Szaleństwo, obłęd, upał i masakra, to wszystko wylewa się z tej książki. Kossakowska mnie tym razem bardzo pozytywnie zaskoczyła. Psychodeliczna formuła stanowiąca zapis obsesyjnych myśli głównego bohatera świetnie się tu sprawdziła i przywodziła mi na myśl tą z "American Psycho" (może nie jest to "faulknerowski strumień świadomości" ale też z pewnością nie jest to typowa nudna narracja). Motto z Chucka Palahniuka poprzedzające utwór też jest moim zdaniem nieprzypadkowe. Słowem, dobre wzorce przyjęła sobie Kossakowska.

Fani aniołów i angelologi mogą sobie darować "Czerń", raczej nic tu ich nie przyciągnie. "Siewca Wiatru" zdaje mi się dziś napisany przez kogoś innego, jakąś odległą Kossakowską, mniej wyszukaną i ogarniętą. Tam mieliśmy raczej dłuższe zdania i standardową narrację, w "Czerni" ten styl uległ zmianie zdecydowanie na lepsze. Zdania są krótsze ale bardziej przemyślane, niejednokrotnie zaskoczy nas jakieś błyskotliwe trafne porównanie czy odwołanie do popkultury (czy kultury wyższej, żeby oddać sprawiedliwość). Ale przede wszystkim groza! Groza, czerń krwi, afrykańska mitologia i upalny obłęd. Można "Czerń" nazwać horrorem ale jest całkiem stylowo napisana jak na ten gatunek. Nawet spora ilość przelewanej krwi i gore nie przytłacza ciekawej narracji (prawdę mówiąc te sceny kiedy zaczyna się naprawdę "dziać" są najintensywniej i najlepiej napisane).

Czarny Ląd ze wszystkimi swoimi bolączkami i demonami, tymi ludzkimi i boskimi, Afryka wojen, kałasznikowa i afrykańskich czarów - to wszystko znajdziemy w tej części "Upiora Południa". Klimat jest bardzo sugestywnie oddany, świetna okładka i równie świetne ilustracje dopełniają tego efektu (aczkolwiek te drugie nie pozwalają nam rozwinąć skrzydeł wyobraźni w pewnych kluczowych scenach). To raczej nie jest książka dla typowego pożeracza fantastyki, ale jeśli ktoś gustuje w mocnych, szalonych opowieściach bądź po prostu ciekawie, niebanalnie i nietypowo napisanych historiach, to powinien po "Czerń" sięgnąć. Kossakowska bowiem świetnie włada tutaj językiem i czyni to również niezależnie od ociekającej krwią i afrykańskimi bóstwami fabuły.

Szaleństwo, obłęd, upał i masakra, to wszystko wylewa się z tej książki. Kossakowska mnie tym razem bardzo pozytywnie zaskoczyła. Psychodeliczna formuła stanowiąca zapis obsesyjnych myśli głównego bohatera świetnie się tu sprawdziła i przywodziła mi na myśl tą z "American Psycho" (może nie jest to "faulknerowski strumień świadomości" ale też z pewnością nie jest to typowa...