****
"Na koń! Wynieśmy się stąd bez pożegnań -
Lepsze już to niż pożegnać się z życiem.
Nie jest złodziejem ten, kto się wykrada
Z potrzasku, w którym zamyka go zdrada."
William Shakespear - "Makbet"

"Nie bój się wrogów -
w najgorszym razie mogą Cię zabić.
Nie bój się przyjaciół -
w najgorszym razie mogą Cię zdradzić.
Strzeż się obojętnych -
nie zabijają i nie zdradzają, ale za ich milczącą zgodą,
mord i zdrada istnieją na świecie"
Bruno Jasieński - "Zmowa obojętnych"

****

Zdrada boli najbardziej, szczególnie wtedy, gdy zdradza ktoś bliski, ktoś do kogo mamy największe zaufanie, komu powierzylibyśmy swoje życie. Wtedy boli najbardziej..., serce krwawi, dusza rozdarta na strzępy, w myślach ścigają się na przemian żal, gorycz, trochę gniewu, złości. Człowiek nie jest w stanie się pogodzić, że zranił ktoś bliski, nie mieści mu się to w głowie...
Zupełnie nie spodziewał takiego ciosu Yarvi, główny bohater "Półkróla" pierwszej części. W drugiej części "Półświecie" zostaje zepchnięty trochę na drugi plan, ale i tak należał do bohaterów odgrywających w fabule ważną rolę.
Zdradzony niemalże w takim samym stopniu, a nieco innych okolicznościach, jak słynny Hrabia Monte Christo z powieści Aleksandra Dumasa...
Dziedzic tronu, który w niedalekiej przyszłości miał zostać królem Gettlandu, w wyniku pewnych, niezbyt dobrych dla niego okoliczności zostaje uznany za niewolnika. Zdradzony, sprzedany na targu niewolników, wrzucony na statek, no a tam po królewsku z pewnością nie mógłby być traktowany. Miał jedną rękę, a na takiej łabie często dzieje się tak, że trzeba czasem trochę wiosłować...niby jak tu wiosłować jedną ręką...

Jak uprzedziłem w poprzedniej recenzji Yarviego poznałem przy okazji drugiej części, bowiem to od niej zacząłem resj z trylogią "Morze drzazg". Trochę namieszałem, ale to nie szkodzi. Teraz już wiem o Yarvim wszystko, no może prawie wszystko, bo przede mną jeszcze premierowa trzecia część "Półciemności". Wtedy będzie już wiadomo...
Poznając go w drugiej częście miałem kilka znaków zapytania odnośnie jego postaci, ale to mi nie przeszkodziło, by właściwie odnieść się do tej drugiej części. Całą resztę uzupełniłem czytając pierwszą...
Wielu rzeczy, których powodów ich istnienia nie do końca rozumiałem w drugiej części, gdy połączyłem je z tym co znalazłem w pierwszej, wszystko stało się jasne...

Czy uda mu się wrócić do domu? Czy będzie chciał dokonać aktu zemsty, nad tymi, którzy go zdradzili? Czy odzyska dawniej utracono twarz i pozycje...?
Na te pytania i inne o podobnym znaczeniu musicie sobie odpowiedzieć sami. Mam nadzieję, że nie muszę specjalnie zachęcać, bo zarówna pierwsza jak i druga część jest w moim uznaniu znakomita.
Jednak i tak niepowstrzymam się przed tym, by zachęcić tych którzy nie mieli jeszcze tej przyjemności poznania świata stworzonego przez Joe Abercombiego i mogę powiedzieć, że każdy kto ceni sobie literaturę na najwyższym poziomie, nie będzie się nawet zastanawiał i ruszy za moją radą.
Nie wiem na jakiej podstawie daną powieść uznaje się za arydzieło, książkę wybitną, ale jeśli chodzi o moje kryteria, które o tym decydują, to jednym z nich jest błyskotliwość, kreatywność i nieograniczona abstrakcja w wyobraźni. To u Abercrombiego jest klasą samą w sobie...

Morze Drzazg to jak rejs statkiem w największy sztorm, gdzie fale kołyszą, ale nie jest to kołysanka dla grzecznych dzieci. Te fale, ich potęga i moc zabierze czytelnika w niezwykłą opowieść...

Takiej książki od dawna mi brakowało, sceneria, klimat, miejsce i czas akcji, tego było mi trzeba...:)

RUSZAJCIE W REJS...!!!

****
"Na koń! Wynieśmy się stąd bez pożegnań -
Lepsze już to niż pożegnać się z życiem.
Nie jest złodziejem ten, kto się wykrada
Z potrzasku, w którym zamyka go zdrada."
William Shakespear - "Makbet"

"Nie bój się wrogów -
w najgorszym razie mogą Cię zabić.
Nie bój się przyjaciół -
w najgorszym razie mogą Cię zdradzić.
Strzeż się obojętnych -
nie zabijają i nie...