Mae West należy do tych postaci ze świata złotej ery kina, która powinna być znana każdemu. Nie chodzi tu wyłącznie o talent aktorski, ale również o charyzmę, śmiałość, odwagę kogoś, kto żył w trudnych czasach - zwłaszcza dla kobiet. Dzięki sile charakteru, perswazji i nietuzinkowej urodzie wyznaczyła ścieżkę wielu aktorkom, scenarzystkom i dramatopisarkom.

Żyła pełnią życia. Nie piła, nie paliła, nie narkotyzowała się i nie tolerowała tego u innych. Popierała homoseksualistów, tępiła rasizm. Kochała pracę i seks (używając słów w takiej kolejności). Uwielbiała towarzystwo mężczyzn, ale żadnego nie zamierzała poślubić. Była wolna, co w owym okresie podobało się niewielu osobom. Dlatego też skandale towarzyszyły jej przez całe życie. Za napisanie „niestosownej” sztuki „Sex” siedziała nawet w więzieniu (co wpłynęło na jej dalsze pisanie).

Dobrze, że ktoś chciał spisać historię Mae West jeszcze przed jej śmiercią. Charlotte Chandler stworzyła sugestywny portret artystki, nieco próżnej i małostkowej, ale na pewno nie niepozbawionej inteligencji, ciętego języka i oryginalności. Jednak trzeba przyznać, że jest to biografia dość subiektywna, bowiem obie panie podczas wywiadu, połączyły więzi przyjaźni, co trochę utrudnia poddanie takiej osoby obiektywnej krytyce. W moim odczuciu jest to niechybnie zaleta, bowiem czytając biografię można niejednokrotnie dostrzec szczerość aktorki.

Książka w formie opowieści jest przejrzysta i napisana lekkim piórem. Zawiera cztery rozdziały zawierające tylko ważne i ciekawe historie z dzieciństwa, młodości i dorosłości artystki. Pojawiają się także opinie osób trzecich jak Cary Granta, Grouncho Marxa czy Ringo Starra, którzy znali ją, zarówno ze środowiska filmowego, jak i prywatnie. Powieść czyta się z przyjemnością, bowiem aktorka, często cytowana przez pisarkę, słynęła z nietuzinkowego dowcipu, niekiedy mający dwuznaczny wydźwięk.

Za zakończenie pozwolę sobie na drobną dygresję i zacytuję jedno z najbardziej popularnych powiedzonek, pochodzący z ostatniego filmu Mae West „Sextette”:

Czy masz rewolwer w kieszeni czy tak cię cieszysz na mój widok?

Tekst ten, przekształcony albo czasem dosłowny, pojawił się w wielu filmach na przestrzeni co najmniej czterdziestu lat. Zważywszy na to, że nawet niedawno został ponownie użyty przez twórców w serialu „Sherlock” [wypowiada je Moriarty do Sherlocka] świadczy co najmniej o tym, że wszystko co wyszło spod pióra i z ust Mae West jest ponadczasowe i nigdy się nie zestarzeje.