Muszę przyznać, że lubie opowiadania Pilipiuka. I choć różnie jest z ich poziomem, to jednak zawsze znajdę w nich cos dla siebie. Nie inaczej było z tym zbiorem.
Najbardziej urzekło mnie opowiadanie "Wujaszek Igor". Jest to historia pociągu widmo, który jeździ po Polsce Ludowej i sieje zgorszenie wizerunkiem Piłsudskiego. Czy komunistom uda się go zatrzymać? Szacunek za pomysł i wykonanie! Na podobnym poziomie jest "Po drugiej stronie". Główny bohater otwiera chińską szkatułkę, która sprowadza na jego życie pasmo nieszczęść. W "Czerwonej gorączce" spotykamy z kolei starego znajomego, doktora Pawła Skórzewskiego, który w ogarniętym rewolucyjnym szałem Petersburgu prowadzi śledztwo w sprawie morderstw popełnianych na komunistach. Ciała wszystkich ofiar sa zdekapitowane. Czym kieruje się morderca? Rozwiąnie zagadki warte lektury. Ostatnim godnym polecenia utworem jest "Gdzie diabeł mówi dobranoc". Jest to wizja Europy przyszłości, która stała się islamska i w której nie ma miejsca dla tego, co nazywamy kulturą zachodnią. W tej Europie Polska nazywa się Lechistan a Kraków to Al-Krakija. Niby fikcja literacka, ale kto wie, co nas czeka za sto lub dwieście lat.
Ciekawe, lecz już pozbawione tego czegoś, co sprawia, że zostają w głowie na dłużej, są opowiadania "Błękitny trąd", "Piórko w żywopłocie", "Zeppelin L-59/2" i "Samolot von Ribbentropa".
Najgorzej oceniam utwory "Grucha", "Silnik z Łomży" oraz "Operacja szynka". Łączy je jedno - naiwna fabuła. Takie utwory szybko znikają z mojej pamięci.
I taki jest ten zbiór. Raz czytamy świetne opowiadanie, jak "Wujaszek Igor", które zachwyca pomysłem i wykonaniem, by zaraz dostać w twarz "Gruchą", która sprawia wrażenie pisanej na kolanie. Ale czyż nieobliczalność nie jest jedną z głównych cech pisarza Andrzeja Pilipiuka? Ja za to go cenię. Bierzesz zbiór opowiadań do ręki i nie wiesz, co w nim znajdziesz. Jednak mimo iż "Czerwonej gorączce" daleko do "Carskiej manierki" czy "Szewca z Lichtenrade", to jednak warto ją przeczytać by zobaczyć, co jeszcze może się zrodzić w głowie Wielkiego Grafomana.

Muszę przyznać, że lubie opowiadania Pilipiuka. I choć różnie jest z ich poziomem, to jednak zawsze znajdę w nich cos dla siebie. Nie inaczej było z tym zbiorem.
Najbardziej urzekło mnie opowiadanie "Wujaszek Igor". Jest to historia pociągu widmo, który jeździ po Polsce Ludowej i sieje zgorszenie wizerunkiem Piłsudskiego. Czy komunistom uda się go zatrzymać? Szacunek za...