Kontynuacja cyklu „Władcy mórz” na poziomie pierwszej części.
Plusy:
- kolejne ciekawe i wciągające przygody Attyka i Septymusa;
- bezwzględna walka o dominację na morzu i opanowanie Sycylii pomiędzy Kartaginą i Rzymem w III wieku p.n.e.;
- brutalna batalia polityczna o jak największą władzę w Imperium Rzymskim;
- knowania, zdrady, chęć zemsty na przeciwniku, nietypowe sojusze;
- chore ambicje i wysokie mniemanie o sobie młodych wysoko urodzonych, chcących coraz większej władzy;
- nie liczą się kwalifikacje i męstwo, ważne jest poparcie wysoko postawionej rodziny;
- mając prawie nieograniczoną władzę nie liczysz się z nikim i niczym;
- pokazanie bezwzględnej taktyki piratów morskich;
- dynamiczne opisy potyczek i bitew morskich świetnie opisana bitwa pod Eknomos;
- dobrze opracowana strategia walki sprawdza się w każdych warunkach;
- ze smakiem i wyczuciem pokazany wątek romantyczny;
- z przyjemnością sięgnę po ostatnią część.
Minusy:
- miejscami za dużo polityki, za mało akcji, szczególnie na morzu.
Ogółem książka dobra.

Kontynuacja cyklu „Władcy mórz” na poziomie pierwszej części.
Plusy:
- kolejne ciekawe i wciągające przygody Attyka i Septymusa;
- bezwzględna walka o dominację na morzu i opanowanie Sycylii pomiędzy Kartaginą i Rzymem w III wieku p.n.e.;
- brutalna batalia polityczna o jak największą władzę w Imperium Rzymskim;
- knowania, zdrady, chęć zemsty na przeciwniku, nietypowe...

Drugi tom przygód Attyka trzyma poziom. Bardzo przyjemna lektura, która wciąga od pierwszych stron. W książce zdecydowanie dużo się dzieje;)
Gorąco polecam!!!

Drugi tom przygód Attyka trzyma poziom. Bardzo przyjemna lektura, która wciąga od pierwszych stron. W książce zdecydowanie dużo się dzieje;)
Gorąco polecam!!!

Porażka starszego konsula Gnejusza Kornliusza Scypiona, który dał się wciągnąć w kartagińską pułapkę pod Liparą doprowadziła do znacznego osłabienia jego pozycji w Rzymie. Attyka wziął pod opiekę konsul Gajusz Duiliusz, doceniając jego zalety, jako dowódcy okrętu.
Jednak mimo tych sprzyjających przyjaciołom okoliczności, muszą oni w dalszym ciągu mieć się na baczności.

Scypion, dzięki czujności i inteligencji swojej żony wykrywa szpiegów Gajusza Duiliusza i podsuwa mu fałszywą informację, o tym, że chce objąć funkcję cenzora.
To wbrew pozorom stanowisko dające silny oręż w walce z wrogami.
Cenzorzy prowadzili m.in. spis majątków i kontrolowali wydatki państwa na cele publiczne oraz określali koszty prowadzenia wojen i rozbudowy armii. Do zakresu ich obowiązków należało też tzw. cura morum, czyli czuwanie nad moralnością obywateli.
To umożliwiało, przy odpowiednim określeniu powinności podatkowych, doprowadzenie przeciwników do ruiny, natomiast ”cura morum” służyła do wywierania nacisków na senatorów, co do prowadzenia się których były wątpliwości.
Dlatego, zauważając takie zagrożenie Gajusz Duiliusz zrezygnował z kandydowania na starszego konsula. Stanowisko to objął, pod wpływem Scypiona, jeden z jego senackich sojuszników Marek Acjusz Regulus.
Na domiar złego – trybunem, na fali popularności floty, został młody Warro, którego ambicje i wysokie mniemanie o swoim znaczeniu jest odwrotnie proporcjonalne do jego faktycznych kwalifikacji i odwagi.
To doprowadziło do konfliktu pomiędzy naszymi bohaterami a młodocianym, lecz bardzo mściwym Warronem.
Stosunki pomiędzy przyjaciółmi w dalszym ciągu są napięte – Septymus do tej pory nie może wybaczyć Attykowi związku z siostrą.A to tylko wrogowie w Rzymie.
Nie można zapominać, że jedna wygrana bitwa morska nie jest w stanie złamać potęgi Kartaginy oraz strategicznego geniusza Hamilkara Barkasa.

Na morzu pojawiają się bardzo dziwni piraci, którzy mordują całe załogi i zatapiają statki. To dość dziwne zachowanie jak na piratów, których podstawą „rzemiosła” jest pozyskiwanie pryzów. Odwet, jaki szykuje Hamilkar ma sięgnąć samego serca imperium – Rzymu.

Czy chytremu Kartagińczykowi powiodą się jego plany? Czy przyjaciele dojdą w końcu do zgody w sprawach uczuć Attyka do Hadri?
Czy potężni wrogowie dokonają zemsty na naszych bohaterach?
To i jeszcze więcej w “Kapitanie Rzymu” Johna Stacka :-)

Porażka starszego konsula Gnejusza Kornliusza Scypiona, który dał się wciągnąć w kartagińską pułapkę pod Liparą doprowadziła do znacznego osłabienia jego pozycji w Rzymie. Attyka wziął pod opiekę konsul Gajusz Duiliusz, doceniając jego zalety, jako dowódcy okrętu.
Jednak mimo tych sprzyjających przyjaciołom okoliczności, muszą oni w dalszym ciągu mieć się na...

Znów jest po lekturze,cyklu o Rzymianach.Tom drugi,naprawdę bardzo dobry.
Może,dlatego że bardzo dużo,tam bitew.
Statki,żołnierze,szczęk oręża.
Widoczne różnice między Rzymem a Kartaginą.
Zdrady i polityczne knowania,jeszcze tylko wypożyczyć tom 3.

Znów jest po lekturze,cyklu o Rzymianach.Tom drugi,naprawdę bardzo dobry.
Może,dlatego że bardzo dużo,tam bitew.
Statki,żołnierze,szczęk oręża.
Widoczne różnice między Rzymem a Kartaginą.
Zdrady i polityczne knowania,jeszcze tylko wypożyczyć tom 3.

Nie zapowiadało się na to, że głównego bohatera będę tyle wspominać. Jedna z najciekawszych książek, które przeczytałam. Cała seria godna polecenia.

Nie zapowiadało się na to, że głównego bohatera będę tyle wspominać. Jedna z najciekawszych książek, które przeczytałam. Cała seria godna polecenia.