"Wyznanie Agaty" było moim pierwszym kontaktem z autorką i obawiam się, że ostatnim. O ile intrygowała mnie sama sprawa (ciekawy pomysł) to niestety styl pisania dla mnie nie do przebrnięcia. Zacząłem tę książkę po błyskawicznym połknięciu "Gniewu" Miłoszewskiego i nie byłem w stanie przeczytać na raz więcej niż 5 stron. Po przeczytaniu 1/3 stwierdziłem, że to nie dla mnie i zerknąłem tylko na rozwiązanie historii po czym odłożyłem.

"Wyznanie Agaty" było moim pierwszym kontaktem z autorką i obawiam się, że ostatnim. O ile intrygowała mnie sama sprawa (ciekawy pomysł) to niestety styl pisania dla mnie nie do przebrnięcia. Zacząłem tę książkę po błyskawicznym połknięciu "Gniewu" Miłoszewskiego i nie byłem w stanie przeczytać na raz więcej niż 5 stron. Po przeczytaniu 1/3 stwierdziłem, że to nie dla mnie...

Zadziwiające i zastanawiające jak wysokie oceny ma ta książka (8,18). Takich wyników nie ma Nesbo (rewelacyjna Policja ma zaledwie 8,12),czy choćby Larsson (najwyższa ocena 8,16) o innych pisarzach nie wspominając. Zastanawiające tym bardziej, że:
- wielu TYCH SAMYCH użytkowników oceniło też bardzo wysoko poprzednią powieść „Dwudziesta szósta ofiara” ( często czytamy seriami, bądź autorami, więc argument może być dyskusyjny)
- 23 użytkowników LC wystawiło noty 7-10 gwiazdek na przełomie 11-15 (po 4-5 osób każdego dnia)i 26-28 listopada 2015 r.;
- ŻADNA z tych 23 osóbnie nie ma ani jednego znajomego, o zdjęciach nie wspominając (nieobowiązkowe)
- na kontach tych osób widnieje od 40 do 60 książek i niemal tyle samo recenzji od 14 do 16, jednak 98% ma ich dokładnie po 15;
- w wielu przypadkach są to opinie dotyczące tych samych książek (choć to też w sumie nie powinno o niczym przesądzać);
- niektóre nicki użytkowników wystawiających tak wysokie oceny są identyczne (różni je jedynie zapis małą bądź dużą literą).
Zbieg okoliczności? Niczego nie sugeruję, choć za dużo tych podobieństw. Ocenę pozostawiam wam. Osobiście, będąc już po lekturze drugiego utworu tej autorki, nie wierzę, że te oceny są tak do końca uczciwe. Książki są tak źle (językowo, gramatycznie i stylistycznie) napisane, że dziwię się, iż żaden korektor, który nanosił poprawki, nie zwrócił pani Siudzie na to uwagi. Chociażby z czystej przyzwoitości…

!!! Odniosę się tu jeszcze do debiutu pisarki „Tajemnicy Niny”. Znając już styl i język nie spodziewam się po tej książce niczego nadzwyczajnego. Nie zamierzam się również męczyć i jej czytać, ale chciałam zwrócić tylko uwagę, że aż 59 ocen 7-10 gwiazdek wystawili autorce użytkownicy LC, którzy na swoich kontach mają przeczytaną jedynie tę konkretną książkę i od 2013-2014 roku nie pokazywali się w serwisie. Konta duchy nabijające czytelników w butelkę? Czy może świadomy i dobrze zaplanowany PR?

Zadziwiające i zastanawiające jak wysokie oceny ma ta książka (8,18). Takich wyników nie ma Nesbo (rewelacyjna Policja ma zaledwie 8,12),czy choćby Larsson (najwyższa ocena 8,16) o innych pisarzach nie wspominając. Zastanawiające tym bardziej, że:
- wielu TYCH SAMYCH użytkowników oceniło też bardzo wysoko poprzednią powieść „Dwudziesta szósta ofiara” ( często czytamy...

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po książkę Moniki Siudy „Dwudziesta szósta ofiara” wciągnęłam się w opisaną historię bez opamiętania i oczekiwałam kolejnych powieści spod jej pióra (tudzież w dzisiejszych czasach: klawiatury). Pierwsza część była typowym kryminałem – świetnie napisanym, niezwykle wciągającym i zaskakującym, od którego nie sposób szybko się oderwać. Tak więc poprzeczka została ustanowiona wysoko i z dużymi oczekiwaniami rozpoczęłam lekturę drugiej książki tej autorki.

Po raz kolejny spotykamy prywatnego detektywa Tomasza, który i tym razem stanie przed niełatwym zadaniem. Po sukcesie jakim było odkrycie seryjnego zabójcy Tomasz niezwykle się nudzi wyczekując zlecenia, które pochłonęłoby go całkowicie i gwarantowałoby sporty zastrzyk gotówki. Nie wie nawet w co się wpakuje, kiedy staje przed sprawą z pozoru zwyczajnego samobójstwa. Ale tylko z pozoru, bo gdy pojawia się kolejne ciało i ten sam modus operandi… sytuacja staje się bardziej skomplikowana. Do tego ta Agata i jej wyznanie… Dla dobra innych czasem trzeba się poświęcić, stawić czoło przeszłości i demonom, tym w ludzkiej skórze. Czy uda się na czas rozwiązać zagadkę tajemniczych samobójstw?


[ Całość recenzji na moim blogu, zapraszam: https://miqaisonfire.wordpress.com/2016/09/23/289-wyznanie-agaty-monika-siuda/ ]

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po książkę Moniki Siudy „Dwudziesta szósta ofiara” wciągnęłam się w opisaną historię bez opamiętania i oczekiwałam kolejnych powieści spod jej pióra (tudzież w dzisiejszych czasach: klawiatury). Pierwsza część była typowym kryminałem – świetnie napisanym, niezwykle wciągającym i zaskakującym, od którego nie sposób szybko się oderwać. Tak więc...

Książka bardzo przypadła mi do gustu, najbardziej z pośród wydanych przez Panią Monikę książek.
Zastanawia mnie tylko jedno, skąd autorka bierze pomysły na swoje książki (mam na myśli kryminały),jeśli rodzą się ot tak to ok, ale jeśli są z życia wzięte to...
A książkę jak najbardziej polecam.

Książka bardzo przypadła mi do gustu, najbardziej z pośród wydanych przez Panią Monikę książek.
Zastanawia mnie tylko jedno, skąd autorka bierze pomysły na swoje książki (mam na myśli kryminały),jeśli rodzą się ot tak to ok, ale jeśli są z życia wzięte to...
A książkę jak najbardziej polecam.

Nigdy nie przepadałam za polskimi książkami, zawsze wydawały mi si nudne. Jednakże niedawno mąż przyniósł mi książke Pani Moniki mówiąc że mi sie spodoba. Nie byłam zbytnio zachwycona ale zaczłam czytać. Nawet nie wiecie jakie było moje zdziwienie kiedy okazało sie ze książka wciąga i to tak bardzo, że nie sposób sie od niej oderwać. Czyta sie ją bardzo szybko. Już od początku sporo sie w niej dzieje a czytelnik jest ciekawy co bdzie dalej.. Myśle, że siegne po pierwszy tom przygód detektywa i inne powieści Pani Siudy. Zdecydowanie polecam!

Nigdy nie przepadałam za polskimi książkami, zawsze wydawały mi si nudne. Jednakże niedawno mąż przyniósł mi książke Pani Moniki mówiąc że mi sie spodoba. Nie byłam zbytnio zachwycona ale zaczłam czytać. Nawet nie wiecie jakie było moje zdziwienie kiedy okazało sie ze książka wciąga i to tak bardzo, że nie sposób sie od niej oderwać. Czyta sie ją bardzo szybko. Już od...

Wciągająca powieść, kontynuacja przygód detektywa Tomasza z pierwszej książki Pani Moniki “Dwudziesta szósta ofiara” Przeczytałam w kilka dni, pewnie gdybym miała więcej czasu to pochłonęłabym książkę w dwa dni. Idealna na zimowe wieczory przy kubku gorącego kakao. Osoby lubiące thrillery na pewno będą zadowolone. Powieść wciąga od pierwszej kartki i trzyma w niesamowitym napięciu aż do końca.

Wciągająca powieść, kontynuacja przygód detektywa Tomasza z pierwszej książki Pani Moniki “Dwudziesta szósta ofiara” Przeczytałam w kilka dni, pewnie gdybym miała więcej czasu to pochłonęłabym książkę w dwa dni. Idealna na zimowe wieczory przy kubku gorącego kakao. Osoby lubiące thrillery na pewno będą zadowolone. Powieść wciąga od pierwszej kartki i trzyma w niesamowitym...

Jak na razie najlepsza z pośród 3 przeze mnie przeczytanych książek tej autorki.
Mniej mroczna od poprzedniej, ale wg mnie bardziej dopracowana.

Jak na razie najlepsza z pośród 3 przeze mnie przeczytanych książek tej autorki.
Mniej mroczna od poprzedniej, ale wg mnie bardziej dopracowana.

I kolejna bardzo dobra propozycja od Pani Moniki. Polecam.

I kolejna bardzo dobra propozycja od Pani Moniki. Polecam.

Czyta się równie dobrze jak poprzednia książka z detektywem Tomkiem Polakiem w roli głównej. WSPIERAJMY POLSKICH AUTORÓW !!!

Czyta się równie dobrze jak poprzednia książka z detektywem Tomkiem Polakiem w roli głównej. WSPIERAJMY POLSKICH AUTORÓW !!!

Książka bardzo słaba, wcześniejsze opinie o niej są bardzo podejrzane - wydaje się, jakby ktoś pozakładał fake konta i wystawiał pochlebne opinie autorce.

Książka bardzo słaba, wcześniejsze opinie o niej są bardzo podejrzane - wydaje się, jakby ktoś pozakładał fake konta i wystawiał pochlebne opinie autorce.