Do dziś nie umiem stwierdzić czy mi się ta książka podoba. Dzieci nie wybierają jej samodzielnie do czytania ... a jak dla mnie trochę za surowa.

Do dziś nie umiem stwierdzić czy mi się ta książka podoba. Dzieci nie wybierają jej samodzielnie do czytania ... a jak dla mnie trochę za surowa.

Ta książka chyba nie jest dla dzieci? Zbyt trudne wg mnie te rozważania egzystencjonalne, bunt, sprzeciw wobec Boga, wobec rzeczywistości. Wg mnie to tematyka dla starszych, wręcz dorosłych bym powiedziała.

Ale znowu czy ta pozycja może cos wznieść w życie dorosłego? Wątpię.

Ta książka chyba nie jest dla dzieci? Zbyt trudne wg mnie te rozważania egzystencjonalne, bunt, sprzeciw wobec Boga, wobec rzeczywistości. Wg mnie to tematyka dla starszych, wręcz dorosłych bym powiedziała.

Ale znowu czy ta pozycja może cos wznieść w życie dorosłego? Wątpię.

http://www.polskanapiechote.waw.pl/do-poduszki

Pan rozgniewał się na ród ludzki, „który okazał się zły i przewrotny”, i skazał go na zagładę. By całkowicie nie zniszczyć swojego dzieła, niektórych postanowił ocalić. Wybrał jednego „posłusznego”, który zwał się Noe, i polecił mu zbudować arkę. Na arce miał przetrwać Noe, jego rodzina i zwierzęta wszystkich gatunków. Gdy arka była gotowa, zaczął padać deszcz.

Brzmi znajomo? Zuzanna Orlińska wykorzystała biblijną opowieść o potopie i stworzyła własną przepiękną, wzruszającą opowieść o miłosierdziu, uczciwości i… nieposłuszeństwie.

Czy Bóg miał rację, uznając, że powinien ocalić Noego, bo był „posłuszny”? Czy dokonał właściwego wyboru?

Gdy strugi wody zalały ziemię i arka uniosła się na falach, Noe okazał się niepokorny. Ukryty w bezpiecznym miejscu słyszał „pełne przerażenia krzyki ludzi, ryk bydła, wycie i skowyt zwierząt”. Opuścił więc schronienie i ruszył na pomoc tonącym. Ośmielił się sprzeciwić woli Pana, by ratować skazanych na zagładę.

Gdy na arce pojawiali się kolejni rozbitkowie, gniew Boga rósł, lecz Noe nie zważał na jego karcący głos, ostrzeżenia i groźby. Był gotów ryzykować własne życie, by „pozostać człowiekiem do końca”. Niewielu stać na taką odwagę.

Czy Pan ukarał Noego za nieposłuszeństwo? A może wystawił go na próbę? Może chciał sprawdzić, czy Noe jest człowiekiem współczującym, prawym i szlachetnym? Być może po cichu przyznał rację Noemu, który szepną: „żeby być uczciwym, nie można być za bardzo posłusznym”.

http://www.polskanapiechote.waw.pl/do-poduszki

Pan rozgniewał się na ród ludzki, „który okazał się zły i przewrotny”, i skazał go na zagładę. By całkowicie nie zniszczyć swojego dzieła, niektórych postanowił ocalić. Wybrał jednego „posłusznego”, który zwał się Noe, i polecił mu zbudować arkę. Na arce miał przetrwać Noe, jego rodzina i zwierzęta wszystkich gatunków. Gdy...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/03/stary-noe-zuzanna-orlinska.html

Pewnie przeważająca większość z nas zna biblijną opowieść o Arce Noego, która niejednokrotnie przewijała się gdzieś w naszym życiu, chociażby na lekcjach religii. Kiedy ujrzałam "Starego Noego" na bibliotecznej półce, od razu podsunęłam książkę bratu, jednocześnie mając świadomość, że z pewnością ja także zapoznam się z tym opowiadaniem, chociażby po to, aby przekonać się, jak autorka postanowiła uwspółcześnić historię znaną od wieków.

W czasie potopu, jaki Bóg zsyła na ziemię z powodu nieposłuszeństwa ludzi, staruszek Noe dostaje szansę na ocalenie przed zagładą - Bóg pozwala mu zbudować statek i zabrać do niego swoją rodzinę oraz zwierzęta wszystkich gatunków. Arka, jaką zbudował Noe, płynie dniami i nocami, stawiając czoła sztormom i długotrwałym deszczom. Staruszek doskonale pamięta, że nie może ocalić już nikogo więcej, poza tymi, którzy znajdują się na statku. Jednak kiedy widzi przerażonego chłopca na stromym dachu wysokiej wieży, nie waha się wyciągnąć do niego pomocną dłoń, co dzieje się również później - Noe ratuje jeszcze wiele ludzkich oraz zwierzęcych istnień przed śmiercią, nie zważając na złość Boga oraz członków rodziny. Tytułowy bohater uważa, że aby być uczciwym, nie można być zbyt mocno posłusznym...

Niejednokrotnie stajemy przed podobnymi rozterkami jak Noe - pomóc innym, nawet własnym kosztem, czy zadbać jedynie o swoje dobro, nie zważając na otaczającą rzeczywistość? Nie jest to łatwe pytanie, a udzielenie odpowiedzi nastręcza ogromu wątpliwości. Osobiście uważam, że wszystko zależy od konkretnej sytuacji - niekiedy należy wyciągnąć dłoń, nawet jeśli możemy na tym stracić, ale czasami warto walczyć o swoje, ponieważ jeżeli my nie zadbamy o siebie, to może zdarzyć się tak, że nikt za nas tego nie uczyni.

Owa historia nazwana jest współczesną interpretacją znanej opowieści biblijnej o potopie, jednak nie do końca zgadzam się z tym stwierdzeniem, ponieważ "Stary Noe" mocno odbiega od prawdziwej opowieści, znanej od wielu lat. Autorka znacznie przerobiła tę historię, zatem nie polecam zapoznawania z nią dzieci, które nie znają pierwowzoru, ponieważ mogą odebrać ją zupełnie inaczej niż powinny. Na pewno zapoznając dzieci z tą książką, warto, aby ktoś dorosły był przy tym i wyjaśniał pewne kwestie, aby nie zostały opacznie zrozumiane.

Zuzanna Orlińska w tej książce przedstawia Boga w niezbyt pozytywnym świetle, pokazując go wręcz jako tyrana, co może spowodować strach oraz niezrozumienie wśród młodych czytelników. Mnie owa historia poruszyła i pozostawiła w głębokiej zadumie, co zdarza się bardzo rzadko, szczególnie w przypadku literatury dziecięcej. Opowieść, stworzona przez Zuzannę Orlińską, jest dość kontrowersyjna z uwagi na przeobrażenie popularnej historii w coś nowego i mocno zmienionego, jednak i takie książki mogą przypaść do gustu - tym bardziej jeśli zachwycają oprawą graficzną, a tutaj naprawdę jest na co popatrzeć.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/03/stary-noe-zuzanna-orlinska.html

Pewnie przeważająca większość z nas zna biblijną opowieść o Arce Noego, która niejednokrotnie przewijała się gdzieś w naszym życiu, chociażby na lekcjach religii. Kiedy ujrzałam "Starego Noego" na bibliotecznej półce, od razu podsunęłam książkę bratu, jednocześnie mając świadomość, że z pewnością ja...

Wzruszająca.

Wzruszająca.

Żenujące....To nie jest wznowienie, to przerobiona historia, która ma już swoje lata. Przecież Noe nie ratował już nikogo w czasie potopu, nie kłócił się z Bogiem, nie był nieposłuszny a na pewno nie uczył, że by być całkiem uczciwym nie można być do końca posłusznym! Jeśli ktoś chce dziecku przedstawić tę historię biblijną to nie za pomocą tej książki!

Żenujące....To nie jest wznowienie, to przerobiona historia, która ma już swoje lata. Przecież Noe nie ratował już nikogo w czasie potopu, nie kłócił się z Bogiem, nie był nieposłuszny a na pewno nie uczył, że by być całkiem uczciwym nie można być do końca posłusznym! Jeśli ktoś chce dziecku przedstawić tę historię biblijną to nie za pomocą tej książki!