Jeśli książki można podzielić na te, które się czyta i te, z których się korzysta, to praca Katarzyny Kapłoniak zalicza się z pewnością do tej drugiej grupy. Autorka podjęła się w niej analizy zachowanych źródeł (przede wszystkim epigraficznych) dotyczących trzech urzędów kuratorskich miasta Rzymu: kuratora budownictwa, kuratora Tybru i kuratora wód. Są to zagadnienia skomplikowane i na pierwszy rzut oka niezbyt porywające, ale cóż, tak wygląda poważna historiografia bazująca rzeczywiście na źródłach, a nie na tzw. odważnych i innowacyjnych koncepcjach. Blisko połowę treści zajmuje w tej książce katalog prozopograficzny, w którym przedstawieni zostali wszyscy poświadczeni źródłowo kuratorzy. Z grona około stu dwudziestu wymienionych postaci znałem chyba ze trzy (Messalę Korwinusa, Pliniusza Młodszego, Sekstusa Juliusza Frontinusa) i jeszcze nie wiem, jakie wnioski z tego faktu powinienem wyciągnąć. Książka przeznaczona jest wyraźnie dla pasjonatów prozopografii epoki Cesarstwa, inni czytelnicy zapewne uznają ją za mało strawną. Ale wynika to - powtórzę się troszkę - z faktu, że to książka do korzystania, nie do czytania.

Tomasz Babnis

Jeśli książki można podzielić na te, które się czyta i te, z których się korzysta, to praca Katarzyny Kapłoniak zalicza się z pewnością do tej drugiej grupy. Autorka podjęła się w niej analizy zachowanych źródeł (przede wszystkim epigraficznych) dotyczących trzech urzędów kuratorskich miasta Rzymu: kuratora budownictwa, kuratora Tybru i kuratora wód. Są to zagadnienia...