Czy ten konkurs został już rozstrzygnięty? Nagrody zostały rozdane? Jeżeli tak to następnym razem proszę o takową informację od serwisu lubimyczytać w danym konkursie (nie mam na myśli wypisywanie 40 osób tylko odpowiedź, że wszystko rozdane dziękujemy wszystkim za udział).

Czy ten konkurs został już rozstrzygnięty? Nagrody zostały rozdane? Jeżeli tak to następnym razem proszę o takową informację od serwisu lubimyczytać w danym konkursie (nie mam na myśli wypisywanie 40 osób tylko odpowiedź, że wszystko rozdane dziękujemy wszystkim za udział).

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Powiem Wam szczerze tak - jakkolwiek do pewnego czasu wyznawałam zasadę: umiesz liczyć, licz na siebie, moje obecne przyjaciółki (czy jak kto woli muszkieterki) regularnie przypominają mi, że wcale nie musi tak być (i wcale nie jest!) - one są obok mnie, nawet kiedy wali się u mnie i pali. ;) Przykładów nie muszę szukać daleko - mój telewizor nie wytrzymał pierwszego półfinału Eurowizji, a że uwielbiam ten konkurs, Kasia, Asia i Ala od razu zorganizowały mi wspólne oglądanko w domu Ali. Były ciasteczka, paluszki, czipsy, no i był klimat! Bo właśnie to moje muszkieterki tworzą klimat i sprawiają, że kiedy już się nie chce, nagle znów się chce! Heh, ileż to razy ruszałyśmy gdzieś razem w świat, "bo tak"! Koncert Dawida Podsiadło w Sopocie, chociaż mieszkamy na południu Polski? Czemu nie! Wyprawa na nocny maraton horrorów, mimo że uwielbiamy komedie romantyczne? No jasne, idziemy, byle razem! W nich, muszkieterkach, siła - niepotrzebne im nawet szable! :D 

Powiem Wam szczerze tak - jakkolwiek do pewnego czasu wyznawałam zasadę: umiesz liczyć, licz na siebie, moje obecne przyjaciółki (czy jak kto woli muszkieterki) regularnie przypominają mi, że wcale nie musi tak być (i wcale nie jest!) - one są obok mnie, nawet kiedy wali się u mnie i pali. ;) Przykładów nie muszę szukać daleko - mój telewizor nie wytrzymał pierwszego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Organizowałam małe przyjęcie dla wąskiego grona znajomych u mnie w mieszkaniu. Krzątałam się jeszcze w kuchni, gdy nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Jeden, drugi... Goście! Nie spóźnili się ani minuty, a nawet przyszli nieco za wcześnie. Weszli, klapnęli, gdzie się da... klops! Cicho, sztywno, drętwo. Ratunku! Co zrobić? Jest na to rada. Zanim się rozkręcą, rozpaplają i zaszaleją- muszą mieć pod ręką dużo czegoś do chrupania i litry napojów, czyli trzeba dać im coś na ząbek i gardziołko. Szybko zaczęłam znosić wszystko do pokoju: chrupki, paluszki, popcorn, a z lodówki ciasto, sałatki i schłodzone napoje. Gdy już ochłonęłam i usiadłam, koleżanka chciała mi coś pokazać w telefonie i nagle zdałam sobie sprawę, że niezbyt wyraźnie widzę i nie mam na nosie okularów. Zaangażowałam wszystkich gości. Zaczęliśmy szukać wszędzie: w łazience, sypialni, pokoju, na kanapie, pod fotelem, w kuchni, na stole itp. Nigdzie ich nie było. Po godzinie byliśmy tak zmęczeni, ze musieliśmy odpocząć. Wypiliśmy wszystko, co było na stole, ale było tego za mało i chcieliśmy więcej. Mój kuzyn poszedł do kuchni po zmrożoną colę. Gdy wrócił, miał nie tylko picie, ale też.... moje okulary! Znalazł je w lodówce! Wtedy przypomniałam sobie, że miałam je w ręce, bo chciałam coś przeczytać na etykiecie produktu, ale gdy brałam napoje, odłożyłam je na chwilę, by mieć wolne ręce. Śmiechu było co nie miara. Tego przyjęcia nikt z nas długo nie zapomni, ale najważniejsze, że okulary się znalazły. 
  

Organizowałam małe przyjęcie dla wąskiego grona znajomych u mnie w mieszkaniu. Krzątałam się jeszcze w kuchni, gdy nagle usłyszałam dzwonek do drzwi. Jeden, drugi... Goście! Nie spóźnili się ani minuty, a nawet przyszli nieco za wcześnie. Weszli, klapnęli, gdzie się da... klops! Cicho, sztywno, drętwo. Ratunku! Co zrobić? Jest na to rada. Zanim się rozkręcą, rozpaplają i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moimi muszkieterowie to dwie bardzo mi bliskie osoby. Może nie stawialiśmy razem czoła knowaniom wpływowego kardynała, może nie walczyliśmy ramię w ramię z intrygami okrutnej Milady, może nasza przyjaźń nie została zahartowana w ogniu bitwy, jednak hartowała się długo i dziś jest mocna jak damasceńska stal. Każda wroga szpada złamałaby się na niej jak zapałka! Nagłe choroby, problemy finansowe, kryzysy rodzinne, oblane egzaminy, złamane serca - w trudnych chwilach zawsze służyliśmy sobie nawzajem radą, pomocą, wsparciem duchowym. Nie wiem, gdzie byłabym dziś, gdybym nie spotkała na swojej drodze tych dzielnych, mądrych, zabawnych i pełnych energii ludzi. Ich obecność zawsze dodaje mi sił!

Moimi muszkieterowie to dwie bardzo mi bliskie osoby. Może nie stawialiśmy razem czoła knowaniom wpływowego kardynała, może nie walczyliśmy ramię w ramię z intrygami okrutnej Milady, może nasza przyjaźń nie została zahartowana w ogniu bitwy, jednak hartowała się długo i dziś jest mocna jak damasceńska stal. Każda wroga szpada złamałaby się na niej jak zapałka! Nagłe...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

  Kilka lat temu, ja i moi przyjaciele postanowiliśmy spędzić tydzień
w górach. Naszym celem były przede wszystkim wędrówki i zdobywanie kolejnych szczytów.
Wyposażeni w plecaki, mapy szlakowe i duże ambicje codziennie wyruszaliśmy na
naszą przygodę.Na początku wszystko wydawało się iść po naszej myśli, jednak
pewnego dnia podczas wspinaczki na szczyt złapała nas nagła burza. Z nieba
spadły gęste krople deszczu, a pioruny zaczęły trzaskać coraz bliżej wokół nas.
Moi przyjaciele chcieli schodzić, ale ja nie czułem się na siłach na szybki
powrót do zajazdu.W tej trudnej sytuacji, nasza przyjaźń i wzajemne wsparcie
zaczęły odgrywać kluczową rolę. Przyjaciele zostali ze mną, pomogli znaleźć
wgłębienie skalne, gdzie mogliśmy zregenerować siły, podzieliśmy się zapasami
jedzenia i przeczekaliśmy złą pogodę.W miarę upływu czasu, burza zaczęła ustawać, a my zaczęliśmy
odczuwać ulgę. Wspólnie podjęliśmy jednak decyzję, że ze względu na zmienne
warunki pogodowe powinniśmy zrezygnować z naszego pierwotnego celu - zdobycia
szczytu. Choć nie udało nam się dotrzeć na szczyt góry, ta przygoda
przypomniała nam, jak ważna jest nasza przyjaźń. Bez względu na trudności,
zawsze możemy polegać na sobie nawzajem. Ta sytuacja wzmocniła naszą więź i
przypomniała, że mamy niezastąpioną drużynę muszkieterów, gotowych stawić czoła
każdemu wyzwaniu.  

  Kilka lat temu, ja i moi przyjaciele postanowiliśmy spędzić tydzień
w górach. Naszym celem były przede wszystkim wędrówki i zdobywanie kolejnych szczytów.
Wyposażeni w plecaki, mapy szlakowe i duże ambicje codziennie wyruszaliśmy na
naszą przygodę.Na początku wszystko wydawało się iść po naszej myśli, jednak
pewnego dnia podczas wspinaczki na szczyt złapała nas nagła...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moje trzy przyjaciółki-muszkieterki to Monika, Małgosia i Milena. Czy to przypadek, że imię każdej z nich rozpoczyna się na M jak muszkieterka? Nie sądzę, raczej to dowód, że dobrze trafiłam, bo reprezentują sobie prawdziwie muszkieterskie cechy - są oddane, cierpliwe, odważne i co najważniejsze: zawsze i wszędzie pójdą za mną w ogień! Każda z nich wie też, że przyjaźń to nieustająca praca, a równocześnie, że to praca na korzystnych warunkach! 😁 Tak, tak - żadna inna praca nie polega przecież na wspólnym objadaniu się pizzą, oglądaniu pod rząd wszystkich sezonów pierwszego z brzegu serialu czy... narzekaniu razem, na to co złe, żeby ostatecznie przekuć to w coś dobrego! A tu dowód moich słów: kiedy źle znosiłam rozstanie z moim chłopakiem, "moje" dziewczyny przyszły do mnie bez zapowiedzi i wyciągnęły mnie do kina, postawiły bilet i największy karton popcornu plus przekąski, a potem zabrały na kręgle, gdzie uwaga: poznałam miłość mojego życia. Monia, Gosia, Mila - to Wy jesteście matkami mojego szczęścia, więc podsumuję naszą przyjaźń tak: jedna za wszystkie, wszystkie za jedną, uwielbiam Was dziewczyny i doceniam, że jesteście! 😘

Moje trzy przyjaciółki-muszkieterki to Monika, Małgosia i Milena. Czy to przypadek, że imię każdej z nich rozpoczyna się na M jak muszkieterka? Nie sądzę, raczej to dowód, że dobrze trafiłam, bo reprezentują sobie prawdziwie muszkieterskie cechy - są oddane, cierpliwe, odważne i co najważniejsze: zawsze i wszędzie pójdą za mną w ogień! Każda z nich wie też, że przyjaźń to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kilka lat temu zdarzyła się najprawdziwsza totalna katastrofa. Mój chomik Gregory dostał się do niewoli Smrodu i Brzydkich zapachów. Liczył dni i tygodnie, cierpiąc niezliczone tortury.
(Nieprawda! – mówi Gregory. Dopisuje tę wiadomość po kryjomu. – wcale nie było tam, aż tak zaraz źle).
I to wszystko z mojej winy. Moje sumienie krzyczało wniebogłosy. Ale ja nie mogłam nic na to poradzić. Zostałam zaatakowana przez masę złowieszczych, pełnych rządy krwi potworów – Rozprawkę z Polskiego, Test z Matematyki, Kartkówkę z obydwu Języków Obcych. Stałam bezczynnie i zbierało mi się na płacz. Czułam, że mój koniec jest bliski.
I wtedy na horyzoncie, w progu drzwi mojego domu stanęły dziewczyny – Paula, Kasia i Nina. Wywalczyły sobie drogę przez skomplikowaną sieć uliczek, które oplatały mój dom i rzuciły się na potwory. Paula pomogła mi z Testem z Matematyki, Kasia odpędziła Kartkówkę Z obydwu Języków Obcych, aczkolwiek powiedziała, że tylko na chwilę. A Nina pokonała z wysiłkiem schody, dobiegła do klatki i uratowała Gregory’ego. Z wielką odwagę zabiła wszystkie Smrody i Brzydkie Zapachy. Po jego uwolnieniu pomogła mi zwalczyć Rozprawkę Z Polskiego.
Mojej radości nie było końca. Fakt, że Kartkówki z Obydwu języków miały powrócić. I fakt, że nie było wiadomo czy nie zajdzie potrzeba jeszcze jednej powtórki pojedynku zresztą potworów. Ale już się nie bałam. Wiedziałam, że moje dziewczyny to skarby i najlepsze trzy muszkieterki jakie mogłam sobie wymarzyć.

Kilka lat temu zdarzyła się najprawdziwsza totalna katastrofa. Mój chomik Gregory dostał się do niewoli Smrodu i Brzydkich zapachów. Liczył dni i tygodnie, cierpiąc niezliczone tortury.
(Nieprawda! – mówi Gregory. Dopisuje tę wiadomość po kryjomu. – wcale nie było tam, aż tak zaraz źle).
I to wszystko z mojej winy. Moje sumienie krzyczało wniebogłosy. Ale ja nie mogłam nic...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moi zdecydowanie najlepsi i najbliżsi  muszkieterowie to ojciec, matka i brat... Wybraliśmy się kiedyś samochodem na cmentarz na groby bliskich. W drodze powrotnej gdy brakowało już tylko 70 kilometrów do miejsca zamieszkania nawaliły świece i czujnik położenia wału napędowego.... Auto stanęło daleko od cywilizacji ....Moi muszkieterowie wykonali szereg telefonów,załatwili auto zastępcze a także holownik do pobliskiego warsztatu. Byliśmy o czasie w domu a ja jako szofer nie robiłem nic, oni zagwarantowali , że wszystkie problemy wezmą na siebie ...... Prawdziwi zawodowcy....

Moi zdecydowanie najlepsi i najbliżsi  muszkieterowie to ojciec, matka i brat... Wybraliśmy się kiedyś samochodem na cmentarz na groby bliskich. W drodze powrotnej gdy brakowało już tylko 70 kilometrów do miejsca zamieszkania nawaliły świece i czujnik położenia wału napędowego.... Auto stanęło daleko od cywilizacji ....Moi muszkieterowie wykonali szereg telefonów,załatwili...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Pojechałam z chłopakiem na dyskotekę, która mieściła się za miastem przy lesie, w pewnym momencie pokłóciliśmy się i pojechał do domu. Ja bawiłam się świetnie do drugiej w nocy, dyskoteka się skończyła a ja zostałam sama w polu przy lesie. Strach mnie obleciał, jak tu wracać 3 kilometry do domu lasem w tej ciemnicy. Wykonałam 4 telefony do najbliższych mych przyjaciół i to był test naszego zaufania. Jakież było moje zdziwienie bo przyjechały 4 samochody i łza mi się w oku zakręciła i sprawdziło się przysłowie, że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie. A drugi raz nie zawiodłam się również na nich, zdawałam prawo jazdy szósty raz i znów nie zdałam. Wtedy postanowiłam zrezygnować, ale niestety przyjaciele nie zgodzili się na taki scenariusz. Wykupili mi lekcje dodatkowe, postawili do pionu i nie miałam wyjścia, musiałam zdać ten egzamin. Teraz śmigam bryką za co jestem im bardzo wdzięczna.

Pojechałam z chłopakiem na dyskotekę, która mieściła się za miastem przy lesie, w pewnym momencie pokłóciliśmy się i pojechał do domu. Ja bawiłam się świetnie do drugiej w nocy, dyskoteka się skończyła a ja zostałam sama w polu przy lesie. Strach mnie obleciał, jak tu wracać 3 kilometry do domu lasem w tej ciemnicy. Wykonałam 4 telefony do najbliższych mych przyjaciół i to...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Podobno prawdziwy przyjaciel przychodzi kiedy reszta świata wychodzi i to właśnie zdanie idealnie pasuje do mojej paczki przyjaciół - "muszkieterów", Marka, Artura i Adama. Chociaż nie znamy się od czasów dzieciństwa, to nasza więź jest silna - nie raz, nie dwa wyciągali do mnie pomocną dłoń, kiedy akurat była taka potrzeba. 👍 Tak a propos sytuacji, w których się wykazali, przytoczę jedną: kiedy po roku mieszkania we Francji organizowałem sobie powrót do Polski, baaardzo pomogli mi w przeprowadzce - przyjechali do mnie i odciążyli mnie w przewozie bagażu - ja wracałem do kraju tylko z moimi kotami na pokładzie. 🙂 Inna sytuacja, w której ci "muszkieterowie" zaskoczyli mnie i ułatwili mi życie? Marzyłem żeby pojechać na koncert Metalliki, ale za późno zorientowałem się, że można kupić bilety. Co zrobili Marek, Adam i Artur? Kupili dla mnie i dla mojej dziewczyny (dziś już żony) bilety i wręczyli je na moje urodziny, które miały miejsce dokładnie na miesiąc przed koncertem. 💪 Co ważne, nasza "muszkieterska" przyjaźń przetrwała ważne zmiany w naszym życiu, tzn. zmianę "licznika" z trójki na czwórkę (czterdzieste urodziny), wspomnianą już zmianę miejsca zamieszkania i zmianę stanu cywilnego. Z racji, że mamy obecnie dzieci w podobnym wieku, organizujemy wspólne wypady np. na występy Psiego Patrolu na żywo albo na wycieczki do kina na Kota w Butach i niezmiennie mamy całą górę wspólnych, "świeżych" tematów...! 😉

Podobno prawdziwy przyjaciel przychodzi kiedy reszta świata wychodzi i to właśnie zdanie idealnie pasuje do mojej paczki przyjaciół - "muszkieterów", Marka, Artura i Adama. Chociaż nie znamy się od czasów dzieciństwa, to nasza więź jest silna - nie raz, nie dwa wyciągali do mnie pomocną dłoń, kiedy akurat była taka potrzeba. 👍 Tak a propos sytuacji, w których się wykazali,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej