Książka bardzo słaba, wcześniejsze opinie o niej są bardzo podejrzane - wydaje się, jakby ktoś pozakładał fake konta i wystawiał pochlebne opinie autorce.

Książka bardzo słaba, wcześniejsze opinie o niej są bardzo podejrzane - wydaje się, jakby ktoś pozakładał fake konta i wystawiał pochlebne opinie autorce.

Niestety- moje pierwsze i myślę ,że ostatnie spotkanie z autorką. Dawno nie wpadła mi w ręce książka ,która jest napisana tak dramatycznie drętwo.Bez jakiegokolwiek tempa czytamy szczegółowe, nudne opisy , postacie są irytująco sztuczne a już dialogi między małżonkami...-brak słów.
Nie wiem skąd tak entuzjastyczne opinie , każdy ma inny gust, ale ja będę autorkę omijać.

Niestety- moje pierwsze i myślę ,że ostatnie spotkanie z autorką. Dawno nie wpadła mi w ręce książka ,która jest napisana tak dramatycznie drętwo.Bez jakiegokolwiek tempa czytamy szczegółowe, nudne opisy , postacie są irytująco sztuczne a już dialogi między małżonkami...-brak słów.
Nie wiem skąd tak entuzjastyczne opinie , każdy ma inny gust, ale ja będę autorkę omijać.

Po lekturze tej książki (choć ostatkiem sił dobrnęłam tylko do połowy) czuję się jak kolejna, dwudziesta siódma, ofiara seryjnego mordercy.

Bohaterowie bardzo powierzchowni, autorka ewidentnie nie przywiązuje wagi do jakiejkolwiek głębszej psychologii postaci.
Irma i jej mąż Grzegorz są tak nieciekawi i papierowi jak mało kto. Przez pierwszą część książki pakują się na wakacje, a w dalszej części jak nie jeżdżą po zakupy to się rozpakowują. Ona cierpi na bezsenność i ciągle pisze w swoim dzienniku, a gdy mąż jest w pracy (a wiemy o nim tylko tyle, że gdzieś pracuje) wyjeżdża nie wiadomo gdzie i nie wiadomo po co. A swoje dziwne zachowanie tłumaczy przymusem lub potrzebą, którą koniecznie musi zaspokoić, by znów normalnie funkcjonować.
Prywatny detektyw Tomasz, jak nie przesiaduje w barze u Sylwii, to je odgrzewaną pizzę non stop słuchając wiadomości dotyczących zaginionych mężczyzn. Ewentualnie, od ponad roku, śledzi tajemniczą kobietę (ot tak sobie, dla własnej ciekawości, bo intuicja podpowiada mu, że to może być ważne),o której jak dotąd nie dowiedział się niczego konkretnego. Dodatkowo przeżywa wiele wątpliwości związanych z powrotem do pracy w policji i tym jak odbiorą go nowi członkowie zespołu.
Grupa policjantów, do spółki z psychologami, od 2-3 lat pracuje nad sprawą dwudziestu dwóch zamordowanych mężczyzn i zaginięciem kolejnych czterech, i jak dotąd nie wymyśliła nic konkretnego. I tu do akcji wkracza nasz bohaterski pan detektyw, przywrócony do łask były policjant , wcześniej wyrzucony z pracy z powodu uzależnienia, który ma pomóc w rozwiązaniu sprawy seryjnego mordercy.
Akcja prowadzona w żółwim tempie, a opisy codziennych, nudnych i nic nie wnoszących do treści czynności nużą okrutnie. Po co to wszystko? By zamęczyć czytelnika? Bo niestety takie odniosłam wrażenie.
Dialogi prowadzone na siłę, nieszczerze, górnolotnie. Szczególnie te Tomasza z Rudym. Nikt, w normalnym życiu (a książka powinna umieć je oddać),nie rozmawia tak z facetem, którego zna od ponad dziesięciu lat i którego uważa za swojego przyjaciela. Podobnie Irma i Grzegorz, mimo iż małżeństwo, komunikują się bardzo oficjalnie. Zero naturalności, spontaniczności.

Pod względem językowym i stylistycznym książka woła o pomstę do nieba.
To, co można było zawrzeć w jednej sensownej i złożonej wypowiedzi, często rozwleczone jest na 3-4 nudne zdania. W dialogach, z których jasno powinno wynikać między kim toczy się rozmowa, autorka do znudzenia wprowadza dodatkowe informacje typu: „powiedział Tomasz”, „odrzekł Rudy”, „ripostował szef”, jakby czytelnik sam nie umiał się tego domyślić. I te ciągłe powtórzenia, które doprowadzały mnie wręcz do szału. Czasami jedno i to samo słowo (odmienione na wszelkie możliwe sposoby) pojawia się w pięciu kolejnych zdaniach, jakby w języku polskim nie istniały synonimy.
Moje zastrzeżenia nie odnoszą się tylko do kwestii warsztatu językowego, ale niestety (a może stety) jest on najsłabszym ogniwem całej tej książki.
Przykro mi, ale nie da się tego czytać na spokojnie, a co dopiero szybko i z zaciekawieniem.
Nie polecam, szkoda czasu.

Po lekturze tej książki (choć ostatkiem sił dobrnęłam tylko do połowy) czuję się jak kolejna, dwudziesta siódma, ofiara seryjnego mordercy.

Bohaterowie bardzo powierzchowni, autorka ewidentnie nie przywiązuje wagi do jakiejkolwiek głębszej psychologii postaci.
Irma i jej mąż Grzegorz są tak nieciekawi i papierowi jak mało kto. Przez pierwszą część książki pakują się na...

Pomysł na ksiażkę może i niezły, ale styl pisania rozczarowuje.

Pomysł na ksiażkę może i niezły, ale styl pisania rozczarowuje.

ALU---DLA CIEBIE :)

Do jakiego gatunku przypisać te książkę? -kryminał?sensacja?a może triller psychologiczny...

Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, (Pomimo kilku niedociągnięć i literowek) właśnie przez to, że ogranicza się przede wszystkim do studium przypadku.Niewątpliwie powieść pozwoli spędzić miło czas, każdemu, kto choć trochę lubi tego typu literature...

Autorka zwraca uwagę czytelników na to, że w człowieku siedzi tak naprawdę wiele różnych osobowości, a cienie przeszłości i wydarzenia z minionych lat mogą zmienić nas nie do poznania...

Psychologiczny aspekt zawarty pośród licznych rozdziałów stanowi interesującą i wciągającą odskocznie od zbrodni, których w dużym stopniu dotyczy akcja książki...


Dużym plusem jest także niesamowicie dobrze dobrana okładka. Jest idealnym odzwierciedleniem książki...

KSIĄŻKĘ NAPRAWDĘ WARTO PRZECZYTAĆ,POLECAM Z CAŁEGO SERCA!!!

"Niekiedy rzeczy banalnie proste okazują się być takie jedynie z pozoru. Kiedy to odkrywamy, czujemy zaskoczenie, że wnioski, jakie nasunęły się same i o których sądziliśmy, iż są jedynymi słusznymi, jawią się jako błędne.
Tak jest z tą książką. Pozornie proste odpowiedzi na pytania, które pojawiają się w trakcie jej czytania, tracą swój sens w miarę zgłębiania opowiedzianej w niej historii."

ALU---DLA CIEBIE :)

Do jakiego gatunku przypisać te książkę? -kryminał?sensacja?a może triller psychologiczny...

Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie, (Pomimo kilku niedociągnięć i literowek) właśnie przez to, że ogranicza się przede wszystkim do studium przypadku.Niewątpliwie powieść pozwoli spędzić miło czas, każdemu, kto choć trochę lubi tego typu...

Po książkę Moniki Siudy sięgnęłam już jakiś czas temu. Niestety, z powodu dużej ilości pracy i studiów miałam blogową przerwę i recenzja, chociaż jeszcze składająca się tylko z kilku luźnych przemyśleń i obserwacji, musiała czekać aż do teraz. Nie obawiajcie się – nie było tak, że książka na recenzję nie zasługiwała – wręcz przeciwnie, zasługuje bardzo, dlatego też nadrabiam zaległości i mam nadzieję, że zachęcę Was do lektury kolejnej książki. Chociaż dla mnie jest to pierwsza powieść tej pisarki, którą miałam okazję czytać, ale z pewnością nie ostatnia, to autorka ma na swoim koncie jeszcze trzy książki: „Tajemnica Niny”, „Dwudziesta szósta ofiara” i najnowszej, bo wydanej w czerwcu – „Wyznanie Agaty”.

Irma i Grzegorz są zgodnym małżeństwem i wybierają się na zasłużone wakacje. Ich monotonne, ale ustabilizowane życie zakłócą niespodziewane wydarzenia, w których kluczową rolę odegra pisany przez Irmę pamiętnik.
Tomasz, były policjant, a obecnie prywatny detektyw, niezbyt lubiący monotonię swojej pracy. Zaangażuje się w pomoc policji w poszukiwaniu seryjnego mordercy, który poluje na swoją dwudziestą szóstą ofiarę. Ale jak znaleźć człowieka, który wybiera swoje ofiary przypadkowo?


[ Całość recenzji na moim blogu, zapraszam: https://miqaisonfire.wordpress.com/2015/08/30/41-dwudziesta-szosta-ofiara-monika-siuda/ ]

Po książkę Moniki Siudy sięgnęłam już jakiś czas temu. Niestety, z powodu dużej ilości pracy i studiów miałam blogową przerwę i recenzja, chociaż jeszcze składająca się tylko z kilku luźnych przemyśleń i obserwacji, musiała czekać aż do teraz. Nie obawiajcie się – nie było tak, że książka na recenzję nie zasługiwała – wręcz przeciwnie, zasługuje bardzo, dlatego też...

Mocna rzecz.
Ktoś napisał w swojej opinii, że powieść jest miejscami mroczna i psychodeliczna. Potwierdzam i polecam.

Mocna rzecz.
Ktoś napisał w swojej opinii, że powieść jest miejscami mroczna i psychodeliczna. Potwierdzam i polecam.

Nie wiem pod jaki gatunek podciągnąć tą pozycję. Najwięcej tutaj jest z kryminału (morderstwa, detektyw, policja),są elementy thrillera, powieści psychologicznej, obyczajowej. W sumie to nieważne jaki to jest gatunek, bo książkę czyta się bardzo dobrze i trudno było mi się od niej oderwać. Pozycja godna polecenia.

Nie wiem pod jaki gatunek podciągnąć tą pozycję. Najwięcej tutaj jest z kryminału (morderstwa, detektyw, policja),są elementy thrillera, powieści psychologicznej, obyczajowej. W sumie to nieważne jaki to jest gatunek, bo książkę czyta się bardzo dobrze i trudno było mi się od niej oderwać. Pozycja godna polecenia.

Jest coś takiego w tej książce, co nie pozwala odłożyć jej na bok, zanim dojdzie się do ostatniej strony.

Jest coś takiego w tej książce, co nie pozwala odłożyć jej na bok, zanim dojdzie się do ostatniej strony.

Trzeba przyznać, że autorka trzyma poziom. Polecam, zaskakujący kryminał. Polecam.

Trzeba przyznać, że autorka trzyma poziom. Polecam, zaskakujący kryminał. Polecam.