To nie jest książka sensacyjna na takim poziomie jak książki obecnie wydawane na rynku, gdyż trzeba wziąć pod uwagę to, że autor książki już dawno nie żyje, a urodził się ok. 1875 roku. Także nie można oczekiwać takiej sensacji do jakiej jesteśmy przyzwyczajeni🙂

Akcja książki rozgrywa się w latach ok 1920-1930, tak przypuszczam, bo niestety ani razu autor nie podaje jakiejkolwiek daty. Oprócz tytułowej zagadki do rozwiązania, w książce jest też mały wątek romantyczny, który może wydawać się lekko zabawny dla nas, żyjących w całkowicie innych czasach niż autor. Mimo to, nie raził mnie on jakoś szczególnie😊

Osobiście uważam, że jak na lata w których autor żył i pisał, to książka była wtedy naprawdę dobrą sensacją🙂

Jedyny minus, który mogę zarzucić książce, to niestety trochę błędów ortograficznych i brakujących liter w wyrazach. A to kłuje zawsze w oczy.

Ja przeczytałam szybko książkę i była dla mnie miłym przerywnikiem pomiędzy bardziej wymagającymi książkami🙂

To nie jest książka sensacyjna na takim poziomie jak książki obecnie wydawane na rynku, gdyż trzeba wziąć pod uwagę to, że autor książki już dawno nie żyje, a urodził się ok. 1875 roku. Także nie można oczekiwać takiej sensacji do jakiej jesteśmy przyzwyczajeni🙂

Akcja książki rozgrywa się w latach ok 1920-1930, tak przypuszczam, bo niestety ani razu autor nie podaje...

Po opisie spodziewałem się czegoś w rodzaju "Kodu Leonarda", a dostałem czerstwy romans łotrzykowski z epoki fin de siecle'u. Nie polecam.

Po opisie spodziewałem się czegoś w rodzaju "Kodu Leonarda", a dostałem czerstwy romans łotrzykowski z epoki fin de siecle'u. Nie polecam.

Po niezbyt udanym spotkaniu z twórczością pana Wallace’a („Upierzony wąż”),postanowiłam dać autorowi drugą szansę i sięgnęłam po „Zagadkę szulera”. Wszak niewykluczone, że tamta pozycja była tylko jakimś „wypadkiem przy pracy” i nie świadczy o całości dorobku. W tym jednak przypadku chyba jednak świadczy, bo drugą już z kolei książkę tego pisarza muszę ocenić dokładnie tak samo, jak poprzednią, czyli przeciętnie.
Po pierwsze więc tytułowa zagadka jest taką sobie zagadką, na rozwiązanie której czytelnik nie ma najmniejszych szans. Po drugie: opisy postaci i miejsc są nadzwyczaj oszczędne (żeby nie powiedzieć, że żadne). Po trzecie: bohaterowie są tak szablonowi, że to aż boli. Przebiegły prawnik okazuje się szują spod ciemnej gwiazdy, policjant to strateg najwyższej klasy, mający na swych usługach chyba całą londyńską policję, przystojny Jimmy (dotąd pomocnik oszusta bez skrupułów) nagle objawia się jako szarmancki dżentelmen, nie dość, że bogaty i szlachetny, to jeszcze z tytułem baroneta, a łagodna jak baranek Kathleen, choć wpierw deklaruje niemal dozgonną nienawiść do współsprawcy zubożenia swego ojca, to bardzo szybko zmienia zdanie i jej uczucia obracają się dosłownie o 180 stopni. Po czwarte: przy takim doborze postaci fabuła jest przewidywalna już na starcie. Po piąte wreszcie: brawura i nadzwyczajny spryt pozytywnych bohaterów zwyczajnie irytują, a głupota i opieszałość bandziorów sprawiają, że nie sposób się nie zastanawiać, w jaki sposób osiągnęli szczyt kryminalnej hierarchii miasta przy tak osłabiającej strategii…
Chyba jedynym plusem „Zagadki szulera” jest jej niewielki rozmiar.
Ta konkretna lektura doprowadziła mnie do odkrywczej konkluzji, że poza lekkimi romansami w sam raz na dłuższą podróż pociągiem, istnieją również historie kryminalne napisane tylko w tym samym celu: aby na krótko rozerwać czytelnika i zniknąć z jego pamięci sekundę po przeczytaniu ostatniego zdania. W zależności od tego, co kto sobie ceni można to uznać za wadę lub zaletę. Ja postrzegam to jednak jako minus.

Po niezbyt udanym spotkaniu z twórczością pana Wallace’a („Upierzony wąż”),postanowiłam dać autorowi drugą szansę i sięgnęłam po „Zagadkę szulera”. Wszak niewykluczone, że tamta pozycja była tylko jakimś „wypadkiem przy pracy” i nie świadczy o całości dorobku. W tym jednak przypadku chyba jednak świadczy, bo drugą już z kolei książkę tego pisarza muszę ocenić dokładnie tak...

Słaby Wallace, lepiej sięgnąć po inne tytuły autora, bo można się zniechęcić. Dłużyła się.

Słaby Wallace, lepiej sięgnąć po inne tytuły autora, bo można się zniechęcić. Dłużyła się.

"Akrostychy, zagadki, wynalazki. Jedynie słowo zlożone z liter otworzy sejf..."
Opis z okładki sprawia, że pozycję stawiamy na półce z ksiażkami w klimacie Browna.
Tymczasem, w treści trudno doszukać się wielkiej zagadki, którą wraz z bohaterami mógłby rozwiązać czytelnik; chociaż krew się leje i trup sie ściele gęsto.
Można przeczytać to "dziełko", bo na szczęście autor nie uparł się dręczyć czytelnika przez 500 stron, ale jest to książka co najwyżej przeciętna. Dla osób lubiących te klimaty - poniżej przeciętnej.Przeczytałam, ale bez jej znajmości nie odczuła bym niedosytu.

PS. Opis głównej bohaterki: "Nieco więcej niż ładna, ale nieco mniej niż piękna" rozbawił mnie do łez. Nie wiem czy oklaski należa się autorowi, czy osobie odpowiedzialnej za tłumaczenie.
Muszę przyznać, że rzadko zwracam uwagę na błędy stylistyczne, lapsusy językowe itp.

"Akrostychy, zagadki, wynalazki. Jedynie słowo zlożone z liter otworzy sejf..."
Opis z okładki sprawia, że pozycję stawiamy na półce z ksiażkami w klimacie Browna.
Tymczasem, w treści trudno doszukać się wielkiej zagadki, którą wraz z bohaterami mógłby rozwiązać czytelnik; chociaż krew się leje i trup sie ściele gęsto.
Można przeczytać to "dziełko", bo na szczęście autor...

yyyy.... stanowczo nie polecam! Nie zaskoczyła mnie niczym, poza tym że zagadka nie jest taką zagadką....

yyyy.... stanowczo nie polecam! Nie zaskoczyła mnie niczym, poza tym że zagadka nie jest taką zagadką....

Wallace jak zwykle niezawodny. Świetny kryminał, ciekawie nakreślone postaci, dobra akcja z nieoczekiwanymi zwrotami. Dobrze się czyta. Jedyna "wada" tego wydania dotyczy epizodu rozgrywającego się w starym młynie,bo ilustrator narysował... wiatrak. To moje jedyne zastrzeżenie, bo i okładka i rysunki doskonale się łączą z klimatem powieści. Według mnie można polecić tę książkę jako interesującą lekturę dla miłośników dawnej powieści kryminalnej.

Wallace jak zwykle niezawodny. Świetny kryminał, ciekawie nakreślone postaci, dobra akcja z nieoczekiwanymi zwrotami. Dobrze się czyta. Jedyna "wada" tego wydania dotyczy epizodu rozgrywającego się w starym młynie,bo ilustrator narysował... wiatrak. To moje jedyne zastrzeżenie, bo i okładka i rysunki doskonale się łączą z klimatem powieści. Według mnie można polecić tę...