "Czarodziejskiej góry" Manna dotarłam do mistrza (sic!) Mulischa, kompletnie mi do tej pory nieznanego. Faktycznie można odnaleźć sporo odniesień do Manna i to nie tylko wspomnianej wyżej powieści, ale i "Śmierci w Wenecji". Jestem pod dużym wrażeniem "Odkrycia nieba", powieści gęstej od znaczeń i rozważań filozoficznych, egzystencjalnych i ontologicznych. Pobrzmiewa tu również echo II WŚ - hitleryzmu i prześladowania Żydów, z wątkiem polskim. Przedstawione są dylematy moralne bohaterów, np. w sprawie eutanazji. Książka nie jest li tylko realistyczna i na tym wg mnie polega jej urok. Końcowe rozdziały są sensacyjne, a wszystko to na niwie religii, podróży do źródeł chrześcijaństwa, judaizmu. Prawdziwa uczta duchowa.

Idąc dalej tropem "Czarodziejskiej góry" Manna dotarłam do mistrza (sic!) Mulischa, kompletnie mi do tej pory nieznanego. Faktycznie można odnaleźć sporo odniesień do Manna i to nie tylko wspomnianej wyżej powieści, ale i "Śmierci w Wenecji". Jestem pod dużym wrażeniem "Odkrycia nieba", powieści gęstej od znaczeń i rozważań filozoficznych, egzystencjalnych i...

Chcę kupić tę książkę, prośba o kontakt jak ktoś ma :) pawellubryszard@gmail.com
---
Co to jest za fantastyczna opowieść! Pełna wdzięku, lekkości a jednocześnie mądra, głęboka i niesamowita. Mulisch jest wielki. Ciekawe, że w Holandii okrzyknięty wieszczem narodowym, a w Polsce praktycznie nieznany. Książka dostępna już tylko w drugim obiegu i w absurdalnej cenie ale warto. Dodam, że bardzo ładna okładka (są dwie wersje, chodzi o tę gładką granatową z małym obrazkiem na froncie, po której to oceniłem ją przed zakupem (a podobno tak się nie powinno robić). Kocham tego autora i czytajcie! :)

Chcę kupić tę książkę, prośba o kontakt jak ktoś ma :) pawellubryszard@gmail.com
---
Co to jest za fantastyczna opowieść! Pełna wdzięku, lekkości a jednocześnie mądra, głęboka i niesamowita. Mulisch jest wielki. Ciekawe, że w Holandii okrzyknięty wieszczem narodowym, a w Polsce praktycznie nieznany. Książka dostępna już tylko w drugim obiegu i w absurdalnej cenie ale...

Nie będzie w żadnej mierze przesadą, jeśli nazwę tę książkę współczesnym „Faustem”. Po raz pierwszy w życiu widzę, że stworzono coś, co swą wielkością równa się z arcydramatem Goethego. Ta powieść jest niesamowita w każdym wymiarze. Nigdy w życiu nie miałem w ręku bardziej niezwykłej, zaskakującej i przygniatającej swą potęgą książki (to ostatnie może porównywalnie z dziełem mistrza z Weimaru). Tu jest zawarta cała ludzkość. Ta powieść jest dla naszych czasów tym, czym był „Faust” dla XIX wieku. To nie tylko mistrzowsko napisana proza, którą czyta się z najwyższą przyjemnością, niemal z wypiekami, nie tylko podróż po intelekcie całej ludzkości zaklęta w niemal 800 stronach, nie tylko filozoficzne postawienie pytania o sens życia, nie tylko gorzki komentarz do świata ludzi, którzy nie ucząc się na błędach wpadają w mordercze koło historii, nie tylko przestroga przed niszczeniem otaczającego świata, nie tylko pytanie o to, czym właściwie jest wszechświat. Ta książka jest wszystkim i niczym, święty graal literatury, który mieści w sobie całą przeszłość, teraźniejszość i przepowiada nam też część przyszłości. Choć prawdziwy monumentalizm tego dzieła odkrywa się przed nami dopiero po 750. stronie, to i sam początek pokazuje nam, że mamy w rękach coś wyjątkowego. A środek? Pełen ironicznego humoru i nieprawdopodobnych zdarzeń, które jednak mimo swej absurdalności są tak zwięźle wytłumaczone, że wszystko rozumiemy jako naturalną kolej rzeczy. Do tego też pełen ludzkich tragedii przez które definiujemy życie. Dzieło kompletne, wielkie, niedoścignione w swym geniuszu. Mulisch 160 lat po Goethem wziął na swe barki całą ludzkość i przejrzał ją na wylot, tworząc jej najniezwyklejszy obraz. Credo quia absurdum!

Nie będzie w żadnej mierze przesadą, jeśli nazwę tę książkę współczesnym „Faustem”. Po raz pierwszy w życiu widzę, że stworzono coś, co swą wielkością równa się z arcydramatem Goethego. Ta powieść jest niesamowita w każdym wymiarze. Nigdy w życiu nie miałem w ręku bardziej niezwykłej, zaskakującej i przygniatającej swą potęgą książki (to ostatnie może porównywalnie z...

Niezwykła powieść. Na niewyszukanej osi przewodniej, czyli miłości dwóch mężczyzn do jednej kobiety, Mulisch niczym wielki artysta i wirtuoz słowa kreśli dzieło nasycone elementami psychologii, religii, filozofii, historii literatury, także wiedzą z zakresu astronomii, fizyki czy muzyki. Świadczy to niewątpliwie o tym, że warsztat pisarza jest nieprawdopodobnie bogaty a powieści dodaje ogromnego kolorytu.
Sama konstrukcja jest szalenie ciekawa. Napięcia dodaje także wątek sensacyjny.
Nie jest to literatura lekka i rozrywkowa ale czegoś takiego właśnie poszukuję. Naprawdę warto postawić sobie taką poprzeczkę i poczuć na końcu satysfakcje z nieśpiesznego pochłonięcia tego niewątpliwego dzieła. Polecam głodnym literatury wysokich lotów.

Niezwykła powieść. Na niewyszukanej osi przewodniej, czyli miłości dwóch mężczyzn do jednej kobiety, Mulisch niczym wielki artysta i wirtuoz słowa kreśli dzieło nasycone elementami psychologii, religii, filozofii, historii literatury, także wiedzą z zakresu astronomii, fizyki czy muzyki. Świadczy to niewątpliwie o tym, że warsztat pisarza jest nieprawdopodobnie bogaty a...

W moim notatkach w excelu ocena 5- (skala 1-5). Sporo czytam i słucham, a tą książkę pamiętam po ponad 2,5 roku.
Czyli mogę ją naprawdę polecić.

W moim notatkach w excelu ocena 5- (skala 1-5). Sporo czytam i słucham, a tą książkę pamiętam po ponad 2,5 roku.
Czyli mogę ją naprawdę polecić.

Książkę generalnie czyta się dosyć trudno. Ciężki język, dużo pojęć z zakresu polityki, architektury, filozofii, niektóre obcojęzyczne cytaty są nietłumaczone. Jednak z czasem coś zaczyna intrygować, chce się dowiedzieć jaki właściwie sens i pointa czai się po przeczytaniu tych ponad 700 stron. No właśnie. Zakończenie mnie rozczarowało, ale zapewne dla niektórych będzie z kolei genialne.
Pozycja bardo osobliwa, niedająca się łatwo ocenić czy zaklasyfikować. Niemniej jednak zostaje w pamięci i ma w sobie to coś nie do końca uchwytnego. Na pewno skłania do rozważań nad wieloma aspektami życia.

Książkę generalnie czyta się dosyć trudno. Ciężki język, dużo pojęć z zakresu polityki, architektury, filozofii, niektóre obcojęzyczne cytaty są nietłumaczone. Jednak z czasem coś zaczyna intrygować, chce się dowiedzieć jaki właściwie sens i pointa czai się po przeczytaniu tych ponad 700 stron. No właśnie. Zakończenie mnie rozczarowało, ale zapewne dla niektórych będzie z...

Minęło pięć lat od czasu przeczytania powieści Mulischa i ciągle nie mogę o niej zapomnieć. Jej wątki wracają do mnie w najmniej oczekiwanych sytuacjach. Czasami wraca w snach. To bez wątpienia jedna z "najgęstszych" książek jakie przeczytałem. Nie ukrywam, że książka wymaga ode mnie ponownej lektury, czego nie będę się wzbraniał.

Minęło pięć lat od czasu przeczytania powieści Mulischa i ciągle nie mogę o niej zapomnieć. Jej wątki wracają do mnie w najmniej oczekiwanych sytuacjach. Czasami wraca w snach. To bez wątpienia jedna z "najgęstszych" książek jakie przeczytałem. Nie ukrywam, że książka wymaga ode mnie ponownej lektury, czego nie będę się wzbraniał.

warto, niesamowita książka

warto, niesamowita książka

Zwięzłość w rozwiązłości, rozwiązłość w zwięzłości; kontestacja konstatacji, konstatacja kontestacji; credo quia absurdum!

Zwięzłość w rozwiązłości, rozwiązłość w zwięzłości; kontestacja konstatacji, konstatacja kontestacji; credo quia absurdum!