Przyznam, iż akcja trochę mnie nużyła, podobnie jak rozwijający się wątek miłosny. Męczyła mnie zbyt chaotyczna relacja. Potraktowałam więc tę lekturę jako okazję do pogłębienia wiedzy o Kanadzie, a zwłaszcza o prowincji Quebec. Poznałam zwyczaje związane z dorocznym Zimowym Karnawałem. Wyobrażałam sobie „uroki” noclegu w lodowym hotelu i już wiem, że nie skorzystam. Podziwiałam lodowe rzeźby – mogłam je sobie wyobrażać do woli. Wzbogaciłam wiedzę na temat miejsc wartych odwiedzenia oraz możliwości spędzania czasu w tym okresie. Bardziej odpowiadały mi opisy spotkań z psami rasy husky – nic nie poradzę na trwającą słabość do tej rasy. Namacalnie wręcz odczuwałam radość Kristy spowodowaną obcowaniem z nimi. Rozumiałam jej zachwyt wyrażony słowami: „Te puchate urwisy z okrągłymi brzuszkami były rozbrajające, kiedy turlały się po podłodze, podszczypywały wzajemnie dla zabawy, szarpały ostrymi jak szpileczki ząbkami nogawki naszych spodni i ciągnęły frędzle od szalików”. „Czułam się wspaniale, widząc merdające ogony i syte brzuchy czworonogów(…) Nie dało się nie poczuć wszechogarniającej miłości w otoczeniu uśmiechniętych, oblizujących się pysków”. Z zainteresowaniem czytałam o jej wizycie w siedzibie Cirque du Soleil oraz noclegu w namiocie z towarzyszącym świetlnym show – tańcem zorzy polarnej.
Dodatkowy plus za grafikę, choć jakość czcionki rzeczywiście mogłaby być lepsza.

Przyznam, iż akcja trochę mnie nużyła, podobnie jak rozwijający się wątek miłosny. Męczyła mnie zbyt chaotyczna relacja. Potraktowałam więc tę lekturę jako okazję do pogłębienia wiedzy o Kanadzie, a zwłaszcza o prowincji Quebec. Poznałam zwyczaje związane z dorocznym Zimowym Karnawałem. Wyobrażałam sobie „uroki” noclegu w lodowym hotelu i już wiem, że nie skorzystam....