Gdy po raz pierwszy usłyszałam o bestsellerze "Cień i Kość" Leigh Bardugo, nie byłam do końca do niej przekonana. Nie przepadam za książkami z rosyjskim klimatem, poza tym nie specjalnie zachęcała mnie recenzja Veronici Roth-żadna książka opatrzona jej nazwiskiem nawet jako rekomendacja nie może być dobra. Za "Cień i Kość" zabrałam się z wahaniem coś czując, że bardzo się nią rozczaruje. Na początku może rzeczywiście szło mi dosyć opornie, ale niespodziewanie (sama nie wiem w którym momencie) wpadłam jak śliwka w kompot. Z niechęci - pstryk! - przeszło w Absolutne Zauroczenie. Dokładnie tak:przez duże A i duże Z. Gdybym jednak miała wymieniać minusy: moim zdaniem tłumaczenie pozostawia wiele do życzenia. Plus niedbalstwo wydawnictwa: mnóstwo błędów - aż kłuje w oczy.

Wielką sympatią darzę główną bohaterkę - Alinę Starkov. Uwielbiam jej nie wyparzoną buzię, cięty język i poczucie humoru. Starkov to koścista, niezdarna dziewczyna, w powszechnej opinii postrzegana jako bardzo nieładna. Ale ku mojemu zaskoczeniu najbardziej polubiłam - ba! pokochałam - czarny charakter. Po raz drugi w moim życiu trzymam kciuki za antagonistę. Nie żebym źle życzyła Alinie:po prostu po cichu liczę na to, że ów czarny charakter ogarnie się i przejdzie na dobrą stronę Mocy.

Z ogromnym żalem patrzyłam jak mało stron brakuje mi do końca. Aż w końcu przeczytałam ostatnie zdanie, ostanie słowa i ostatecznie skończyłam "Cień i Kość". A zaraz.... a zaraz sięgnę po kontynuację pt. "Szturm i Grom" który leży tuż obok mnie i czeka aż porwę go w swoje chciwe łapki i nie puszczę - najpóźniej do jutra rana.

Gdy po raz pierwszy usłyszałam o bestsellerze "Cień i Kość" Leigh Bardugo, nie byłam do końca do niej przekonana. Nie przepadam za książkami z rosyjskim klimatem, poza tym nie specjalnie zachęcała mnie recenzja Veronici Roth-żadna książka opatrzona jej nazwiskiem nawet jako rekomendacja nie może być dobra. Za "Cień i Kość" zabrałam się z wahaniem coś czując, że bardzo się...