Jestem beznadziejną fanką powieści historycznych, szczególnie tych o Wlk. Brytanii. Mogę kilka razy czytać o tej samej postaci spod pióra różnych autorów - i tak się to nie nudzi. A historia, choć z każdym rokiem starsza, wciąż aktualna i problemy podobne, a często ich rdzeń taki sam. Świat kręci się wciąż wokół tej samej osi.
"Lady Jane" trafiła w mój gust. To smutna, tragiczna opowieść o młodziutkiej dziewczynie uwikłanej w dzieje i politykę swojego kraju. Tak bardzo bije tu po oczach, ale i po sercu fakt, że od samego początku aż do końca nie miała właściwie wpływu na własne życie. Urodzona w rodzinie wysokiego stanu od pierwszych dni skazana była na niezadowolenie rodziców, ich plany, ambicje i frustracje. Krąg ludzi, którzy chcą się nią posłużyć rósł z czasem. Warto to zestawić sobie z sytuacją, kiedy mnóstwo ludzi dookoła nas chce, byśmy zaspokoili ich potrzeby...
Inteligentna, zdolna, oczytana - tylko tyle, czy aż tyle była w stanie zrobić dla siebie. No i uratować własną godność - ciekawe są opisy przemyśleń jej, czy innych osób (w tym również kata), dot. tej kwestii. Godność osobista to jest właśnie ta rzecz, na którą zawsze mamy wpływ, jedyna, która nam zostaje w momencie, gdy nad niczym dookoła nie możemy zapanować. Obrona godności i hart ducha.
Historia często milczy o Jane Grey, pomija ją, więc podoba mi się, że Alison Weir wzięła ją "na tapetę". Zrobiła to bardzo ładnie, dobrze się czyta, język jest żywy, a autorka dokładna.

Jestem beznadziejną fanką powieści historycznych, szczególnie tych o Wlk. Brytanii. Mogę kilka razy czytać o tej samej postaci spod pióra różnych autorów - i tak się to nie nudzi. A historia, choć z każdym rokiem starsza, wciąż aktualna i problemy podobne, a często ich rdzeń taki sam. Świat kręci się wciąż wokół tej samej osi.
"Lady Jane" trafiła w mój gust. To smutna,...