Co by tu powiedzieć o Drodze Królów? Przede wszystkim zostałem zaskoczony. Po przeczytaniu trzech pierwszych powieści o Ostatnim Imperium wiedziałem, że Brandon Sanderson potrafi wykreować klimatyczny, charakterystyczny, wciągający i rozbudowany świat. Tutaj miało miejsce nawet coś więcej. Zawsze przy wrażeniach po przeczytaniu książki zwracam szczególną uwagę na wartkość akcji, złożoność wątków (im bardziej, tym lepiej) i kreacja postaci. Od pierwszych stron polubiłem Kaladina - taki przyjaciel byłby skarbem, co udowodnił na końcu; Dalinar - kto z nas nie chciałby mieć tak inteligentnego, a zarazem honorowego przywódcy?; Shallan - może i złodziejka (nic nie usprawiedliwi chęci kradzieży), ale jej ripost słucha się z szerokim uśmiechem; Szeth - może nie miał poświęconych tyle rozdziałów, co pozostali, ale nie można mu odmówić, iż pełnił ogromną rolę w narracji i tworzeniu realiów w świecie - jest to bardzo intrygująca postać i czekam na jego kolejne ruchy. Chciałbym się jeszcze odnieść do pozostałych elementów powieści. Oczywiście akcja jest bardzo wciągająca od pierwszych stron. Mamy również sceny humorystyczne - ach ten trefniś. I to co kocham, czyli sceny batalistyczne. Z zapartym tchem słuchałem opisu bitwy na Wieży. Podsumowując nie mogę doczekać się, aż sięgnę po kolejną część Archiwum.

Co by tu powiedzieć o Drodze Królów? Przede wszystkim zostałem zaskoczony. Po przeczytaniu trzech pierwszych powieści o Ostatnim Imperium wiedziałem, że Brandon Sanderson potrafi wykreować klimatyczny, charakterystyczny, wciągający i rozbudowany świat. Tutaj miało miejsce nawet coś więcej. Zawsze przy wrażeniach po przeczytaniu książki zwracam szczególną uwagę na wartkość...