Z książkami adresowanymi do dzieci Przemysława Wechterowicza bywa różnie. To znaczy polecam - zawsze warto, bo autor to gwarancja minimum dobrego poziomu. W tym przypadku mamy wszelkie przesłanki do tego, żeby "Emma..." była wybitną pozycją dla dzieci: pomysł na umiejscowienie "akcji" świetny, bohaterowie bardzo interesujący, ilustracje także jak najbardziej na plus (choć opracowanie graficzne średnie),a jednak mam wrażenie, że potencjał nie został wykorzystany. Przeczytam jeszcze raz i może zmienię zdanie, ale daleko jej do takich perełek Wechterowicza jak: "Być jak Tygrys", "Proszę mnie przytulić", "W pogoni za życiem" "Gwiazdka z nieba" czy "Uśmiech dla Żabki".

Z książkami adresowanymi do dzieci Przemysława Wechterowicza bywa różnie. To znaczy polecam - zawsze warto, bo autor to gwarancja minimum dobrego poziomu. W tym przypadku mamy wszelkie przesłanki do tego, żeby "Emma..." była wybitną pozycją dla dzieci: pomysł na umiejscowienie "akcji" świetny, bohaterowie bardzo interesujący, ilustracje także jak najbardziej na plus (choć...

O jak dawno nie czytałam tak dobrej książki dla dzieci ☺. "Emma chce grać jazz" to książeczka wyjątkowa, napisana współczesnym, zabawnym językiem, porusza ważny temat w sposób przyjazny dla młodego czytelnika. Akcja i bohaterowie są egzotyczni, bo rzecz dzieje się w Afryce, czyli wreszcie jakaś zaskakująca odmiana dla dzieci (i rodziców im czytającym też 😉). Do tego dochodzi arcyciekawa szata graficzna, wesoła i kolorowa, nieco odmienna od panującej teraz mody. Lekki powiew egzotyki jest tutaj ogromną zaletą. Bardzo nam się podobało. Córci i mamie.

O jak dawno nie czytałam tak dobrej książki dla dzieci ☺. "Emma chce grać jazz" to książeczka wyjątkowa, napisana współczesnym, zabawnym językiem, porusza ważny temat w sposób przyjazny dla młodego czytelnika. Akcja i bohaterowie są egzotyczni, bo rzecz dzieje się w Afryce, czyli wreszcie jakaś zaskakująca odmiana dla dzieci (i rodziców im czytającym też 😉). Do tego...

Co zrobilibyście w sytuacji, gdyby wasze dziecko w wieku szkolnym zakomunikowało wam nagle, że chce poświęcić się muzyce i grać ... jazz?
Właśnie w takiej sytuacji znaleźli się nagle rodzice małej małpki Emmy z książki, którą dziś chcę wam przedstawić.
Gdy tylko usłyszałam, że na rynku pojawiła się kolejna pozycja Przemysława Wechterowicza, koniecznie chciałam ją przeczytać.
Po Uśmiechu dla żabki, który skradł nasze serca, tym razem przyszła kolej na książkę, dla nieco starszych dzieci (od lat 6).
Kolejny raz autor utwierdza nas w przekonaniu, że jego twórczość jest naprawdę wyjątkowa.
Do tego fantastyczne, kolorowe ilustracje Anny Nowocińskiej-Kwiatkowskiej i piękne wydanie w twardej oprawie - czy potrzeba czegoś więcej?
Małpka Emma wraca ze szkoły w bardzo smutnym nastroju - nagle zdała sobie sprawę, że nie ma pojęcia co chce robić w życiu. Strasznie ją ten fakt zmartwił i całe popołudnie spędziła na markotnych rozważaniach.
Jak widać było warto, bo nagle ją olśniło :)
Przybiegła do rodziców z radosnym okrzykiem, że CHCE GRAĆ JAZZ!!!
Szybko zebrała ekipę przyjaciół, którym bardzo spodobał się ten pomysł i wspólnie założyli jazzowy zespół Emma & Friends Jazz Band :)
Wspólne realizowanie swoich pasji i marzeń przywróciło Emmie chęć życia. Wszyscy tryskali energią, którą wyrażali w niezwykłej muzyce. Z czasem wychodziło im to coraz lepiej - czego niestety nie można było powiedzieć o wynikach w szkole...
Widząc, że Emma mocno pogorszyła się w nauce, rodzice proszą ją, aby przez jakiś czas zaprzestała prób z zespołem i zajęła się poprawieniem stopni.
Nie trudno się domyślić, że Emma nie była tym faktem zachwycona - ba, była zdruzgotana!
To oczywiście nie koniec przygód niezwykłej małpki i jej muzykalnych przyjaciół.
Przecież nie tak kończą się opowieści o marzeniach i przyjaźni :)
Ale czy uda się połączyć muzyczną pasję i szkolne obowiązki?

Więcej na:
http://maluszkoweinspiracje.blogspot.com/2014/06/emma-chce-grac-jazz.html

Co zrobilibyście w sytuacji, gdyby wasze dziecko w wieku szkolnym zakomunikowało wam nagle, że chce poświęcić się muzyce i grać ... jazz?
Właśnie w takiej sytuacji znaleźli się nagle rodzice małej małpki Emmy z książki, którą dziś chcę wam przedstawić.
Gdy tylko usłyszałam, że na rynku pojawiła się kolejna pozycja Przemysława Wechterowicza, koniecznie chciałam ją...

Mogę Wam się czymś pochwalić? Duma mnie rozpiera z powodu mojej sześcioletniej Córki. Dlaczego? Bowiem kocha czytać! Książki są jej najlepszymi przyjaciółkami. Uwielbia je przeglądać, słuchać jak czytam jej kolejne bajki, a ostatnimi czasy podejmuje próby samodzielnej lektury. Strasznie się cieszę, że udało mi się zarazić ją bakcylem czytania. Dlatego też nie odmawiam jej kolejnych książek, przez co mała biblioteczka mojej córki systematycznie się rozrasta. Niedawno na jej półki trafiła książka "Emma chce grać jazz!". Jej autorem jest Przemysław Wechterowicz, który uważa, że wszystko zaczyna się od dzieci - dlatego też pisze dla nich bajki. Na swoim blogu "13 surykatek" napisał o sobie coś, co mnie bardzo zaintrygowało. Wyznał bowiem, że gdyby miał możliwość ponownie się narodzić, chciałby zostać puszką po holenderskim kakao. Przyznajcie sami, że to dość hmm niecodzienna wizja ewentualnej reinkarnacji.

Pierwsze, co rzuca się w oczy po wzięciu do ręki książki Wechterowicza, to jej staranne wydanie. Wydawnictwo Skrzat odwaliło w tym wypadku kawał dobrej roboty. Uwielbiam książki w twardej oprawie. Ubolewam, kiedy okładkom zaginają się rogi, bądź pojawiają się na nich różnego rodzaju zarysowania i przełamania. Tu mamy gwarancję trwałości, zwiększonej żywotności książki, a co za tym idzie nie jedno przeżyje i służyć może wielu dzieciakom. Wnętrze skrywa niesamowicie kolorowy świat, w którym żyje małpka o imieniu Emma. Książka została zilustrowana przez panią Annę Nowocińską-Kwiatkowską. Rysunki są duże, barwne i miłe dla oka. Ładnie odwzorowują to, o czym w danym momencie czytamy, łącznie z emocjami, które targają bohaterami historii.

A o czym ona w ogóle opowiada? Wspomniałam powyżej o małpce Emmie. To ona jest tu główną bohaterką. Pewnego dnia po powrocie ze szkoły miała bardzo markotną minkę. Widać było, że coś ją gryzie. Zapytana, co się stało, opowiedziała o tym, jak to w szkole zapytano ich, kim chcieliby zostać w przyszłości, a ona biedna nie potrafiła udzielić odpowiedzi. Zaczęła więc rozmyślać nad tym, co przyniesie jej przyszłość, czym chciałaby się zająć, kim być. I w końcu doszła do wniosku, że chciałaby grać jazz. Skrzyknęła swoich przyjaciół - strusia Bernarda, geparda Emila, Wielooczka Trąbnika, papugę Dadę oraz jej dwie kuzynki Zuri i Zolę. Opowiedziała o swoim zamiarze i razem postanowili założyć zespół, któremu nadali nazwę Emma & Friends Jazz Band. Rodzice Emmy początkowo przychylnym okiem patrzyli na nową pasję córki, jednak z czasem zaczęły dochodzić do nich niepokojące wieści - mała małpka opuściła się w nauce. Dlatego też postanowili, że Emma ma zaprzestać prób i zająć się nadrabianiem szkolnych zaległości. Tylko co będzie z zespołem? Jaka czeka go przyszłość? Czy Emma ma jeszcze szansę spełnić swoje największe marzenie?

I właśnie o tym jest ta książka - o marzeniach. O tym, że warto wyznaczyć sobie jakiś cel w życiu i starać się do niego dążyć. Ale nie za wszelką cenę. Nawet w przypadku swych najgłębszych pragnień warto pamiętać o innych zobowiązaniach. Nie można wszystkiego ot tak porzucić. Marzenia są bardzo ważne, nadają sens naszemu życiu, jednakże należy do nich podchodzić z umiarem, w sposób racjonalny. Wszystko ma bowiem swoje granice, dlatego też warto znaleźć jakiś złoty środek, kompromis, który pozwoli pogodzić codzienne obowiązki z pasją, której najchętniej oddalibyśmy się bez reszty. Książka mówi też o poszanowaniu starszych, a zwłaszcza rodziców. Udowadnia również, jak ważna jest przyjaźń oraz bliskie kontakty z innymi osobami. Przemysław Wechterowicz na swoim blogu wyznał, że historia o Emmie jest jego pierwszą książką, w której zawarł wątki pedagogiczne. Moim zdaniem wyszło mu to bardzo dobrze. Doskonale widać przesłanie płynące z tej bajki. Chętnie wraz z córką sięgniemy po inne książki jego autorstwa, a tymczasem zapraszamy Was do zapoznania się z małą małpką Emmą. Sprawdźcie, dokąd zaprowadziły ją marzenia.

Moja ocena: 4/6
http://magicznyswiatksiazki.pl/emma-chce-grac-jazz-przemyslaw-wechterowicz-recenzja-472/

Mogę Wam się czymś pochwalić? Duma mnie rozpiera z powodu mojej sześcioletniej Córki. Dlaczego? Bowiem kocha czytać! Książki są jej najlepszymi przyjaciółkami. Uwielbia je przeglądać, słuchać jak czytam jej kolejne bajki, a ostatnimi czasy podejmuje próby samodzielnej lektury. Strasznie się cieszę, że udało mi się zarazić ją bakcylem czytania. Dlatego też nie odmawiam jej...

Opowiadanie dla dzieci o poszukiwaniu sposobu realizacji siebie i dylematach związanych z wyborem życiowej drogi. Książka pulsująca energią, emocjami, kolorami i dźwiękami. Rozbudza, wymaga aktywności i kreatywności, inspiruje. Przemysław Wechterowicz znany jest z książek dla dzieci z przesłaniem, uczących bliskości („Proszę mnie przytulić”, „Uśmiech dla żabki”, „Mama”),pokazujących najważniejsze wartości („W pogoni za życiem”, „Komplementy”, „Wielkie marzenia”),rozśmieszających, zastanawiających i edukujących. Dzięki współpracy z wieloma utalentowanymi ilustratorami tworzy książki zwracające uwagę, niezapomniane. „Emma chce grać jazz!” to kolejny już (po „Każdy kot ma dwa końce”) wynik duetu z Anną Nowocińską-Kwiatkowską, specjalizującą się w ilustracjach dla dzieci oraz animacjach.

Pierwsze wrażenia: format A4, pozioma, twarda, kolorowa okładka z wesołą małpką na czerwonym, gorącym, afrykańskim tle. Historia Emmy, która pod wpływem pytania nauczycielki zaczyna się zastanawiać, co chce robić w życiu. Przez kolejne wydarzenia targają nią wielkie emocje – od zagubienia, przez rozbawienie, entuzjazm, rozpacz, determinację, aż do nadziei i poczucia spełnienia. Wraz z rozpoznawaniem swojego powołania pojawiają się istotne dylematy: jak pogodzić pasję z nauką, obowiązkami. Jak poddać się woli rodziców, nie zawodząc przy tym przyjaciół. Emma uczy się, że aby się rozwijać, musi ciężko pracować, a osiągnięcia, sukcesy, autografy pojawią się w swoim czasie, niespodziewanie. Małpka nie jest nastawiona na zyskanie sławy, lecz realizuje się poprzez próby z przyjaciółmi, wymyślanie nowych piosenek, szukanie inspiracji w otaczającym ją bogatym świecie dźwięków i rytmów afrykańskich.

Emma wraz ze swoimi przyjaciółmi: Wielooczkiem Trąbnikiem, strusiem Bernardem, gepardem Emilem, papugą Dadą i jej dwiema kuzynkami – Zuri i Zolą – zakłada Emma&Friends Jazz Band. Spotykają się po szkole, jednak gdy ich entuzjazm graniem zaczyna rzutować na słabsze oceny w szkole, rodzice Emmy postanawiają, że czas skupić się na nauce. To dla małpki trudna decyzja, zaczyna się zastanawiać nad ucieczką, jednak w rozmowie z przyjaciółmi z zespołu wszyscy stwierdzają, że to najgorsze wyjście. Po kilku tygodniach przerwy pojawi się jednak nadzieja na życiowe wyzwanie dla całego Emma&Friends Jazz Band…

Od strony wizualnej książka oddaje charakter i temperament Emmy oraz klimat Afryki. Zdecydowane kolory, różne odcienie zieleni, deseń na ubraniach, wzory na naczyniach, biżuteria, gatunki zwierząt, ubarwienie papug – wszystko to zabiera nas do gorącego klimatu, a zabawa wyrazami i zdaniami przypomina pulsujący rytm afrykańskich tańców. Wypowiedzi bohaterów odróżniają się wielkością i kolorem czcionki od tekstu narracji, a jaskrawe, duże, wyróżnione słowa i zdania wprost sugerują związane z nimi emocje. Również ilustracje przekazują świat widziany oczami głównej bohaterki – rodzice są ukazani od kolan do szyi (reszta ciała nie mieści się na stronie),a rozpacz objawia się wylanym mlekiem i fruwającymi wszędzie maślanymi krążkami.

Pełna recenzja na:
http://moznaprzeczytac.pl/emma-chce-grac-jazz-przemyslaw-wechterowicz/

Opowiadanie dla dzieci o poszukiwaniu sposobu realizacji siebie i dylematach związanych z wyborem życiowej drogi. Książka pulsująca energią, emocjami, kolorami i dźwiękami. Rozbudza, wymaga aktywności i kreatywności, inspiruje. Przemysław Wechterowicz znany jest z książek dla dzieci z przesłaniem, uczących bliskości („Proszę mnie przytulić”, „Uśmiech dla żabki”, „Mama”),...

Jak grać jazz i uczyć się śpiewająco

Emma to wesoła małpka, która nieco pogubiła się w swoim życiu. Bardzo chciała grać jazz, ale zapomniała, jak ważna jest nauka. Bohaterka książeczki Przemysława Wechterowicza, „Emma chce grać jazz!”, nauczyła się, w jaki sposób można godzić pasję i obowiązki szkolne. Opowieść ta sprawi dzieciom wiele radości z jej czytania i oglądania, bo Anna Nowocińska-Kwiatkowska zadbała o piękną szatę graficzną. Przede wszystkim jednak najmłodsi będą mogli się z niej wiele nauczyć.

Magdalena Żerek
www.czytamto.pl

Jak grać jazz i uczyć się śpiewająco

Emma to wesoła małpka, która nieco pogubiła się w swoim życiu. Bardzo chciała grać jazz, ale zapomniała, jak ważna jest nauka. Bohaterka książeczki Przemysława Wechterowicza, „Emma chce grać jazz!”, nauczyła się, w jaki sposób można godzić pasję i obowiązki szkolne. Opowieść ta sprawi dzieciom wiele radości z jej czytania i oglądania,...