To mój drugi zbiór opowiadań Agathy Christie, ale z przyjemnością muszę przyznać, że okazał się znacznie lepszy od "Dopóki starczy światła", którym byłam rozczarowana.
Po kolei:
"Kłopoty nad zatoką Pollensa" średnio mnie zainteresowały, ale nie było źle. Podobało mi się za to bardzo miejsce akcji, gdyż sama tydzień temu wróciłam z Majorki ;)
Kolejne dwa opowiadania zawierały sprawy, które rozwiązywał nasz kochany papa Poirot, więc oczywiste, że mi się podobały ;))
Opowieść o serwisie do herbaty zapoznała mnie z BARDZO intrygującą postacią pana Quina, ale sama w sobie była po prostu dobra.
"Gwiazda Zaranna" spodobała mi się, a zwłaszcza Parker Pyne i jego metody rozumowania.
Tytułowe opowiadanie okazało się średnie, chociaż intrygujące.
"Najukochańszy pies" przeraźliwie mnie zasmucił - to historia jak z nowel...
Z kolei "Kwiat magnolii" okazał się chyba najlepszy z całego zbioru - bardzo emocjonalny, ze świetną sylwetką głównej bohaterki.

Ogólnie - całkiem niezły zbiór:)

To mój drugi zbiór opowiadań Agathy Christie, ale z przyjemnością muszę przyznać, że okazał się znacznie lepszy od "Dopóki starczy światła", którym byłam rozczarowana.
Po kolei:
"Kłopoty nad zatoką Pollensa" średnio mnie zainteresowały, ale nie było źle. Podobało mi się za to bardzo miejsce akcji, gdyż sama tydzień temu wróciłam z Majorki ;)
Kolejne dwa opowiadania...