Dziś będzie trochę nieskładnie. Dlaczego? Bo z jednej strony uparłam się, by kilka słów o Tonącej dziewczynie napisać, ale z drugiej nie bardzo wiem, jak ubrać swoje odczucia w słowa. Poza tym, o tej powieści nie da się pisać ładnie i składnie. Proza Caitlin R. Kiernan zrobiła na mnie naprawdę duże wrażenie i obawiam się, że moja recenzja nawet w połowie nie odda tego, jak mocno rozszarpała moją wyobraźnię Tonąca dziewczyna.

Rozszarpała ją jak rekin. Albo wilk. Pocięła jak ciało Czarnej Dalii. Napełniła moją wyobraźnię syrenim śpiewem, którego pozbyć się nie sposób. Nawiedziła mnie jak duch.
Jak duchy – ona napisała. Ja napisałam.

7777

Historii Indii Morgan Phelps nie da się sensownie streścić. Nie wiem, czy w ogóle można ją jakkolwiek streścić. Chyba się nie da. W takim razie chwyćmy jedną nić z tego splotu. Zacznijmy od bohaterki.
Imp jest chorą na schizofrenię malarką i próbuje zapisać swoje szaleństwo słowami. Wierzy, że jeśli zamknie nawiedzające ją duchy w opowieści, w ten sposób będzie mogła je egzorcyzmować. Zapisuje swoje myśli, spostrzeżenia i wspomnienia, którym nie ufa. Różne spojrzenia na jedną chwilę. Tak powstaje pamiętnik dziewczyny tonącej w szaleństwie.
Imp w swej opowieści miesza czasy i osoby. Wybiega za daleko w przyszłość, by potem wrócić do zupełnie innej przeszłości. Pisze o sobie jako ,,ja” i jako ,,ona”. Nie dba o to, że czytelnik nie rozumie. Ona tylko desperacko chce wszystko zapisać. Zapisać, zanim zapomni, zanim jej chory umysł stworzy kolejną wersję przeszłości.

7777

Ta historia to powolne zanurzanie się w niezwykłości. Początkowo zastanawiałam się, czemu do takiej zwyczajnej powieści stworzono tak mroczną okładkę. Skąd ten mrok? Ot, mamy młodą malarkę i jej opowieści o rodzinie i znajomych. Nic szczególnego. Później zrozumiałam. Im mniej leków krąży w żyłach Imp, tym bardziej odrywamy się od rzeczywistości i dryfujemy w coraz mniej pożądanym kierunku. Rytm powieści zmienia się w zależności od tego, jak trzeźwo na świat patrzy główna bohaterka. Od codzienności przechodzimy do gęstego mroku, zalewa nas niepokój, jawa miesza się ze snem.
Imp nie jest jedyną bohaterką powieści. Jest jeszcze… Eva. Abalyn. Eva. Jedna stała i dwie zmienne. Czy którakolwiek z nich jest prawdziwa? Trudno powiedzieć. W końcu poznajemy całą historię z pamiętnika chorej dziewczyny – skąd mamy wiedzieć, któremu faktowi ufać? Wydaje mi się, że wiem, która z nich jest prawdziwa, ale pewności mieć nie mogę. Ich życiorysy mają tyle niewiarygodnych wersji.

7777

Tonąca dziewczyna. Pamiętnik to szalenie oryginalna powieść i przede wszystkim popis wspaniałej wyobraźni. Autorka łączy ze sobą elementy, które chyba jeszcze nigdy nie były ze sobą zestawiane. Dziecięca baśniowość nasiąka krwią, splata się z brutalnym morderstwem, pojawiają się syreny, wilki i duchy. Oraz mnóstwo symboli w dużej mierze związanych z malarstwem. Wielopłaszczyznowość powieści idealnie oddaje stan chorego umysłu, tak samo jak całkowicie zatarte granice pomiędzy fantastyką a realizmem.
Tonąca dziewczyna. Pamiętnik wymaga od czytelnika skupienia i zaangażowania. Są rozdziały, przez które się płynie, wysłuchując kolejnych historii Indii, a są fragmenty, fascynująco chaotyczne, które uderzają falami, próbując zatopić czytającego. Nie raz i nie dwa miałam problem, by przebrnąć przez monologi Imp, naszpikowane symbolami i tylko jej znanymi historiami. Często trzeba wytężyć wyobraźnię podczas lektury.

7777

Napisanie, że jest to historia o duchach, syrenie i wilku to mijanie się z celem, bo tak naprawdę to nie przygotuje was na to, co czeka na stronicach powieści. Napisanie, że jest to historia o Czerwonym Kapturku, Alicji w Krainie Czarów i Czarnej Dalii to mijanie się z celem, bo tak naprawdę to nie przygotuje was na to, co czeka na stronicach powieści.
Napisanie, że jest to historia o szaleństwie, to tak naprawdę…

7777

To jest opowieść o duchach.

http://room6277.blogspot.ie/2014/05/tonaca-dziewczyna-caitlin-r-kiernan.html

Dziś będzie trochę nieskładnie. Dlaczego? Bo z jednej strony uparłam się, by kilka słów o Tonącej dziewczynie napisać, ale z drugiej nie bardzo wiem, jak ubrać swoje odczucia w słowa. Poza tym, o tej powieści nie da się pisać ładnie i składnie. Proza Caitlin R. Kiernan zrobiła na mnie naprawdę duże wrażenie i obawiam się, że moja recenzja nawet w połowie nie odda tego, jak...