Fajnie było, a teraz każdy rozchodzi się w swoją stronę. Czytelnik idzie dalej a książka dumnie ląduje na półce. Bez łzawego pożegnania, bez ekscesów. Czyli zakończenie bez przeciągania i zbędnych zagmatwań.

I tak, zgadza się, Glukhovsky wywrócił całe moskiewskie metro do góry nogami. Dlatego tak ważne jest aby nie sugerować się marketingiem i tę książkę przeczytać jako OSTATNIĄ, a nie pierwszą z całej trylogii jak sugeruje to okładkowy opis autora. Czytając ją jako pozycję startową pierwsze dwie części stracą smak i wydadzą się zbyt naiwne.

Bowiem nie mamy tu wesołej rozwałki, owszem zdarzają się sceny walki ale głównie ku utrapieniu bohatera a nie uciesze czytelnika. Jak już się zdarzają to zimne, wyrachowane i brutalnie skuteczne.
Mutanty? Won, nie ma ani jednego (chyba, że we wspominkach bohaterów).
Siły wyższe tuneli? Pfff, jeszcze czego.
Dziwne zjawiska i mary metra? Poszukajmy ich sobie w M2033-34 i pozycjach z UM2033.

Autor postawił tutaj na emocje, nieprzewidziane zwroty akcji i maksymalne upodlenie bohaterom życia poprzez pokazanie brutalności ludzkiej natury. Artem zaś został przez niego zmielony w trybach metra i zmuszony do (taa, prawie wstawiłem spoiler, pięknie...).

Bo tak właśnie działa na czytelnika ta książka. Wyzwala to, co najgorsze. Każe się zastanawiać nad podłą ludzką naturą i przez to ujawniać ją w sobie.
Chociaż do połowy powieści mamy typowe przechadzanie się po stacjach to od czasu pewnej akcji na powierzchni nic nie będzie już takie samo. Akcja przyspieszy, zasypie nas swoimi numerami popisowymi (tak, ma ich w zanadrzu naprawdę dużo) i ukaże to, co zapewne Glukhowsky chciał przekazać od początku. Wizja dojrzewała w nim dobre 10 lat i oto mamy jej plony.
No i w końcu w moich oczach Metro 2034 ma sens. Bohaterowie tej części odnajdują się w najnowszej odsłonie w poważnych i kluczowych rolach a fabuła razem z tą z M2033 dąży do rozwiązania właśnie tutaj.

Mógłbym lać wodę jeszcze długo ale po prostu przeczytajcie tę książkę. WARTO.

Fajnie było, a teraz każdy rozchodzi się w swoją stronę. Czytelnik idzie dalej a książka dumnie ląduje na półce. Bez łzawego pożegnania, bez ekscesów. Czyli zakończenie bez przeciągania i zbędnych zagmatwań.

I tak, zgadza się, Glukhovsky wywrócił całe moskiewskie metro do góry nogami. Dlatego tak ważne jest aby nie sugerować się marketingiem i tę książkę przeczytać jako...