Arcydzieło. Na tym jednym słowie powinienem zakończyć swoją recenzję, ponieważ każda grafomańska próba sławienia tej książki stanowić będzie jedynie ujmę dla jej wielkości, której prawdopodobnie nie jestem w stanie wyrazić w znanych mi słowach. Mnogość odniesień - do Starego Testamentu, Koranu, Baśni, Iliady i pewnie wielu innych, powoduje, że moja skromna wiedza i znajomość tych źródeł pozwalają mi odczytać w sposób kompletny może 20% zawartości tej książki. Jestem przekonany, że wielu symboli nadal nie będę w stanie odczytać nawet gdy wrócę do tej lektury za kilka lat. Sama struktura - kilka jednocześnie prowadzonych historii, wewnątrz których opowiadane są kolejne, a wewnątrz tych następne - przypomina słynne matrioszki. Ale prawdziwy mistrz opowieści dba aby czytelnik nie zagubił się kompletnie - i kiedy już myślałem, że zupełnie straciłem wątek, że lada moment zapomnę czego byłem ciekaw gdy z takim zapałem mknąłem przez kolejne rozdziały - autor w ostatniej chwili ratował mnie pozwalając wypłynąć na powierzchnię głównej osi swych opowieści. Baśnie pomieszane z rzeczywistością. Koran z Biblią. Świat arabski z dzisiejszym światem zachodu. Przeszłość z przyszłością. Śledząc to wszystko z zapartym tchem nagle uświadomiłem sobie jak łatwo zacierają się granice i bariery które w dzisiejszym życiu stanowią oś niezgody, są przyczyną zła i przemocy, tworzą nierozwiązywalne światowe konflikty i dzielą ludzkość. No tak, przecież zgodnie z tym co przed Księgą Czwartą cytuje nam sam Rabih Alameddine "literatura to najprzyjemniejszy sposób ignorowania życia".

Arcydzieło. Na tym jednym słowie powinienem zakończyć swoją recenzję, ponieważ każda grafomańska próba sławienia tej książki stanowić będzie jedynie ujmę dla jej wielkości, której prawdopodobnie nie jestem w stanie wyrazić w znanych mi słowach. Mnogość odniesień - do Starego Testamentu, Koranu, Baśni, Iliady i pewnie wielu innych, powoduje, że moja skromna wiedza i...