Miałam przeczytać tylko dwa życiorysy, przeczytałam trzy(Peryklesa, Aleksandra Wielkiego i Juliusza Cezara), więc nie znam całości, ale ,,Żywoty Sławnych mężów" zrobiły na mnie duże wrażenie. Przede wszystkim stylem, który jest prosty i jasny, ale ma w sobie coś kunsztownego oraz zdolnością Plutarcha do przedstawienia dużej liczby faktów w sposób ciekawy i niebanalny. Jak na tamtą epokę, oczywiście muszą znaleźć się elementy mitologiczne, magiczne, żeby podkreślić wspaniałość naszych wodzów i polityków, a także odrobina rzymskiej propagandy, ale nie razi ona aż tak jak w ,,Metamorfozach". Plutarch opisuje dokładnie zarówno swoich ,,sławnych mężów" jak i ich przeciwników. Myślę, że to jest bardzo dobry przykład ciekawego i barwnego, choć pewnie w kilku miejscach mijającego się z badaniami spojrzenia na historię. Na pewno przeczytam kiedyś całość.

,,Niekoniecznie także w najsławniejszych czynach ludzi objawiają się najlepiej cnoty i wady ich charakterów. Przeciwnie bowiem, nieraz jakiś prosty czyn, jakieś krótkie powiedzenie czy nawet żart lepiej naświetlają wrodzone cechy ludzkiej natury niż bitwy, w których padały tysiące zabitych, niż ustawianie do walki olbrzymich wojsk czy też obleganie potężnych miast."

Miałam przeczytać tylko dwa życiorysy, przeczytałam trzy(Peryklesa, Aleksandra Wielkiego i Juliusza Cezara), więc nie znam całości, ale ,,Żywoty Sławnych mężów" zrobiły na mnie duże wrażenie. Przede wszystkim stylem, który jest prosty i jasny, ale ma w sobie coś kunsztownego oraz zdolnością Plutarcha do przedstawienia dużej liczby faktów w sposób ciekawy i niebanalny. Jak...