W ostatnich kilkunastu latach zwykło się mówić, że żyjemy w czasach, w których ludzie są „znani z tego, że są znani”, cytując profesora Wiesława Godzica. Sławę zdobywa się dziś po prostu będąc sobą, co w szczególności „zawdzięczamy” programom reality takim jak „Big Brother”. Facebook i inne portale społecznościowe też w jej osiągnięciu pomagają, pozwalając się niemal za darmo wypromować. Ekspansja mediów sprawiła, że o życiu celebrytów i tych, którzy poza bywaniem, słyną jeszcze z jakichś osiągnięć, chcąc nie chcąc, słyszymy codziennie. Gwiazdy są na wyciągnięcie ręki, możemy im zajrzeć do łóżka i do garnka, kupując kolorowe pismo lub po prostu przeglądając Internet. Czytamy co jakiś czas kto gdzie był, jak drogą kreację miał założoną na jakiejś gali, albo ile dana gwiazda wydaje na ubrania. Zazdrościmy – to chyba zupełnie normalne i ludzkie, zwłaszcza jeśli tyczy się tych osób, które jak na przykład fenomen ostatnich miesięcy, Natalia Siwiec, po prostu dobrze (kwestia gustu) wyglądają i na tym budują swoją karierę w mediach. Czasami jednak zazdrość przeradza się w obsesję i o tym właśnie mówi książka Nancy Jo Sales. To historia głośnej sprawy gangu nastolatków, który na przełomie kilku miesięcy 2009 roku okradł domy kilku hollywoodzkich sław.

„Bling Ring” to nie historia beletryzowana, ale czystej wody reportaż. Autorka, pisząca do takich magazynów jak „Vanity Fair” czy „Harper’s Bazar”, rozbudowała w ten sposób swój artykuł z początku roku 2010 poświęcony nastoletnim włamywaczom, który stał się zresztą dla Sofii Coppoli inspiracją do nakręcenia filmu „Bling Ring” (zagościł w naszych kinach w czerwcu). Mimo iż książka jest reportażem, napisana jest z zaskakującą lekkością i czyta się ją jak najbardziej wciągające czytadło. Może dlatego, że autorka potrafi stopniować napięcie i zainteresowanie czytelnika. Wnikliwie przygląda się sprawie i bada przeszłość kalifornijskich nastolatków, ich związki rodzinne i życie prywatne, by znaleźć odpowiedź na najważniejsze pytanie: dlaczego to robili? Rachel Lee, Diana Tamayo, Courtney Ames, Alexis Neiers, Nicholas Prugo, Roy Lopez nie mieli skrupułów, jeśli chodzi o odwiedziny w domach gwiazd pod ich nieobecność. Byli u Lindsay Lohan, Paris Hilton, Orlando Blooma, Audriny Patridge, Briana Austin Greena i Rachel Bilson. Wynieśli z ich domów markowe ubrania, buty, biżuterię i inne kosztowności, w tym kolekcję rolexów Blooma, walizki od Louisa Vitton, telefony komórkowe, perfumy, a nawet kosmetyki. Co najciekawsze, nie byli biedni. Pochodzili z Calabasas, zamożnego przedmieścia Los Angeles. Cała grupka znała się ze szkoły, z sąsiedztwa, z imprez. Istniały jednak dwa obozy, których łącznikiem był Nick Prugo, który raz włamywał się z Rachel i Dianą, innym razem z Courtney i Alexis. Sales przedstawia chronologiczny przebieg wydarzeń, odtwarza swoje rozmowy z przestępcami, ich obrońcami, policjantami zaangażowanymi w sprawę. Można by postawić pytanie – co może być w tym ciekawe dla mnie, jako czytelnika? Otóż, choć pozornie ta historia wydaje się nie być dobrym materiałem na książkę, Sales uczyniła z niej wartościowe źródło wiedzy o amerykańskim biznesie medialnym, popkulturze i „celebrytyzmie”. Autorka nie boi się interpretacji, analizuje zjawisko, jakim jest obsesja młodych na punkcie sławy. I trudno nie zgodzić się z wnioskami, do jakich dochodzi. Za fascynację nastolatków stylem życia gwiazd obwinia przede wszystkim media, na czele z telewizją. Promują one „gwiazdorski” styl życia, w związku z czym każdy chce być sławny, bo to jest cool. I każdy myśli, że jest sławny – dzięki Facebookowi, który wysyła nasze myśli, zdjęcia czy filmy w świat w kilka sekund, w każdej chwili dnia i nocy i ma ogromna siłę oddziaływania. Internet robi z nas gwiazdy, podobnie jak telewizja reality, o której Sales pisze, że „zrównała Olimp z ziemią”. W Ameryce reality show robi się z życia zwykłych, lecz bogatych ludzi – miała je nawet Alexis Neires, jedna z oskarżonych, natomiast jedna z ofiar, Audrina Patridge, tylko dzięki niemu była znana. Media poświęcając im tyle czasu, sprawiają też, że czujemy się uprawnieni, by w życie celebrytów wkraczać. Pokazując ich zamożność, dodatkowo dają usprawiedliwienie takim czynom, jakich dopuścił się Bling Ring – zdaniem Rachel Lee tyle mając, co im szkodzi, że zostali okradzieni. Dziennikarkę w jej tezach uwiarygodniają dane statystyczne i badania, które przywołuje, jak np. to, które wskazuje wzrost skłonności narcystycznych wśród amerykańskich studentów czy liczbę operacji plastycznych dokonywanych przez nastolatki. Jednym słowem, dowodzi ona, że kult sławy to zjawisko, które istnieje i zatacza szerokie kręgi, czego potwierdzeniem mogą być wiadomości, jakie członkowie gangu otrzymywali po ujawnieniu ich przestępstw. Dominowały ubolewania w stylu żałuję, że nie było mnie z wami.

Choć książka Sales jest doskonałym wglądem w świat celebrytów i popkultury, pozostawia szereg pytań bez odpowiedzi. Pojawia się pytanie o rodziców: dlaczego nie ukarali swoich dzieci, a wręcz ich bronili czy o brak lub łagodny wymiar kary dla niektórych oskarżonych. Można też było pokusić się o bardziej wnikliwy wgląd w psychikę nieletnich włamywaczy, zasięgając źródła u psychologów czy psychiatrów. Nie mniej jednak, Nancy Jo Sales, wykonała ogrom pracy, a jej książka jest ciekawym świadectwem mówiącym o współczesnej Ameryce i jej mieszkańcach. Refleksja, jaka może narodzić się po jej lekturze, również jest interesująca: ile jeszcze czasu musi upłynąć, byśmy także nad Wisłą doczekali się swojego Bling Ringu? Miejmy nadzieję, że nigdy to nie nastąpi, a książka będzie przestrogą przede wszystkim dla tych, którzy za pokazywanie życia gwiazd odpowiadają.

Malwina Sławińska