Niezwykle bogata, pełna wyobraźni i zaskakująca opowieść, która zaczyna się zupełnie tak, jak wiele innych opowieści, a jednak okazuje się czymś nowym i świeżym. Dwunastoletnia September zostaje porwana przez Zielony Wiatr do Krainy Czarów, a tam spotyka kalejdoskop barwnych postaci: złą Markizę, wiedźmy, wiwernę, mydlanego golema, rekina, niebieskie lwy, własną śmierć i masę innych postaci, których wymienianie trwałoby bardzo długo. Wszystko to odziane jest w nietuzinkową inwencję i szereg błyskotliwych pomysłów autorki. Niby jest to opowieść dla dzieci, ale zdecydowanie dla nastolatków, bo porusza szereg trudnych tematów, a ja - jako od dawna już pełnoletnia - bawiłam się wspaniale i z czystym sercem mogę polecić "pewną dziewczynkę" każdemu czytelnikowi, który lubi konwencję baśni.

Niezwykle bogata, pełna wyobraźni i zaskakująca opowieść, która zaczyna się zupełnie tak, jak wiele innych opowieści, a jednak okazuje się czymś nowym i świeżym. Dwunastoletnia September zostaje porwana przez Zielony Wiatr do Krainy Czarów, a tam spotyka kalejdoskop barwnych postaci: złą Markizę, wiedźmy, wiwernę, mydlanego golema, rekina, niebieskie lwy, własną śmierć i...

Kocham baśnie i interesuję się książkami dla dzieci, a ta książka jest wszystkim co tylko można sobie wyobrazić! Postaci są przesympatyczne, świat jest tak wciągający, fabuła nieprzewidywalna (ale logiczna),a te zwrotu akcji! Muszę przeczytać kolejne części.

Kocham baśnie i interesuję się książkami dla dzieci, a ta książka jest wszystkim co tylko można sobie wyobrazić! Postaci są przesympatyczne, świat jest tak wciągający, fabuła nieprzewidywalna (ale logiczna),a te zwrotu akcji! Muszę przeczytać kolejne części.

Nie jestem zachwycona tą książką. Ale podejrzewam, że to wina tłumaczenia lub redakcji. Są niestaranne, przez co język, dziwnie chropowaty, z licznymi przypadkowymi powtórzeniami wyrazowymi, zniechęcał mnie do lektury. Poza tym nawiązania do klasyki literatury dziecięcej są zbyt oczywiste. Zabrakło mi tajemnicy i zaskoczenia.

Nie jestem zachwycona tą książką. Ale podejrzewam, że to wina tłumaczenia lub redakcji. Są niestaranne, przez co język, dziwnie chropowaty, z licznymi przypadkowymi powtórzeniami wyrazowymi, zniechęcał mnie do lektury. Poza tym nawiązania do klasyki literatury dziecięcej są zbyt oczywiste. Zabrakło mi tajemnicy i zaskoczenia.

Na pewne książki czasami jest się po prostu za starym. Tak jak pierwsze przeczytanie "Alicji w krainie czarów" mając ok. 30 na karku nie było dobrym pomysłem, tak i przeczytanie tej książki. Widzę świetny język, absolutnie baśniowe klimaty, czyli połączenie idealne. A jednak, mówiąc kolokwialnie, "nie pykło".

Na pewne książki czasami jest się po prostu za starym. Tak jak pierwsze przeczytanie "Alicji w krainie czarów" mając ok. 30 na karku nie było dobrym pomysłem, tak i przeczytanie tej książki. Widzę świetny język, absolutnie baśniowe klimaty, czyli połączenie idealne. A jednak, mówiąc kolokwialnie, "nie pykło".

Jeśli chodzi o fabułę i fantazję autorki - nie mam żadnych zastrzeżeń. Valente jest pisarką, po której książki zawsze będę sięgać z wielką ciekawością. Ta pani jest po prostu niesamowita. Ale niestety - znowu wydawca nawalił. Błędy i interpunkcyjne ( brak lub nadmiar przecinków),i ortograficzne ("Nie każ mnie za to..."),i składniowe( "nie widzę wszystko"),i literówki, i imiona pisane z małej litery, i brak światła między akapitami.Chwilami również - niestety - niezbyt składne tłumaczenie, co psuje płynność czytania. Szkoda.

Jeśli chodzi o fabułę i fantazję autorki - nie mam żadnych zastrzeżeń. Valente jest pisarką, po której książki zawsze będę sięgać z wielką ciekawością. Ta pani jest po prostu niesamowita. Ale niestety - znowu wydawca nawalił. Błędy i interpunkcyjne ( brak lub nadmiar przecinków),i ortograficzne ("Nie każ mnie za to..."),i składniowe( "nie widzę wszystko"),i...

Autorka z wielką uciechą bawi się różnorakimi motywami, doprawiając wszystko indywidualnym, poetyckim stylem, brawurowymi pomysłami (miasto uszyte całkowicie z tkanin, tabun zdziczałych bicykli, cykl życiowy dżinów przypominający do złudzenia scenariusz serialu "Doktor Who"),a także narracją, w której to opowiadaczka ani trochę nie kryje się ze swoją obecnością, o swojej wszechwiedzy i wszechmocy nie wspominając. Jest to zabieg ciekawy, a przy tym bardzo dopasowany do całości, przywodzący na myśl wiele utworów podobnego rodzaju. Momentami odnosimy wrażenie, że o ile obecność bardziej przerażających momentów zyskuje usprawiedliwienie, o tyle wykorzystany zasób słownictwa może okazać się dla młodszego odbiorcy mało przystępny. Weźmy jednak pod uwagę to, że mówimy o baśniowej wyspie, na której wszystko jest możliwe, a zatem trudne, dziwnie brzmiące, obce nazwy zostaną potraktowane raczej jako kolejny element świata przedstawionego, dla bardziej wytrenowanych czytelników stanowiący dodatkowy smaczek (zapewniamy, że kilkakrotnie zajrzycie z ciekawości do słownika).

Cała recenzja na: http://zcyklu.pl/na-czasie/358/Dorotka-na-miare-naszych-czaso

Autorka z wielką uciechą bawi się różnorakimi motywami, doprawiając wszystko indywidualnym, poetyckim stylem, brawurowymi pomysłami (miasto uszyte całkowicie z tkanin, tabun zdziczałych bicykli, cykl życiowy dżinów przypominający do złudzenia scenariusz serialu "Doktor Who"),a także narracją, w której to opowiadaczka ani trochę nie kryje się ze swoją obecnością, o swojej...

Jak Alicja w Krainie Czarów, tylko inna :D Mądra i śmieszna. Poważna i bajkowa. Wspaniałe, uruchamiające wyobraźnię opisy i mądre, ale nie przemądrzałe spostrzerzenia nt ludzi i świata. Nie tylko dla dzieci

Jak Alicja w Krainie Czarów, tylko inna :D Mądra i śmieszna. Poważna i bajkowa. Wspaniałe, uruchamiające wyobraźnię opisy i mądre, ale nie przemądrzałe spostrzerzenia nt ludzi i świata. Nie tylko dla dzieci

Świetna książka (nie tylko) dla dzieci.

To była cudowna mikstura wszystkiego, co lubię w literaturze dziecięcej, baśniach, fantasy i inteligentnej fikcji ogółem. Ta książka to czysta zabawa, a czytanie jej jest niczym powrót do szalonego snu, z którego nigdy nie chciałeś się obudzić.

Tak na marginesie:
Ileż ja się naczekałam na polskie wydanie. A tłumaczenie naprawdę daje radę, Karolina Socha-Duśko całkiem zgrabnie wybrnęła z trudnych do przetłumaczenia literackich łamańców, które z ciekawości nawet podejrzałam w oryginale. Oryginalnej wersji nie przeczytałam właśnie ze względu na nie. Ciężko mi intuicyjnie wyłapać wszelkie lingwistyczne i literackie nawiązania w, bądź co bądź, obcym dla mnie języku. Jeśli jednak angielski jest dla kogoś równie naturalny co polski - warto sięgnąć właśnie po oryginał.

Świetna książka (nie tylko) dla dzieci.

To była cudowna mikstura wszystkiego, co lubię w literaturze dziecięcej, baśniach, fantasy i inteligentnej fikcji ogółem. Ta książka to czysta zabawa, a czytanie jej jest niczym powrót do szalonego snu, z którego nigdy nie chciałeś się obudzić.

Tak na marginesie:
Ileż ja się naczekałam na polskie wydanie. A tłumaczenie naprawdę...

Książka autorstwa ciekawej autorki fantasy Catherynne M. Valente (Palimpsest, Opowieści sieroty, Nieśmiertelny) ma nie tylko dziwny, nietypowo długi tytuł, ale i dziwną, mocno „zakręconą” treść. Jest to rzeczywiście wyprawa do krainy wyobraźni, w której dobrze znanym znaczeniom słów i zwrotów można przypisać nową treść. W której znana, choć niespecjalnie lubiana żelazna, a może raczej duraluminiowa logika traci swoją moc. Znikają znane nam prawa przyczyny i skutku, pojawiają się nowe.

To nie jest książka dla małych dzieci. Decyduje o tym zarówno treść, jak i język, trudne słowa i niełatwe konstrukcje myślowe. Catherynne M. Valente bawi się słowami i ich znaczeniami, logiką i paradoksami. Bawi się mitami, którymi nasiąknięta jest nasza kultura i światem pojęć, w którym jesteśmy zanurzeni po uszy. Całość okrasza ciepłą ironią i okrywa puszystą, choć lekką kołdrą poetyckości. Przede wszystkim zaś - daje popis nieograniczonej fantazji, mielącej w swoich napędzanych wyobraźnią młynach pełnoziarniste, zdrowe słowa, obrazy, znaczenia.

recenzja: http://www.speedy.cal24.pl/recenzje/91-september-w-krainie-czarow

Książka autorstwa ciekawej autorki fantasy Catherynne M. Valente (Palimpsest, Opowieści sieroty, Nieśmiertelny) ma nie tylko dziwny, nietypowo długi tytuł, ale i dziwną, mocno „zakręconą” treść. Jest to rzeczywiście wyprawa do krainy wyobraźni, w której dobrze znanym znaczeniom słów i zwrotów można przypisać nową treść. W której znana, choć niespecjalnie lubiana żelazna, a...

Czytając powieść już na pierwszy rzut oka widać podobieństwo do "Alicji w krainie Czarów" Lewisa Carrolla, czuć inspiracje "Czarnoksiężnikiem z Krainy Oz", "Opowieściami z Narnii". Doszukałam się nawet nawiązania do "Ziemiomorza" leGuin i "Zorzy Północnej" Phillipa Pullmana. Bez obaw. Mimo tego że widać wyraźnie inspiracje znanymi baśniami, to dzięki zabawie konwencją mitów i baśni autorce udało się stworzyć swoją własną, nieszablonową i oryginalną historię, zachowując przy tym urok wiktoriańskich baśni.

September to postać, która skrada serce czytelnika, i którą jak przedstawia ją przewrotny i przebiegły narrator jest trochę bez serca, a trochę z sercem. Niezwykle inteligentna, trochę uparta, bardzo wrażliwa i pełna empatii na krzywdę innych. To właśnie September i jej decyzje, które musi podjąć pchają fabułę powieści do przodu. Uroczy są również jej towarzysze, A-do-L, wiwernę, którą początkowo wzięłam za smoka, czy wodnik Sobótka.

Catherynne M. Valente napisała powieść przepięknym, ale prostym i oszczędnym językiem, a same opisy Krainy Czarów są cudownie liryczne. Dziwny i nieco zepsuty świat Krainy Czarów porywa i wciąga. Fabuła jest płynna, pełna przygód, które przeżywamy w trakcie podróży głównej bohaterki. Nie brakuje tutaj również nieco przewrotnego poczucia humoru. Książka zawiera znakomite ilustracje uznanej hiszpańskiej ilustratorki Any Juan, która sprawiła, że postacie i historia ożywają na kartach powieści.

Powieść skierowana jest przede wszystkim do dzieci, ale dorośli również w pełni mogą docenić tę opowieść, jak również wiele subtelnych wskazówek skierowanych właśnie do starszego czytelnika, ukrytych na kartach powieści. Historia jest przesiąknięta uczuciem nostalgii za minionym dzieciństwem i niewinnością, a tę nostalgię w pełni można poczuć po przeżyciu swojego własnego dzieciństwa.

"O pewnej dziewczynce i jej podróży do Krainy Czarów na okręcie własnoręcznie wykonanym" to powieść dla czytelników w każdym wieku, kochających urok "Alicji w Krainie Czarów" i ducha "Zorzy Północnej". To lektura której trzeba doświadczyć, podróż w Krainę Czarów, którą należy odbyć. Podróż niezapomnianą i piękną.

cuddle-up-with-a-good-book.blogspot.com

Czytając powieść już na pierwszy rzut oka widać podobieństwo do "Alicji w krainie Czarów" Lewisa Carrolla, czuć inspiracje "Czarnoksiężnikiem z Krainy Oz", "Opowieściami z Narnii". Doszukałam się nawet nawiązania do "Ziemiomorza" leGuin i "Zorzy Północnej" Phillipa Pullmana. Bez obaw. Mimo tego że widać wyraźnie inspiracje znanymi baśniami, to dzięki zabawie konwencją mitów...