To, co zostało
- Kategoria:
- literatura piękna
- Seria:
- Kobiety to czytają!
- Tytuł oryginału:
- The Storyteller
- Wydawnictwo:
- Prószyński i S-ka
- Data wydania:
- 2013-09-10
- Data 1. wyd. pol.:
- 2013-09-10
- Data 1. wydania:
- 2013-02-26
- Liczba stron:
- 560
- Czas czytania
- 9 godz. 20 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788378396048
- Tłumacz:
- Magdalena Moltzan-Małkowska
- Tagi:
- literatura amerykańska Picoult holocaust śmierć pieczenie chleba eutanazja Magdalena Moltzan-Małkowska
Czy można wybaczyć niewybaczalne? Najbardziej poruszająca powieść Jodi Picoult!
Ludzie doznają różnych strat, wielkich i małych. Można stracić kolejkę, cnotę, pracę. Głowę, serce albo rozum. Można stracić dom na rzecz banku, patrzeć, jak dziecko wyjeżdża na stałe na drugi kontynent, a mąż popada w demencję. Strata to nie tylko śmierć, a żal ma wiele postaci.
Osamotniona Sage Singer, zrozpaczona po śmierci matki, zaprzyjaźnia się ze starszym panem, ulubieńcem lokalnej społeczności, emerytowanym nauczycielem. Pewnego dnia Josef prosi ją o nietypową przysługę: chciałby, aby pomogła mu umrzeć. Wyznaje, że nie jest tym, za kogo przez wiele lat się podawał. Mężczyzna skrywa straszną tajemnicę z przeszłości, sięgającą czasów II wojny światowej i masowych mordów na ludności żydowskiej. Czy Sage zgodzi się mu pomóc? Czym będzie wówczas jej czyn: aktem miłosierdzia wobec drugiego człowieka czy wymierzeniem sprawiedliwości bezwzględnemu naziście? Czy ma do tego prawo?
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Siła prawdy, potęga sprawiedliwości, nauka na przyszłość
Jak ona to robi?, chciałoby się zapytać po przeczytaniu najnowszej powieści amerykańskiej pisarki Jodi Picoult „To, co zostało”. Jak ona to robi, że każda jej książka osiąga wysokie nakłady, że grono jej fanów nieustannie się powiększa, że wciąż ma pomysły na nowe publikacje, po które sięgają miliony osób na całym świecie niezależnie od podejmowanej tematyki? Być może dzieje się tak ze względu na fakt, iż autorka lubi tematy trudne, budzące kontrowersje i mnóstwo pytań zarazem, a niewielu potrafi tak skutecznie prowokować, zmuszając przy okazji do przyjrzenia się sobie. Oczywiście, Picoult często robi to schematycznie, przedstawiając punkt widzenia każdego z bohaterów, co sprawia, iż jej książki mają nierówny poziom. „To, co zostało” jest zdecydowanie jedną z lepszych, o ile nie najlepszą powieścią w jej dorobku: świetna, poruszająca do głębi i niebanalna. Autorce udało się dotknąć bolesnej historii z poprzedniego stulecia, sprytnie połączyć ją z rzeczywistością XXI-wieku i współczesnymi jej problemami, a nawet zbudować romans…
Bohaterką książki jest Sage, młoda Żydówka od 3 lat przychodząca na spotkania ‘Pomocnych Dłoni’, grupy osób pogrążonych w żałobie. Jej ojciec zmarł kiedy dziewczyna miała 19 lat, a matka osierociła ją 3 lata później. I choć Sage ma dwie siostry, to prowadzi samotniczy tryb życia: pracuje po nocach w piekarni (pieczenie stanowi swoistą terapię po przeżytych traumach i ma długą tradycję w jej rodzinie), a blizna na twarzy po wypadku samochodowym, tzw. ‘mapa niepowodzeń jej życia, jedynie utwierdza ją w przekonaniu, że szczęście nie jest jej pisane. Na spotkaniach w grupie kobieta poznaje sędziwego Josefa Webera (chodząca dobroć (…) Trenował dziecięcą drużynę baseballową, organizował sprzątanie parku Riverhead, wiele lat uczył niemieckiego w (…) liceum). Z czasem nabierają do siebie zaufania, stają się sobie bliscy. Wtedy pada osobliwa prośba ze strony mężczyzny, by Sage pomogła mu umrzeć. Jak się okazuje ten miły pan, przez wielu odbierany jako przyjacielski staruszek w przeszłości był esesmanem! Dziewczyna nie może początkowo w to uwierzyć. Weber opisując, jak żyła jego rodzina przed dojściem Hitlera do władzy, czemu ludzie uwierzyli nazistom, jakie było jego stanowisko wobec systemu totalitarnego, ukazuje cały mechanizm nazistowskiej propagandy i zmusza tym samym Sage do działania. Josef, według jej mniemania uważa, że jej czyn wypełni biblijną sprawiedliwość, że zostanie spłacony karmiczny dług, gdy Żydówka uśmierci człowieka, który Żydom odbierał życie. Z logicznego punkt widzenia ona doskonale wie, że to nieprawda, a z emocjonalnego – nie chce mu nawet dać satysfakcji, że rozważy jego prośbę. Pragnie go natomiast ukarać, będąc świadomą, iż chęć zemsty i poczucie sprawiedliwości dzieli cienka granica. Wrogi stosunek do nazizmu bez wątpienia potęguje fakt, iż jej ukochana babcia, Minka, urodziła się w Polsce i przeżyła Holokaust jako jedyna z rodziny. Seniorka rodu ma możliwość opowiedzenia czytelnikowi swojej przerażającej historii o codziennym życiu w Litzmannstadt-Getto (tym razem z Jodi Picoult przemierzamy polskie ziemie!), Auschwitz oraz obozach na terenie Trzeciej Rzeszy, o tym jak traciła najbliższych, jak walczyła każdego dnia o to, by ocaleć. Możemy także przeczytać fragmenty jej twórczości z tamtego okresu - opowieś[ci] fantastyczn[ej] o upiorze – polskiej wersji wampira - przeplatające się z wątkami współczesnymi. Owa fikcyjna historia Anny i jej ojca piekarza żyjących w domku w lesie jest niejako okrutną przepowiednią na czasy przyszłe… Jak zakończy się historia oprawcy i potomków ofiar? Czy tajemnica Josefa ujrzy światło dzienne? Czy zatriumfuje sprawiedliwość, prawda, przebaczenie, będące zapowiedzią przyszłości z nadzieją w tle?
„To, co zostało” to mocna, poruszająca ważkie tematy książka, która dotyka prawdziwej, namacalnej historii, bliskiej naszemu polskiemu sercu. Powieść nie jest przegadana, rozwleczona, nie trąci też kiczem, nie wpisuje się w nurt banalnych opowieści wojennych, ale jest dopracowana i jak najbardziej aktualna. Na przykładzie Holokaustu Picoult zdaje się ostrzegać przed współczesnymi zagrożeniami: Świat niczego się nie nauczył. Rozejrzyj się. Nadal mamy czystki etniczne. (…) Byłam pewna, że przeżyłam po to, aby coś takiego nigdy już się nie zdarzyło, ale chyba się myliłam. Bo to wciąż się dzieje, Sage. Każdego dnia, wyznaje z troską Minka. Myślę, że w tej publikacji można się doszukiwać walorów edukacyjnych. Historia Josefa Webera może uświadomić każdemu, kto dostaje rozkaz popełnienia zbrodni przeciwko ludzkości, że nawet zaawansowani w latach naziści są chwytani i osądzani. Bo w historii nie chodzi o daty, miejsca, wojny. Chodzi o ludzi, którzy muszą być świadomi siły opowieści, mogącej zmienić losy człowieka albo nawet ocalić jego życie. Wszak po to czytamy książki, prawda? By sobie uświadomić, że czegokolwiek doświadczymy, nie jesteśmy jedyni.
Agnieszka Biczyńska
Oceny
Książka na półkach
- 5 034
- 4 431
- 986
- 408
- 98
- 83
- 73
- 63
- 49
- 39
Opinia
„Łatwo mówić, żeby robić to, co słuszne, i uniknąć tego, co naganne, ale w sytuacji podbramkowej człowiek uświadamia sobie, że nic nie jest czarne lub białe. Są jedynie odcienie szarości.”
Jodi Picoult po raz kolejny rozerwała na strzępy moje serce ogromem wywołanych emocji. Wzrusza, zasmuca, wpędza w zadumę i zaskakuje zakończeniem. Nie tylko pozostawia wiele znaków zapytania, ale także uświadamia, że czasem istnieją pytania na które nie ma jedynej, słusznej odpowiedzi.
Fabuła powieści obejmuje trzy plany czasowe:
- ogólnie rozumiana teraźniejszość, podczas której obserwujemy życie 25-letniej Żydówki, Sage Singer – outsiderki i zamkniętej w sobie pracownicy piekarni. Blizna na lewej powiece, niechciana sława po upieczeniu bochenka chleba z podobizną Jezusa i żonaty kochanek to nie jedyne problemy z jakimi przyjdzie jej się zmierzyć. Podczas jednego ze spotkań grupy wsparcia dla osób, które straciły kogoś bliskiego poznaje Josefa Webera – sympatycznego, emerytowanego nauczyciela niemieckiego z pobliskiej szkoły. Nie było by w tym nic niezwykłego, gdyby nie fakt, że nowo poznany mężczyzna prosi ją o dość nietypową przysługę – pomoc w pozbawieniu go życia… Czy kobieta mu pomoże? Czy byłby to z jej strony czyn miłosierdzia, wymierzenia sprawiedliwości, a może… zemsty?
- życie Wilhelminy „Minki” Lewin – od sielskiego dzieciństwa w przedwojennej Łodzi do obozowej egzystencji w Auschwitz, Gross-Rosen, Nowej Soli, Bergen-Belsen… Tych ponad 200 stron powieści nie sposób opisać słowami. To realistyczne świadectwo brutalnej codzienności ludności żydowskiej, które mogłoby być głosem wielu, podobnie doświadczanych przez Minkę, ludzi. Ze względu na intymność przeżyć i ładunek emocjonalny te fragmenty czyta się najtrudniej, bo jak powiedziała sama Minka: „Jeśli tego doświadczyłeś, wiesz, że nie ma słów, którymi można ująć to choć powierzchownie. A jeśli nie doświadczyłeś, nie zrozumiesz nigdy”.
- czas akcji, skrzętnie spisywanej na starych fotografiach, fikcyjnej opowieści autorstwa samej Minki. Ta „powieść w powieści” mówi o córce piekarza (Ani), zakochanym w niej stróżu prawa (Damianie), tajemniczych braciach i czającym się w mroku nocnego lasu, krwiożerczym upiorze… Alegoryczność tej historii spaja tematycznie powieść Picoult - pozwala zrozumieć zachowania ludzi i po raz kolejny podkreśla, że „w każdym z nas jest potwór i w każdym z nas jest święty. Pytanie tylko, któremu damy pierwszeństwo, który pokona drugiego”.
„To, co zostało” to opowieść o trudnej sztuce wybaczania i jego granicach. O cienkiej granicy pomiędzy dobrem, a złem; śmiercią, a ocaleniem. O poczuciu winy, które wskazuje na posiadanie sumienia, nawet u największego zbrodniarza. O życiu pełnym kłamstw i niemoralnych czynów, które z czasem staje się naszą klatką, więzieniem bez ścian, ale także bez wyjścia. Blizn na duszy nie można usunąć, zakryć włosami, oswoić się z nimi, tak jak z czasem pozornie wypiera się ze świadomości gorycz śmierci czy zła. One zostaną w naszych wspomnieniach do końca życia i tylko od nas zależy jaki ten koniec ostatecznie będzie. Na pozytywne zmiany i oczyszczenie nie jest nigdy za późno.
Po zakończeniu lektury przez dłuższy czas wpatrywałam się w okładkę powieści – parę kobiecych rąk i strumienie drobniutkiego piasku, który powoli przesypuje się między jej palcami. Zwykły, codzienny kadr, a jaki wydźwięk: choćby całe życie uciekało ci przez palce, ponosiłbyś straty i porażki, na dłoni zawsze coś pozostanie – ulotny pyłek, drobinka, kwarcowa okruszynka. To, co zostało to nadzieja, która osadza w rzeczywistości, nadaje życiu sens, dodaje sił oraz nakazuje trwać „pomimo wszystko i wbrew wszystkiemu”. Krwawy tren śmierci w końcu okaże się szkarłatnym pióropuszem feniksa, który odrodzi się z popiołów.
P. S. Tak na marginesie dodam, że tytuł oryginalny powieści to „The Storyteller”. Polski tytuł semantycznie daleko od niego odbiega (ach, te niepojęte polskie „zabawy tytułami”…), ale jak napisałam powyżej nie jest on użyty zupełnie bezzasadnie.
„Łatwo mówić, żeby robić to, co słuszne, i uniknąć tego, co naganne, ale w sytuacji podbramkowej człowiek uświadamia sobie, że nic nie jest czarne lub białe. Są jedynie odcienie szarości.”
więcej Pokaż mimo toJodi Picoult po raz kolejny rozerwała na strzępy moje serce ogromem wywołanych emocji. Wzrusza, zasmuca, wpędza w zadumę i zaskakuje zakończeniem. Nie tylko pozostawia wiele znaków...