Dlaczego ta książka jest tak mało popularna? Natknęłam się na nią w angielskim antykwariacie i dałam jej szansę, nic o niej nie wiedząc. Przeczytałam oryginalną wersję, więc w recenzji nie mogę ocenić polskiego wydania. Polecam tę książkę każdemu, kto tylko na nią trafi.

Powieść mnie oczarowała. Wciąga już od pierwszych stron i nie puszcza. Faktycznie, jest dokładnie tak, jak opisuje okładka angielskiej wersji, coś niczym film rodem z Hollywood, ale w dobrym znaczeniu tego słowa. Chętnie obejrzałabym dobrą ekranizację prozy Igguldena. Książka jest pełna akcji, napięcia, dramaturgii. Główny bohater stawia czoła wydarzeniom, które kształtują go jako późniejszego chana, znanego nam z lekcji historii jako Dżyngis-chan (Czyngis chan).

To mój pierwszy na tyle bliski kontakt z tą postacią i nie spodziewałam się, że zachowało się aż tyle informacji na jego temat. Iggulden na ostatnich stronach książki rozprawia się z historią i przyznaje do kilku wprowadzonych zmian. Czytając odniosłam wrażenie, że przygody młodego Temudżina są fikcją literacką, ale okazało się, że wiele elementów jest prawdą historyczną. Oczywiście, można zarzucić autorowi, że odmienił trochę osoby, imiona czy wydarzenia, ale absolutnie mi to nie przeszkadza w lekturze. Warto trochę przymknąć oko na prawdę historyczną i dać się porwać wydarzeniom stworzonym przez autora, przez co powieść jest bardzo plastyczna, akcja toczy się wartko i zapiera dech. Sięgając po książki tego typu nie oczekuję dokumentu czy kroniki, ale przygody, która mnie porwie na kilka dni.

Historia Temudżina angażuje czytelnika już od pierwszych chwil. Jego życie tak bardzo różni się od naszego, czy choćby od znanych europejskich realiów. Z przyjemnością czyta się o codziennych rozrywkach Mongołów, o ich rytuałach, hierarchii, sztuce wojennej. Każdy ich dzień to walka o przeżycie, największym wrogiem bywa zima i głód. Ludy koczownicze czerpią siłę z wzajemnej bliskości, rodzina wykluczona z klanu najczęściej umiera w samotności. Wyobraźcie sobie, co musiał przejść Temudżin wystawiony na taką próbę. Ten mongolski chłopiec nagle staje się dorosłym mężczyzną, bo nie ma innego wyboru. Wraz z każdą jego przygodą, wraz z każdym nowym najazdem i bitwą przywiązywałam się do niego bardziej i chciałam wiedzieć, jak potoczą się dalsze losy.

O kim właściwie jest ta historia? O mongolskim chłopcu. Temudżin jest drugim synem chana Wilków. Jego przyjściu na świat towarzyszył zły omen: w jego pięści znaleziono skrzep krwi, co oznacza, że przez całe życie będzie mu towarzyszyła śmierć. Wydawałoby się, że jego największym problemem będzie walka ze starszym bratem o władzę, ale w jednej chwili historia przyjmuje inny bieg. Temudżin musi walczyć z głodem, chłodem, dzikimi zwierzętami i nie mniej dzikimi ludźmi, a także z samym sobą i swoją rodziną. Musi zacząć od samego początku budować własny klan i znaleźć własne miejsce. Ale przede wszystkim musi dokonać zemsty, która, jak wszyscy wiemy, najlepiej smakuje na zimno.

Gorąco polecam tę książkę, zdecydowanie jest warta przeczytania. Zapewnia zarówno sporo wrażeń, rozrywki, jak i przemyca kilka historycznych ciekawostek i przybliża sylwetki ludzi, którzy są tak od nas różni.

Dlaczego ta książka jest tak mało popularna? Natknęłam się na nią w angielskim antykwariacie i dałam jej szansę, nic o niej nie wiedząc. Przeczytałam oryginalną wersję, więc w recenzji nie mogę ocenić polskiego wydania. Polecam tę książkę każdemu, kto tylko na nią trafi.

Powieść mnie oczarowała. Wciąga już od pierwszych stron i nie puszcza. Faktycznie, jest dokładnie tak,...