Intrygi, podstępny i jeszcze więcej intryg i podstępów. Książka przez prawie 1 000 stron nie zwalnia tempa.
Wszystko jest rozgrywką (w Dziewięciu Króli) i kiedy myślisz, że już spora część kart została odsłonięta i zamiary przeciwnika zaczynają się klarować BUM! Jednak nie. I zaczynasz on nowa zbierać okruchy informacji na następną rozgrywkę.
Książka na pewno zmusza do myślenia. Ale nie tylko pod względem toczących się rozgrywek politycznych i religijnych. Zmusza to myślenia bo podejmuje takie wartości jak lojalność, ciężka praca, przeznaczenie, przyjaźń oraz miłość.

Intrygi, podstępny i jeszcze więcej intryg i podstępów. Książka przez prawie 1 000 stron nie zwalnia tempa.
Wszystko jest rozgrywką (w Dziewięciu Króli) i kiedy myślisz, że już spora część kart została odsłonięta i zamiary przeciwnika zaczynają się klarować BUM! Jednak nie. I zaczynasz on nowa zbierać okruchy informacji na następną rozgrywkę.
Książka na pewno zmusza do...

Pierwsza połowa książki jest dobra ale są dłużyzny, druga połowa jest świetna, a ostatnie 150 stron znakomite. Ciężko było się oderwać od książki. Dawno tak nie miałem....

Pierwsza połowa książki jest dobra ale są dłużyzny, druga połowa jest świetna, a ostatnie 150 stron znakomite. Ciężko było się oderwać od książki. Dawno tak nie miałem....

Strasznie pogmatwana książka, może gdybym zaczęła od 1 części, byłaby dla mnie bardziej zrozumiała. Przez większość książki gubiłam się w opisanych wydarzeniach.

Strasznie pogmatwana książka, może gdybym zaczęła od 1 części, byłaby dla mnie bardziej zrozumiała. Przez większość książki gubiłam się w opisanych wydarzeniach.

Trzecia część nadal trzyma formę choć tutaj mamy do czynienia bardziej z układaniem figur na szachownicy niż jakimiś spektakularnymi potyczkami. Mimo lekkiego spowolnienia tempa akcji, końcówka nadrabia dramatyzmem, szybkością i intensywnością, no i oczywiście wyobraźnia autora tego dzieła nie zna granic. Zawsze zastanawiałem się czy trzymanie tylu srok za ogon z finezją baletmistrza i mocą hipnotyzera może się udać autorowi powieści fantasy. Odpowiedź brzmi TAK! I panu Weeksowi wyśmienicie się to udaje. Polecam przeczytać :-)

Trzecia część nadal trzyma formę choć tutaj mamy do czynienia bardziej z układaniem figur na szachownicy niż jakimiś spektakularnymi potyczkami. Mimo lekkiego spowolnienia tempa akcji, końcówka nadrabia dramatyzmem, szybkością i intensywnością, no i oczywiście wyobraźnia autora tego dzieła nie zna granic. Zawsze zastanawiałem się czy trzymanie tylu srok za ogon z finezją...

Wciąż świetna historia, ale trochę za dużo o postaciach, które mnie nie interesują (wątek Liv mógłby kompletnie odpaść).

Wciąż świetna historia, ale trochę za dużo o postaciach, które mnie nie interesują (wątek Liv mógłby kompletnie odpaść).

Zakończenie trzeciego tomu cyklu „Powiernik światła” Brenta Weeksa zostawia czytelnika w dosyć niewyraźnym punkcie fabuły, gdzie więcej pojawia się nowych wątków i pytań niż odpowiedzi na te już nawarstwione. Wziąwszy pod uwagę, iż pisarz nadal ma na ich odpowiedzenie dosyć obszerne dwa tomy cyklu, nie uważam tej akurat kwestii za problematyczną. To jednak, co przyniosły nam ostatnie rozdziały, naprawdę mocno miesza w fabule, a wątek Kipa, którego początkowo uznałam za irytującego, staje się coraz ciekawszy (podoba mi sposób, w jaki autor miesza w relacjach pomiędzy bohaterami, zwłaszcza wziąwszy pod uwagę Kipa i Karis).
Ponieważ "Okaleczone oko" stanowi sam środek serii, niemal wszystko, na co chciałabym zwrócić uwagę, może stanowić spoiler, z ostateczną ocenę wstrzymam się więc do kolejnych tomów. Jak na razie jednak powiem tylko, że tutaj fabuła odrobinę zwalnia tempa, umożliwiając czytelnikowi lepsze zapoznanie się z tłumem bohaterów pojawiających się na kartach powieści, nie tracąc przy tym nawet odrobinę na jakości.

Zakończenie trzeciego tomu cyklu „Powiernik światła” Brenta Weeksa zostawia czytelnika w dosyć niewyraźnym punkcie fabuły, gdzie więcej pojawia się nowych wątków i pytań niż odpowiedzi na te już nawarstwione. Wziąwszy pod uwagę, iż pisarz nadal ma na ich odpowiedzenie dosyć obszerne dwa tomy cyklu, nie uważam tej akurat kwestii za problematyczną. To jednak, co przyniosły...

Bardzo dobra część. Dużo się dzieje, książka trzyma w napięciu. Kibicowałam bohaterom i bardzo doceniam jaką przemianę przechodzą na przestrzeni tych 3 tomów. Polecam.

Bardzo dobra część. Dużo się dzieje, książka trzyma w napięciu. Kibicowałam bohaterom i bardzo doceniam jaką przemianę przechodzą na przestrzeni tych 3 tomów. Polecam.

Musze przyznać że książka mnie trochę zawiodła, były nudniejsze fragmenty, rozdziały Artylerzysty są napisane tak chaotycznie że nie wiadomo o co chodzi... Kip też się zmienił, spoważniał, książka bardzo na tym traci, bo jest dużo mniej zabawna :/ Poprzednie 2 tomy były lepsze, chociaż zakończenie jest mocne i pod koniec było już naprawdę ciekawie. Teia i paryl tutaj myślę są na pierwszym planie i jest to bardzo ciekawe.

Musze przyznać że książka mnie trochę zawiodła, były nudniejsze fragmenty, rozdziały Artylerzysty są napisane tak chaotycznie że nie wiadomo o co chodzi... Kip też się zmienił, spoważniał, książka bardzo na tym traci, bo jest dużo mniej zabawna :/ Poprzednie 2 tomy były lepsze, chociaż zakończenie jest mocne i pod koniec było już naprawdę ciekawie. Teia i paryl tutaj myślę...

na razie uważam ten tom za najlepszy z serii, ale muszę przez chwilę go przetrawić.

co przeszkadzało mi najbardziej:
rozumiem, że kip dojrzewa, ale podkreślanie reakcji jego ciała na jakąkolwiek damsko-męską sytuację zaczęło być przytłaczające [chociaż przestał być grubym dzieckiem - zaczął być grubym dzieckiem z wysokim libido (sam tak o sobie pomyślał)].
no i polska redakcja strasznie mnie zawiodła, tym razem wyjątkowo. w poprzednich częściach łącznie było mniej literówek niż w tej jednej.

z pozytywów natomiast:
coraz bardziej wciągnęłam się w świat. po pierwszy tom sięgnęłam ze względu na to, że chciałam przeczytać coś z fantastyki i liczyłam, że będę miała szczęście z wyborem. było... średnio. drugi sięgnęłam z nadzieją, że podniesie poprzeczkę. cóż, na pewno było lepiej niż za pierwszym razem, no i fabuła zaczęła się rozkręcać. i nie żałuję, że wypożyczyłam też trzeci tom, bo totalnie się zakochałam!!! nadal irytują mnie niektóre zachowania bohaterów, czasami nie rozumiem ich pomysłów, bo nie argumentują ich w sposób, który jest dla mnie w 100% oczywisty i sama pomyślałabym tak samo. ale sama fabuła to dla mnie złoto. podoba mi się też, jak bardzo złożony staje się świat.

nabuzowałam się zakończeniem tak bardzo, że idę szybciutko do następnego tomu.

na razie uważam ten tom za najlepszy z serii, ale muszę przez chwilę go przetrawić.

co przeszkadzało mi najbardziej:
rozumiem, że kip dojrzewa, ale podkreślanie reakcji jego ciała na jakąkolwiek damsko-męską sytuację zaczęło być przytłaczające [chociaż przestał być grubym dzieckiem - zaczął być grubym dzieckiem z wysokim libido (sam tak o sobie pomyślał)].
no i polska...

Nadal kiepskie, nadal nijakie, nadal nieciekawe....

Nadal kiepskie, nadal nijakie, nadal nieciekawe....