Mikołaj z Wilkowiecka (ur. w I poł. XVI wieku, prawdopodobnie we wsi Wilkowiecko, zm. w 1601 w Wieluniu) – polski zakonnik, prowincjał paulinów, autor pism religijnych.
Strażnicy-poligloci pilnujący grobu z rusznicami, grożący Chrystusowi siekierą. Maryja namawiająca koleżanki do kupna "wódek i olejków pachniących". Pyskówki przy przyjściu Chrystusa do piekła. Cerber mówiący na widok Zbawiciela "Nie chychy tam, Lucyperze!". Diabły dostające na pocieszenie koszyczek ze święconką. Konkurs wśród starotestamentowych postaci na to, kto pójdzie do Maryi - przy czym Jan Chrzciciel przegrywa, bo jego kożuch z wielbłądziej skóry jest passé. Maryja na widok zmartwychwstałego Jezusa mówiąca "Witajże, miły Rabboni!".
A to wszystko w świetnie napisanym, bogatym misterium klasy europejskiej.
"Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim" - to po prostu trzeba przeczytać.
Misterium z XVI wieku pięknie obrazuje tamtejszy wygląd wiary, postrzegania świata przez pryzmat religii, czy prezentuje podwaliny scenariusza prawdziwej sztuki, która rozgrywała się do XX wieku. Mikołaj z Wilkowiecka czerpiąc wzorce zagraniczne dał poznać polskiej społeczności realne odczuwanie Męki Pańskiej wplatając weń wystrój mansjonów, które miały za zadanie wzbudzić u widza refleksję, która przekładała się na podporządkowanie pewnym ,,sugestiom". Utwór z pewnością dydaktyczny. Warto zwrócić na niego uwagę, tym bardziej, że w zwykłej książce odnajdziemy historię ewangeliczną, obraz sceniczny jako przedstawienie i doskonały scenariusz,