Dziennikarz Leo Vidal zostaje wezwany przez antykwariusza z dzielnicy żydowskiej w Gironie, który odnalazł we wnętrzu starej komody plik listów Carla Gustava Junga. Ezoteryczny uczeń Freuda korespondował z lokalnym badaczem Kabały na temat daty końca świata, odkrytej w Biblii na podstawie numerycznych kalkulacji.

Jednak korespondencję pomiędzy żydowskim badaczem a Jungiem kradnie groźna sekta, która również poszukuje w nich tajemniczego klucza. Vidal próbuje ustalić miejsce przetrzymywania dokumentów i odkrywa, że znajdują się w rękach radykalnego, ekologicznego ruchu zwanego Odrodzeniem. Vidal podąża jego śladem przez wiele krajów, gdzie po kolei giną wpływowe osoby. Ale gdy dociera do serca sekty, odkrywa, że jej prawdziwe cele są dalekosiężne i koniec świata nastąpi, jeśli nie rozwikła tajemnicy zgłębionej przez Junga dokładnie wiek wcześniej...



Lubię książki w takim klimacie. Jeśli chodzi o tą pozycję to nie wiem jak się do niej odnieść. Początek nieźle się zapowiadał: klimat, język, tajemnica, ale w miarę upływu akcji było coraz gorzej. Powierzchowna historia, sen wariata bez ładu i składu, finał bardzo słaby.

Dziennikarz Leo Vidal zostaje wezwany przez antykwariusza z dzielnicy żydowskiej w Gironie, który odnalazł we wnętrzu starej komody plik listów Carla Gustava Junga. Ezoteryczny uczeń Freuda korespondował z lokalnym badaczem Kabały na temat daty końca świata, odkrytej w Biblii na podstawie numerycznych kalkulacji.

Jednak korespondencję pomiędzy żydowskim badaczem a Jungiem...

Szukałam czegoś na miarę Zafona. Początek nieźle się zapowiadał: klimat, język, tajemnica, ale w miarę upływu akcji było coraz gorzej. Powierzchowna historia, sen wariata bez ładu i składu, finał słaby, a wszystko wytłumaczone synchronizacją wg Junga.

Szukałam czegoś na miarę Zafona. Początek nieźle się zapowiadał: klimat, język, tajemnica, ale w miarę upływu akcji było coraz gorzej. Powierzchowna historia, sen wariata bez ładu i składu, finał słaby, a wszystko wytłumaczone synchronizacją wg Junga.

Książka o oświeconej bohaterce, bohaterze w trakcie oświecenia i samym procesie oświecenia. Polecam każdemu, temu oświeconemu i mniej, bo po prostu dobrze się to czyta.

Książka o oświeconej bohaterce, bohaterze w trakcie oświecenia i samym procesie oświecenia. Polecam każdemu, temu oświeconemu i mniej, bo po prostu dobrze się to czyta.

Z twórczością Francesa Mirallesa nie miałam jeszcze okazji się zetknąć, ale ze względu na moje ulubowanie do zagadek i historii stwierdziłam, że jego książka może być ciekawą odskocznią. Zabrałam się więc za czytanie. Czy autorowi udało się mnie kupić?

Leo Vidal to z zawodu dziennikarz. Gdy otrzymuje list od antykwariusza, w którym znajdują się pieniądze na pokrycie dojazdu, zaczyna widzieć w tym jakąś interesującą historię. Jego zmysł dziennikarski podpowiada mu, że powinien udać się w podróż i tak robi, nie przeczuwając tego, co zastanie na miejscu. Antykwariusz zabiera Leo na wyprawę do katedry, w której opowiada mu o symbolach ezoterycznych, kabale i alchemii oraz o tym, jak to wszystko jest razem połączone, po czym oświadcza, że skradziono mu komodę, w której znajdowały się ważne listy.

Antykwariusz wyjaśnia mu, że kabaliści zajmowali się numerologią, by znajdować klucze, a listy które skradziono najprawdopodobniej są korespondencją Carla Junga, który jak wiemy był uczniem Freuda oraz Caravidy. Antykwariusz chciałby, aby Leo odkupił owe listy. Czy powinien się na to zgodzić? Główny bohater sam nie wie, co powinien zrobić. Opowiedziana przez antykwariusza historia jest ciekawa i warta zbadania, Leo jednak boi się podjąć ryzyka, którego nawet nie zna. Co w nim wygra – rozsądek czy pogoń za sensacją? Kim jest Elsa? Kto chce uśmiercić Lea? Jak ważne są owe listy i czy bohaterowi uda się dociec prawdy? Nie będę zdradzać.

Miralles wprowadza nas w dość specyficznych, ale niezmiernie ciekawy świat. Przygoda miesza się tu z niebezpieczeństwem, delikatny nastrój niepokoju udziela się czytelnikowi, a pochłonięte strony coraz szybciej się powiększają. Autor bowiem dobrze prowadzi akcje, ma interesujące opisy, a bohaterowie są na tyle ludzcy, na ile pozwala na to fabuła.

Nasz bohater trafia na przeróżne tropy – począwszy od starożytnych ruin na odnalezieniu ruchu, który przygotowuje ludzi na Apokalipsę. Przed Vidalem stoi nie lada wyzwanie – uratować świat. Ma jednak pomocników i każdy z nich na swój sposób wprowadza do książki życie, każdy z nich ma zarysowane mocno cechy, które wyróżniają go spośród tłumu.

Główny bohater opowiada nam całą historię ze swojego punktu widzenia, wspominając swoje przygody, przez co dość często zdarza mu się powiedzieć o czymś, co dopiero się wydarzy. Nie przeszkadza to jednak w czytaniu. Myślę, że Miralles stworzył ciekawą książkę przygodowo-sensacyjną, w której można znaleźć coś dla siebie. Dawkowane napięcie, niebezpieczeństwo, interesująca zagadka w tle – wszystko, co można chcieć. Dobra, ale nie znakomita, mimo wszystko trzymała poziom i dlatego twierdzę, że warto po nią sięgnąć.

Z twórczością Francesa Mirallesa nie miałam jeszcze okazji się zetknąć, ale ze względu na moje ulubowanie do zagadek i historii stwierdziłam, że jego książka może być ciekawą odskocznią. Zabrałam się więc za czytanie. Czy autorowi udało się mnie kupić?

Leo Vidal to z zawodu dziennikarz. Gdy otrzymuje list od antykwariusza, w którym znajdują się pieniądze na pokrycie...

Francesc Miralles urodził się w 1968 roku w Barcelonie. Z wykształcenia jest germanistą, aktualnie pełnoetatowym pisarzem. Za swoją twórczość otrzymał wiele prestiżowych hiszpańskich nagród, m. in. Premio Columna Jove.

Główny bohater Leo Vidal to dziennikarz, który ogłasza się jako tłumacz. Otrzymuje zagadkowy list od antykwariusza Alfreda Desmestre z załączonym banknotem dwustu euro na pokrycie kosztów przejazdu. Wówczas nawet nie podejrzewa, w jak szaloną aferę zostanie wmieszany. Podczas pierwszego spotkania odwiedzają katedrę zbudowaną dawniej przez masonów, którzy połączyli symbole ezoteryczne z kabałą i alchemią, a prawdziwego znaczenia świadomi byli jedynie wtajemniczeni. Dowiaduje się od antykwariusza, że skradziono mu zabytkową komodę wypełnioną tajemniczymi listami. Wyjawia informację o tym, że światowej sławy kabaliści mieszkali w żydowskiej Gironie, a także byli ekspertami w numerologii szukającymi zaszyfrowanych kluczy w Świętych Księgach. Inkwizycja skutecznie się ich pozbyła. Istnieje prawdopodobieństwo tego, że korespondencja obejmująca 1913 rok dotyczyła Carla Gustava Junga, czyli ucznia Freuda oraz Isaaca Caravidy, lokalnego kabalisty badającego temat daty końca świata. Propozycja antykwariusza polega na tym, aby Leo odkupił listy, jak tylko znajdą się na rynku.

Vidal jest mocno zaniepokojony zleceniem i chce zrezygnować, zanim utonie na dobre w grząskim bagnie niebezpieczeństwa. Poznaje córkę antykwariusza Elsę, kobietę po trzydziestce z charakterystycznym ubiorem z epoki. W pierwszej chwili nie przypadają sobie do gustu, nie znajdują wspólnego języka, jednak zbliża ich do siebie sytuacja, w której kierowca furgonetki próbuje ich uśmiercić. Blisko cudem wychodzą z opresji, co uświadamia bohaterowi realność zagrożenia. Waha się zanim ostatecznie przyjmie zlecenie. Popełnia podstawowe błędy, podejmuje nieprzemyślane decyzje, które mogą go kosztować nawet życie. Jeden fałszywy ruch i sprawa ostatecznie zakończona. Niespodziewanie zaczynają ginąć wpływowi ludzie, co wprowadza nastrój grozy.

Leo z towarzyszącą mu Elsą przenosi się w porywach poszukiwań do Sarandy w Albanii. Jest to dla archeologów nie lada gratka, gdyż znajdują się tu ruiny iliryjskie, akropol, teatr grecki, łaźnie rzymskie, prymitywne baptysterium chrześcijańskie oraz twierdza warowna z dziewiętnastego wieku. Wpadają na trop radykalnego ruchu o nazwie Odrodzenie, składającego się z dwunastu członków mających za cel przygotowanie świata na Apokalipsę, ale nie przeciwstawiają się jej, a raczej bronią przed zagrożeniem. Wprowadzają w życie projekt Herod, który oznacza przerażającą eksterminację ludzkości z nielicznymi wyjątkami. Czy bohater rozwikła tajemnicę i zdoła uratować świat od zagłady?

"Przekleństwo biblijnej przepowiedni" to sensacyjny thriller przygodowy, pełen niespodziewanych zwrotów akcji. Narratorem jest główny bohater, który opowiada własne przeżycia z perspektywy czasu. Często zdradza, co wydarzy się w niedalekiej przyszłości. Autor bardzo precyzyjnie wykreował sylwetki bohaterów, nie gubiąc gdzieś po drodze wyróżniających ich cech. Alfred to mistrz perswazji, zmierzający do celu po przysłowiowych trupach, Elsa jest spontaniczną, nieobliczalną kobietą. Leo pełen dystansu do otaczających go osób i wydarzeń, jego czternastoletnia córka Ingrid to mistrzyni ładowania się w kłopoty. Najbardziej spodobała mi się postać taksówkarza Panaiotis, który z zaangażowaniem przekraczającym granice zawodowych obowiązków prowadzi głównego bohatera do pieczary Kynopsa. Powieść została starannie wydana, oprawiona w zachęcającą okładkę, jest podzielona na cztery części i nawiązuje do apokalipsy św. Jana na Patmos. Pod koniec lektury nastąpiła kumulacja, prawdziwe spiętrzenie zdarzeń, co przez moment wprowadziło pewnego rodzaju dezorientację, gdyż trudno było zgadnąć, jak ostatecznie potoczy się fabuła. Zakończenie wywołało u mnie konsternację, bo autor mógł Elsie zgotować lepszy los. Jestem nim rozczarowana, ale całokształt zasługuje na uwagę. Książka należy do naprawdę dobrych, jednak nie porwała mnie w szczególny sposób. Od pierwszych stron nastawiałam się na jakieś wyjątkowo tajemnicze, nadprzyrodzone rozwiązanie akcji, które okazało się być zwyczajną rozgrywką współczesnych, zwichrowanych psychicznie sekciarzy. Polecam powieść każdemu, kto lubi historie z dreszczykiem.

Moja ocena: 4/5

Francesc Miralles urodził się w 1968 roku w Barcelonie. Z wykształcenia jest germanistą, aktualnie pełnoetatowym pisarzem. Za swoją twórczość otrzymał wiele prestiżowych hiszpańskich nagród, m. in. Premio Columna Jove.

Główny bohater Leo Vidal to dziennikarz, który ogłasza się jako tłumacz. Otrzymuje zagadkowy list od antykwariusza Alfreda Desmestre z załączonym banknotem...