Pełna smutku książka. Bardzo dobrze napisana.

Pełna smutku książka. Bardzo dobrze napisana.

Z każdej strony książki przebija siła… siła miłości. Chciałoby się napisać, że jest to opowieść o walce zakończonej sukcesem, ale tak nie jest. To raczej poruszająca historia o sile miłości i umiejętności udźwignięcia ciężaru, który przyniósł życie.

Książka pokazuje, że pomimo trudów życie może być pełne miłości i radości, jak można cieszyć się z małych rzeczy, skłania do refleksji.

„Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom. - Jean Bernard, onkolog.”

„Śmierć nie jest straszna. Jest smutna, ale nie straszna.”

Z każdej strony książki przebija siła… siła miłości. Chciałoby się napisać, że jest to opowieść o walce zakończonej sukcesem, ale tak nie jest. To raczej poruszająca historia o sile miłości i umiejętności udźwignięcia ciężaru, który przyniósł życie.

Książka pokazuje, że pomimo trudów życie może być pełne miłości i radości, jak można cieszyć się z małych rzeczy, skłania do...

Ktoś: Opowiedz mi coś.

Ja: Książka.
TA książka.
Boli.
Piecze.
Krzyczy. .
Uderza w najczulsze miejsca.
Rozdziera serce na miliony, jak nie miliardy kawałeczków.
Woła o uwagę.

Leukodystrofia metachromatyczna.
Wyrok.
Walka.
Wyścig z czasem.

Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom. - Jean Bernard, onkolog.

Ta pozycja znalazła specjalne miejsce w moim sercu. Opowiada o sile rodzicielskiej miłości, gotowości rodzica do uratowania życia swojemu dziecku. Bo nie idzie postąpić inaczej, mimo ryzyka niepowodzenia. Śmiertelna choroba to koszmar, którego nie życzę nawet największemu wrogowi. Każdy ma prawo żyć. Jestem osobą, która już niejedno widziała, niejedno przeżyła i docenia najmniejsze detale. Pozornie najmniejsze, bo to, co dla innych jest błahostką, dla mnie jest darem.

Zawsze powinniśmy walczyć do końca. O cokolwiek. O wszystko, co chcemy mieć w życiu. Najważniejsze jest jednak w życiu to, by nie być samemu. By żyć w otoczeniu wspaniałych ludzi, którzy zrobią dla Ciebie wszystko....

Ktoś: Opowiedz mi coś.

Ja: Książka.
TA książka.
Boli.
Piecze.
Krzyczy. .
Uderza w najczulsze miejsca.
Rozdziera serce na miliony, jak nie miliardy kawałeczków.
Woła o uwagę.

Leukodystrofia metachromatyczna.
Wyrok.
Walka.
Wyścig z czasem.

Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom. - Jean Bernard, onkolog.

Ta pozycja znalazła...

Prawie ewenement, gdyby nie przerysowanie niektórych postaci czy zdarzeń

Prawie ewenement, gdyby nie przerysowanie niektórych postaci czy zdarzeń

Ślady małych stóp na piasku” to niezwykła opowieść o tragedii i jeszcze większej nadziei, fascynująca i szokująca jednocześnie. Błyskotliwa, genialna i wzruszająca do łez. To lektura obowiązkowa, zwłaszcza dla poszukujących odpowiedzi na pytania o prawdę, miłość, cel i sens życia oraz cierpienia. Każe spojrzeć od nowa na siebie i swoje życie, poukładać to, co dotąd było niepoukładane lub uszeregowane w niewłaściwej kolejności. Zmienia hierarchię wartości.

Bohaterką książki jest Thaïs która ma straszna chorobę , pełna radości dwuletnia dziewczynka. Bohaterami są też jej rodzice Anne-Dauphine i Loic, którzy z niezwykłą wytrwałością i niezłomnością podejmują się opieki nad córką, choć ta nie rokuje już żadnej nadziei. Czyta się ją jednym tchem, płacząc, a jednocześnie śmiejąc się, bo ta matka ma w sobie tak dużo miłości, że nawet poprzez karty tej książki dzieli się z nią z nami.

Ślady małych stóp na piasku” to niezwykła opowieść o tragedii i jeszcze większej nadziei, fascynująca i szokująca jednocześnie. Błyskotliwa, genialna i wzruszająca do łez. To lektura obowiązkowa, zwłaszcza dla poszukujących odpowiedzi na pytania o prawdę, miłość, cel i sens życia oraz cierpienia. Każe spojrzeć od nowa na siebie i swoje życie, poukładać to, co dotąd było...

książka o miłości polecam do przeczytania

książka o miłości polecam do przeczytania

Książka bardzo wzruszająca, kryjąca na swych stornach wielką mądrość. To w niej przeczytałam jedno zdanie, które według mnie wwierca się w umysł na bardzo długi czas: "Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom". Książka naprawdę warta przeczytania.

Książka bardzo wzruszająca, kryjąca na swych stornach wielką mądrość. To w niej przeczytałam jedno zdanie, które według mnie wwierca się w umysł na bardzo długi czas: "Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom". Książka naprawdę warta przeczytania.

Temat chwyta za serce. Choroba i śmierć dziecka, to coś na co nie można być obojętnym. Ale sposób w jaki napisana jest ta książka, bardzo utrudniał wczuwanie się w tą historię. Przerysowane zachowania nowonarodzonej córki w stosunku do siostry, oraz filozoficzne rozważania 5 latka, to nie jest coś, w co można uwierzyć. Być może matka chciała tak to widzieć, w swoim cierpieniu, chciała, by jej dzieci były bohaterami, ale odbiera to całej historii wiarygodność. Ten styl pisania zupełnie do mnie nie przemawia i nie mogłam wczuć się w położenie bohaterów. Szkoda, książka dużo przez to traci.

Temat chwyta za serce. Choroba i śmierć dziecka, to coś na co nie można być obojętnym. Ale sposób w jaki napisana jest ta książka, bardzo utrudniał wczuwanie się w tą historię. Przerysowane zachowania nowonarodzonej córki w stosunku do siostry, oraz filozoficzne rozważania 5 latka, to nie jest coś, w co można uwierzyć. Być może matka chciała tak to widzieć, w swoim...

"Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom"~ Jean Bernard

Po przeczytaniu tej książki długo nie byłam w stanie dojść do siebie. To jedna z tych książek, o których nie można i nie da się zapomnieć.... Pewnego dnia autorka książki, Anne-Dauphine Julliand, zauważa, że jej dwuletnia córeczka Thäis delikatnie powłóczy nóżką. Zabiera więc dziewczynkę do lekarza. Diagnoza jest przerażająca- leukodystrofia metachromatyczna. Maleńkiej dziewczynce zostało kilka miesięcy życia... Anne- Dauphine początkowo nie może uwierzyć w straszny wyrok. Jednak składa ona Thäis wzruszającą obietnicę: "Będziesz miała piękne życie. Nie takie jak inne małe dziewczynki, ale życie, z którego będziesz mogła być dumna. Życie, w którym nie zabraknie ci miłości". Książka ta pokazuje w jak piękny sposób Anne wypełniła swoją obietnicę. Nie jestem nawet w stanie opisać, jak wielkie emocje we mnie wywołała. Nawet teraz, pisząc ten post, mam łzy w oczach. To niesamowite świadectwo rodzicielskiej miłości i walki- niezłomnej i wytrwałej, chociaż z góry skazanej na porażkę. Historia jeszcze bardziej wzruszająca i poruszająca, bo prawdziwa.
Nie będę się więcej rozpisywać. Po prostu przeczytajcie. Konieczne. Tylko przygotujcie zapas chusteczek, bo gwarantuję Wam- ta opowieść poruszy każde, nawet najtwardsze serce.

"Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom"~ Jean Bernard

Po przeczytaniu tej książki długo nie byłam w stanie dojść do siebie. To jedna z tych książek, o których nie można i nie da się zapomnieć.... Pewnego dnia autorka książki, Anne-Dauphine Julliand, zauważa, że jej dwuletnia córeczka Thäis delikatnie powłóczy nóżką. Zabiera więc...

Recenzja książki Anne- Dauphine Julliand pt. "Ślady małych stóp na piasku"
cyt. "Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom". J. Bernard (cytat zawarty w ww. książce)

Książka pt. "Ślady małych stóp na piasku" to poruszająca opowieść o dziewczynce, która zmaga się z rzadką chorobą genetyczną- leukodystrofią metachromatyczną. Gdy jej rodzice dowiadują się, że specyficzny chód jest objawem poważnej choroby, a dni ich córeczki są policzone, starają się odnaleźć w nowej, trudnej do zaakceptowania rzeczywistości. Poza córką Thais mają również syna Gasparda. Postanawiają, że ich córka będzie miała najpiękniejsze życie, jakie tylko mogą jej ofiarować. Thais to bardzo wrażliwa, uczuciowa dziewczynka. Mimo, że choroba odbiera jej wiele, emanuje uczuciami i ciepłem. Na jej rodziców spada kolejny cios. Okazuje się, że nowo narodzona siostrzyczka Thais i Gasparda również cierpi na chorobę, z którą zmaga się jej siostra. Schorzenie zostało wcześnie wykryte i szansą na zapanowanie nad nim jest przeszczep szpiku. Autorka uwidoczniła, w jaki sposób ludzie próbują radzić sobie z nieszczęściami, które na nich spadają. Życie to nieprzewidywalna ruletka i niestety nie ma określonego limitu nieszczęść. Bardzo ważne jest, aby nawet w najtrudniejszych chwilach starać się odnajdować pozytywne iskierki, chociaż często okazuje się to bardzo trudne. W powieści została również podkreślona waga pojęcia: wsparcie. Rodzice Thais pomagają sobie, ale znajdują się też wokół nich życzliwi ludzie, zdolni do niesienia bezinteresownej pomocy. Historia Thais i jej rodziny wzrusza, skłania do przemyśleń. Wrażliwym czytelnikom trudno będzie powstrzymać łzy. Z pewnością książkę można zaliczyć do bardzo wartościowych pozycji.

Recenzja książki Anne- Dauphine Julliand pt. "Ślady małych stóp na piasku"
cyt. "Kiedy nie można dodać dni do swojego życia, trzeba dodać życia swoim dniom". J. Bernard (cytat zawarty w ww. książce)

Książka pt. "Ślady małych stóp na piasku" to poruszająca opowieść o dziewczynce, która zmaga się z rzadką chorobą genetyczną- leukodystrofią metachromatyczną. Gdy jej...