Moja pierwsza książka klasyka sf jest tak naprawdę political fiction: w II wojnie światowej wygrali Niemcy i Japończycy i podzielili między siebie USA, gdzie toczy się akcja w latach 60. Mamy tam amerykańskich rzemieślników, niemieckich zbirów, japońskich dyplomatów, wróżby I-Cing. Napisane to sprawnie, ale jakieś blade i miałkie, przesłanie książki niejasne. Rozczarowanie.

Zachęcony rekomendacją Wojciecha Chmielarza sięgnąłem po tę książkę klasyka amerykańskiej sf chociaż nie przepadam za fantastyką (za wyjątkiem Lema). Szybko się przekonałem, że to nie science fiction ale political fiction, przedstawia bowiem Dick alternatywną wizję historii: II Wojna Światowa została wygrana przez Niemców i Japończyków, którzy podzielili między siebie świat, a w szczególności Stany Zjednoczone, gdzie też toczy się akcja w latach 60.

Rzecz dzieje się głównie w San Francisco, gdzie rządzą Japończycy i gdzie prywatne biznesy poczynają sobie całkiem dobrze, to nie okupacja sowiecka... Sami Japończycy mają świra na punkcie starych amerykańskich gadgetów, np. za Colta 44 płacą fortunę, nic więc dziwnego, że przemysł podróbkowy kwitnie. Ten wątek odgrywa dosyć ważną rolę w książce.

Istotny jest też dosyć oryginalny wątek 'książki w książce', oto czytana przez bohaterów pozycja „Utyje szarańcza” niejakiego Abendsena przedstawia alternatywną wizję historii: Anglia, Rosja i Ameryka wygrały wojnę i urządzają świat po swojemu. Czyli Abendsen przewidział wszystko jak jest teraz...

Fajnie jest też czytać o rozważaniach kto obejmie przywództwo Rzeszy po śmierci Bormanna, Goering czy Heydrich? Jakbym widział spekulacje na temat następnego sekretarza generalnego w ZSRR po śmierci Breżniewa...

Może najciekawsze jest podkreślenie w książce roli chińskiej księgi wróżb I-Cing, wszyscy bohaterowie namiętnie z niej korzystają i bardzo poważnie traktują przepowiednie. Powrót do głupoty? Na to wygląda.

Niemniej przez cały czas lektury liczyłem na to, że coś się zdarzy, jakiś przełom, jakaś wielka puenta, idea, i co? Figa z makiem. Jakieś to wszystko miałkie i nieciekawe, ot, przeciętna powieść obyczajowa którą ratuje fakt, że dzieje się w alternatywnej rzeczywistości.

W sumie na tle naszego Lema z jego niezwykłą wyobraźnią, potęgą intelektualną i doświadczeniem prawdziwej okupacji (sowieckiej i hitlerowskiej) wypada Dick blado, bladziutko. Dla mnie rozczarowanie.

Moja pierwsza książka klasyka sf jest tak naprawdę political fiction: w II wojnie światowej wygrali Niemcy i Japończycy i podzielili między siebie USA, gdzie toczy się akcja w latach 60. Mamy tam amerykańskich rzemieślników, niemieckich zbirów, japońskich dyplomatów, wróżby I-Cing. Napisane to sprawnie, ale jakieś blade i miałkie, przesłanie książki niejasne....