MUSZKIETEROWIE CZTEREJ

Można się sprzeczać czy „Trzej muszkieterowie” to najbardziej znane dzieło Aleksandra Dumasa (ojca) czy może jest nim „Hrabia Monte Christo”, ale chyba nikt nie powie, że istnieje utwór bardziej reprezentacyjny dla gatunku płaszcza i szpady niż przygody młodego d'Artagnana. Tym bardziej nikt nie zaprzeczy ich wielkości i miejscu w historii literatury. Dlatego niezależnie czy jest się miłośnikiem książek historyczno-przygodowych czy też nie, warto je poznać i przekonać się przy okazji, że mimo upływu ponad 170 lat, jakie minęły od powstania powieści, wciąż ma ona wiele do zaoferowania, a styl, jakim została napisana urzeka i fascynuje.

Akcji „Trzech muszkieterów” chyba nikomu nie trzeba przybliżać. Ponad dwadzieścia filmowych adaptacji i niezliczone wersje inspirowane klasyką zrobiły swoje, każdy więc w mniejszym bądź większym stopniu kojarzy treść, nie mniej i tak warto przypomnieć, że powieść przybliża losy osiemnastoletniego Gaskończyka d'Artagnana, który opuszcza dom by przyłączyć się do królewskich muszkieterów. Ojciec na drogę wręcza mu szpadę, list do kapitana i dobrą radę: by bił się jak najwięcej, bo skoro walki są zabronione, podwójnie pokaże swoją odwagę. Matka zaś, oprócz łez i emocji, jakich poskąpił mu ojciec, daje synowi cygańską maść leczącą rany wszelkie, które nie sięgnęły serca. Pierwsze starcie kończy się jednak dla chłopaka w nienajlepszy sposób. Pozbawiony szpady i listu polecającego nadal stara się zostać muszkieterem, pakuje się jednak w kolejne kłopoty, przy okazji znajdując przyjaźń…

I właśnie o przyjaźni przede wszystkim opowiadają „Trzej muszkieterowie”. Nie o władzy, nie o spiskach, nie o polityce i koneksjach, a przyjaźni właśnie. „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego” – ten zwrot zna chyba każdy i to właśnie on najlepiej podsumowuje całą tę przygodową historię. Historię pełną akcji, niebezpieczeństw i legendarnych bohaterów takich, jak Milady, Atos, Portos, Aramis czy kardynał Richelieu. Ten drugi zresztą chyba bardziej kojarzony jest z niniejszą powieścią, niż postacią historyczną stanowiącą jej pierwowzór; to ona w końcu ukształtowana jego charakter, jak i utrwaliła go w kulturze masowej.

Najistotniejszym elementem, który po dziś dzień zachował swoją świeżość i niesamowitą siłę jest jednak styl Dumasa. Styl, który klasykom zagwarantował miejsce w historii, a którego najczęściej brakuje współczesnym twórcom, szczególnie tym uprawiającym tzw. literaturę popularną. Na szczęście pisarstwo Dumasa jest pełne, treściwe, soczyste wręcz. Autor nie musi się spieszyć, by wciągnąć, płynie przez treść porywając czytelnika nawet najbardziej statecznymi momentami.

Wszystko to sprawia, że „Trzej muszkieterowie” to jedna z tych powieści, które przeczytać powinien każdy. Nawet jeśli nie czuje tematu, nawet jeśli ma alergię na reprezentowany przez nią gatunek warto by dał jej chociaż szansę. Wysmakowana rozrywka na wysokim poziomie gwarantowana.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/03/28/trzej-muszkieterowie-aleksander-dumas-ojciec/

MUSZKIETEROWIE CZTEREJ

Można się sprzeczać czy „Trzej muszkieterowie” to najbardziej znane dzieło Aleksandra Dumasa (ojca) czy może jest nim „Hrabia Monte Christo”, ale chyba nikt nie powie, że istnieje utwór bardziej reprezentacyjny dla gatunku płaszcza i szpady niż przygody młodego d'Artagnana. Tym bardziej nikt nie zaprzeczy ich wielkości i miejscu w historii...